บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 940

น้ำเสียงของ ฉินเทียนนั้นจริงใจมาก ท้ายที่สุดเขาเป็นคนนอก และคุณค่าของเห็ดหลินจือเลือดนั้นมหาศาลมาก

บางครั้งก็สามารถนำมาช่วยชีวิตได้

จะบอกว่าเป็นสมบัติของตงไห่ก็คงไม่เกินจริง

ตอนนี้ถ้าเขาต้องการเอาสมบัติของคนอื่นไป แน่นอนว่าก็ควรจะต้องสุภาพมากกว่านี้หน่อย

คิดไม่ถึงเลยว่า เมื่อได้ยินคำพูดของเขา หู่เหนียงก็โกรธจนสีหน้าเปลี่ยนไปอย่างมาก

เธอชี้ไปที่ฉินเทียนและด่าสาปแช่งเสียงดัง

“เจ้าเด็กโลภมากคนนี้ เจ้าคิดว่า สมบัติตงไห่ของเรา สามารถวัดได้ด้วยเงินเหรอ ? ”

“คุณก็แค่……ดูถูกคน ! ”

“โชคดีที่คุณหนูใหญ่ของเรามีสายตาที่เฉียบแหลมและมองเห็นแผนการของคุณ ! ”

“ไสหัวไปให้พ้น ! ”

“ถ้ายังไม่ไป ข้าจะใช้ปืนใหญ่ยิงให้ไปจุน แล้วส่งคุณไปพบพญายมซะ！”

ภายใต้คำสั่งของเธอ กระบอกปืนใหญ่บนป้อมค่อย ๆ เล็งไปที่ฉินเทียน

“พี่เทียนระวัง ! ”

ไป๋หลิงและคนอื่น ๆ รีบวิ่งไปยืนข้างกายฉินเทียน พวกเขาทั้งหมดมีสีหน้าประหลาดใจ

พวกเขาเพิ่งเห็นพลังของปืนใหญ่นี้ อาจกล่าวได้ว่าตราบใดที่ฝ่ายตรงข้ามยิง พวกเขามีแนวโน้มที่จะกลายเป็นถุถ่านของปืนใหญ่ในทันที

“ไสหัวไป ! ”

“เจ้าเด็กโลภมาก! ”

“เจ้าเด็กนี่! เห็นว่าคุณดูเป็นสุภาพบุรุษ คิดไม่ถึงเลยว่านายจะเป็นชายสารเลว！”

“สมบัติล้ำค่าตงไห่ของเรา คนอย่างแกจะเข้ามายุ่งได้ยังไง！”

“คนอย่างคุณจะสัมผัสขุมทรัพย์แห่งทะเลจีนตะวันออกของเราได้อย่างไร ! “

“อย่าแม้แต่จะคิดเลย! ”

“ถ้ายังไม่ไปฉันจะถล่มคุณ! ”

ข้างหลังหู่เหนียงทหารหญิงบนดาดฟ้าเหล่านั้น กำลังพูดพล่อย ด่าทอต่าง ๆ ราวกับกระสุนที่ยิงไปยังฉินเทียน

เดิมทีสิ่งต่าง ๆ ดำเนินไปอย่างราบรื่น แต่ไม่คิดเลยว่าจู่ ๆ จะเกิดเรื่องโชคร้ายแบบนี้ขึ้น สีหน้าของฉินเทียนนั้นแย่มาก

เขารู้สีกว่าแม่เสือตัวนี้เก็บงำความอาฆาตมาดร้ายต่อเขาไว้แล้ว และดูเหมือนจะมีความเข้าใจผิดบางอย่าง แต่ก็ไม่สามารถอธิบายได้อย่างชัดเจน

เขาทำได้เพียงอดทนและพูดเสียงดังว่า “คุณหนูใหญ่มาหรือยัง? ”

“ขอให้เธอออกมา เพื่อที่ฉันจะได้คุยกับเธอแบบตัวต่อตัว”

“ถ้าเธอไม่เห็นด้วยจริง ๆ เช่นนั้น ฉันจะพิจารณาเองว่าจะออกไปหรือไม่”

เกาเหมิ่งรีบพูดเกลี้ยกล่อม “หู่เหนียงได้โปรดเชิญคุณหนูใหญ่ออกมาเถอะ ! ”

“มีเรื่องอะไรมาคุยกันไม่ได้เหรอ！”

“ฉันรับรองว่า คุณชายคนนี้มีความจริงใจมากจริง ๆ ！”

หลังจากได้ยินสิ่งนี้ หู่เหนียงก็กระซิบกับคนข้างกาย จากนั้นก็ยิงสัญญาณไฟขึ้นไปในอากาศ

พลุสัญญาณหลากสีสันระเบิดขึ้นในอากาศ และกลุ่มดอกไม้ไฟที่เจิดจรัสสะท้อนอยู่ในน้ำทะเลสีฟ้า

เมื่อทุกคนคาดหวังว่าเรือของคุณหนูใหญ่จะเห็นสัญญาณ และมาจากที่ไกล เมื่อดอกไม้ไฟที่เจิดจรัสตกลงไปในทะเล กลับไม่มีเงาของเรือในระยะไกลปรากฏออกมาเลย

ทะเลสงบที่ แต่กลับมีคลื่นเกิดขึ้น

และคลื่นลูกแพร์ที่เหมือนเส้นตรงนั้น พุ่งเข้ามาทางนี้อย่างรวดเร็ว

นั่นมันอะไรกัน ? รู้สึกถึงวัