บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 933

“รีบมาปกป้องข้าที！”

　เมื่อมองเห็นสภาพของจินถัง ถงอานนั้นตกใจ เขานั้นเอ่ยปากแต่ละคำก็คือคนสนิทของคุณชายตระกูลเซี่ย แต่จริงๆแล้ว เขานั้นก็เป็นได้แค่ลูกน้องที่คอยตามตูดเท่านั้นแหละ

ปกติแล้วชอบที่จะใช้คำพูด เพื่อที่จะได้รับความชื่อถือจากเซี่ยหมิง

ในรอบนี้ เขานั้นได้มาก่อน เพื่อที่จะมาหาที่พักให้กับ และนับว่าตัวเองนั้นเป็นคนใหญ่โต จะมาปลอกทำตัวเป็นใหญ่

จริงๆแล้ว เขานั้นขี้ขลาดอย่างกับหนู และไม่ได้มีความกล้าอะไร

อีกทั้ง เขานั้นยังมาในนามของเซี่ยหมิงอีก

เมื่อได้ยินคำพูดของเขาแล้ว ส่วนพวกบอดี้การ์ดที่เหมือนเสือพวกนั้น ต่างก็รีบพุ่งเข้ามา แล้วล้อมจินถังเอาไว้

“ไอเจ้าบ้า ไม่อยากมีชีวิตแล้วหรือไงว่ะ？”

“ก็แค่เจ้า อยากที่จะคิดก่อเรื่องหรอ？รีบขอโทษส่ะ！”

“มิฉะนั้นจะฆ่าเจ้าว่ะ！”พวกเขานั้นได้เอ่ยออกมาอย่างเย่อหยิ่ง

จินถังสีหน้าของเขานั้นเริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดง กำหมัดทั้งสองข้างแน่น โกรธจนแทบจะระเบิดออกมา เขานั้นกัดฟันเพื่อที่พยายามที่จะควบคุมตนเองเอาไว้

เพราะว่าสภาพของฉินเทียนนั้นแสดงออกอย่างชัดเจน ว่าวันนี้จะไม่ก่อเรื่อง ดังนั้น เขานั้นก็ไม่กล้าที่จะมาทำลายแผนของฉินเทียน

และอดทนยอมรับในสภาพ ก่อนที่อยากที่จะถอยหลังและขอโทษ

เพียงแค่ฝั่งตรงข้ามนั้นไม่เข้ามาแตะไป๋หลิง งั้นเขานั้นก็ตัดสินใจ ที่จะอดทนไว้！

สีหน้าของฉินเทียนนั้นค่อนข้างไม่น่าดู เขานั้นอยากที่จะถอย แต่คิดไม่ถึงว่าฝั่งตรงข้ามจะไม่ไว้หน้าขนาดนี้

ในเมื่อเป็นเช่นนี้แล้ว……

เขานั้นเอ่ยเบา“จินถัง หากทนไม่ไหวแล้วล่ะก็ ไม่ต้องไปทนมันแล้ว！”

“อือ？”สีหน้าของจินถังทั้งดีใจและตกใจ และไม่กล้าที่อยากจะยืนยัน

ฉินเทียนหัวเราะเอ่ย“ ในเมื่อพวกเราไว้หน้าแล้วพวกเขานั้นยังไม่ไว้หน้าอีก งั้นไปสั่งสอนพวกเขาสะหน่อยเถอะ”

“ทำไมล่ะ เจ้าสู้พวกมันไม่ไหวหรอ？”

“รับทราบ！”จินถังเอ่ยคำราม ก่อนที่จะออกหมัก แล้วที่จะทำท่าทั้งหมัดและกรงเล็บของเขานั้นจะเข้าไปชกกับคนตรงหน้า

“ทำได้ดีมาก！”

“ข้าเอาด้วยสิ！”ฉวนซานเอ่ยอย่างตื่นเต้น ก่อนที่จะเหมือนกับหมาป่า พุ่งเข้าไปหายังฝั่งตรงข้าม

ไป๋หลิงนั้นก็ออกหมัดด้วยความโกรธ

เขานั้นที่เดิมทีก็ไม่ชอบพวกนี้แล้ว และความโกรธที่อดทนมาตั้งครึ่งวัน ในที่สุดก็ได้ระเบิดออกมาแล้ว

พลั๊ว！

ส่วนบอดี้การ์ดหนึ่งคนที่ถูกจินถังชกจนลอยออกไป แล้วตกลงไปบนตโต๊ะอาหารที่อยู่ไกลๆอย่างแรง

และคนที่นั่งโต๊ธข้างๆนั้น ก็คือพวกคนที่เอ่ยว่า โชคดีมากที่ได้เจอคุณชายตระกูลเซี่ย ที่ทำธุรกิจหนังสัตว์นั่น

ทั้งจาน แก้ว และอุปกรณ์อาหารนั้นต่างก็แตกละเอียดยับ แม้แต่น้ำซุปร้อนนั้นๆก็ได้กระเด็นไปโดนที่หน้าของนักธุรกิจรายนั้น

โดยเฉพาะซุปไก่ที่กำลังร้อนๆอยู่เลยนั้นเอง เขานั้นจับไปที่ใบหน้า เพื่อที่จะทำให้หน้าอุ่นขึ้น ก่อนที่จะรีบ แล้วก่อนที่จะพุ่งเข้าไปที่ตู้ปลาที่อยู่ด้านข้าง

ที่ห้องโถงอาหารตอนนี้นั้นได้ชุลมุนวุ่นวายมาก

ถงอานที่พาคนพวกนี้มานั้น ถึงแม้จำนวนจะมาก แต่ก็เป็นแค่บอดี้การ์ดธรรมดาเท่านั้น ไม่ใช่ปรมาจารย์ฝีมือระดับสูงสักหน่อย

เซี่ยหมิงให้พวกเขามานั้น เพื่อที่จะมาจองห้องพักก่อน และจัดการเคลียสถานที่ให้

ดังนั้น เดิมทีแล้วก็ไม่ใช้คู่ต่อสู้ของจินถังและคนอื่นๆเลยสักนิด

ก่อนที่จะมีการชกกันไปมา ไม่กี่นาที ทั้งหมดนั้นก็ได้ถูกจัดการจนนอนราบไปกับพื้น แต่ละคนนั้นทั้งใบหน้าและจมูกบวมก่อนที่จะต่างก็จับใบหน้ากัน และลุกไม่ขึ้น　

“พวกเจ้าทำอะไร？ข้าจะบอกพวกเจ้านะ ว่าอย่ามาก่อเรื่องที่นี่ ไม่อย่างงั้นจะโดนสั่งสอนแน่！”

“บอกพวกข้ามาที่ว่าเถ้าแก่ของพวกเจ้าคือใคร？”

“เขา——”บอดี้การ์ดคนนั้นตาเบิกกว้าง และตกใจกับสิ่งที่อยู่ตกใจ และรีบจนร้องออกมา

ก่อนที่เขานั้นจะย้ายภาพเถ้าแก่ออกมาและ เพื่อที่จะข่มขู่ฉินเทียนและคนอื่นๆ

หลังจากนั้น ไม่รอให้เขานั้นเอ่ยอะไร 　ไป๋หลิงนั้นกระโดดเข้าไป ก่อนที่จะชกเข้าไปหนึ่งที

“เจ้านั้นมันเป็นหมาที่ไม่ได้เรื่องจริงๆ ไสหัวออกไปส่ะ อย่าให้ฉันเห็นแกอีกน่ะ！”

บริกรคนนั้นที่หน้าแดงเปล่ง รีบคลานออกไป อย่างลนลาน

แต่ว่า เขานั้นไม่ได้หนีไปไกล แต่ว่าไปหลบในมุมไม่ไกลมากนัก เพื่อคอยดูสถานการณ์ ก่อนที่จะโทรศัพท์ไปรายงาน

ถงอานนั้นที่จะได้ตะลึงตั้งแต่ต้น

เขาคิดไม่ถึงเลยว่า ฝั่งตรงข้ามนั้นกลับจะกลายเป็นปรมาจารย์ฝีมือดี อีกทั้งยังลงมืออย่างโหดเหี้ยมอีก

เมื่อมองเห็นบอดี้การ์ดของตนตั้งหลายคน ฝั่งตรงข้ามต่างหากถึงจะเรียกว่า กลุ่มหมาป่า ทันใดนั้นก็ได้กลายเป็น ตัวทาก เขานั้นสีหน้างุนงงสุดๆ

“ตอนนี้ ถึงตาเจ้าแล้ว”

“คุณชายถง มีอะไรก็ค่อยๆคุยกัน”ฉินเทียนเอ่ยยิ้ม แล้วเดินตรงไปหาถงอาน

เขาก็คิดไม่ถึง ก่อนที่จะตบไปที่หน้าถงอานเบาๆแล้วเอ่ย “คุณชายของพวกเจ้าจะมาถึงวันพรุ่งนี้หรอ งั้นไม่รบกวนแล้ว พรุ่งนี้ตอนเช้าข้าก็จะคืนห้องแล้ว”

“เมื่อถึงเวลาเจ้าก็จองห้องเอาเลยก็แล้วกัน”

เมื่อเอ่ยแล้ว เขานั้นหันไปกวักมือเรียกฉวนซาน “เหล้าอร่อยมาก ได้ต่อสู้แล้ว งั้นไปเถอะ กลับไปพักผ่อน นอนกัน”

ฉวนซานหัวเราะเสียงดังออกมา อยากจะเอ่ย แล้วว่าเขานั้นเมา และรู้สึกสบายตัว และสบายใจสุดๆ！

ก่อนที่ทุกคนนั้นจะกลับไปที่ห้องนอนอย่างมีสบายใจ　　

สำหรับเรื่องนี้นั้น ฉินเทียนนั้นไม่ได้สนใจเลยแม้แต่น้อย แต่รู้สึกว่าก็แค่เรื่องเล็กๆ

อย่างเช่นคุณชายของ ตระกูลเซี่ยทางเหนือ ทำไมจะต้องมาที่พื้นที่ของตงไห่ เพื่อที่มาขอสาวที่นี่แต่งงานด้วย เขานั้นก็ขี้เกียจที่จะไปสนใจ

ตอนนี้ ที่เขาคิดเพียงอย่างเดียวเลย ก็คือพรุ่งนี้ไปที่เกาะ เพื่อไปพบกับราชาเปี้ยน แล้วเรื่องต่อไปจะเป็นยังไงกัน

ถ้าหากราชาเปี้ยนนั้นไม่ยินยอมที่จะส่งขายเห็ดหลินจือเลือด เขานั้นจะต้องทำยังไงกัน？

จะขโมย หรือฆ่าเพื่อเอามาดี？

เมื่อคิดถึงตอนนี้ เขานั้นอดไม่ได้ที่จะคิดหมกมุ่นไปไกล

เขานั้นนั่งคุกเข่าลง และพยายามจัดการกับความคิดของตนเอง และผ่านไปเนินน่าน ก่อนที่จะหายใจปกติ และค่อยกลับมามีสติ 　　

　　……

ในคืนดึก

ชายหาดที่มืดมิดนั้น พร้อมกับคลื่นที่ไร้ขอบเขตนี้

คลื่นทะเลซัดไปมา ในตอนที่สูงที่สุด อาจจะสูงเหมือนกับตึกไม่กี่ชั้น สุดท้ายแล้ว ก่อนที่จะได้ยินเสียงล้มลง 　

และเมื่อต้องเผชิญกับคลื่นพายุพวกนี้แล้ว มนุษย์นั้นต่างก็รู้สึกเหมือนจะเป็นสิ่งตัวเล็กๆ 　　

ที่ไกลๆนั้น ได้มีแสงดวงดาว ไม่ใช่แสงของประภาคาร แต่ว่าเป็นแสงของเกาะเล็กๆในรัศมีหลายสิบตารางกิโลเมตร

บนเกาะนั้น ได้มีการสร้างถนนที่ทั้งยาว สะอาด และเรียบ โดยที่มั้งสองด้านนั้น จะมีไฟตลอดทาง

ตอนนี้นั้น ห้องที่อยู่บนเกาะเล็กๆนั้น ได้มีแสงไฟส่องสว่าง　

พบคนหนึ่งที่ใส่ชุดโบราณ เป็นคนแก่ถักเปียผม ที่กำลังส่งเหล้าหนึ่งแก้วให้กับชายหนุ่มอ้วนขาวคนนั้น พร้อมเอ่ย “คิดไม่ถึงเลยนะ ว่า ตระกูลเซี่ยนั้นจะเชิญท่านเป่ยจุนมาได้”

“เป็นถึงเป่ยจุนที่มาปกป้องด้วยตนเอง นับว่าเป็นเกียรติอย่างมากของพวกเราเมืองตงไห่！”

“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า มาเถอะ ข้าขอชนแก้วท่านเป่ยจุนสักแก้ว！”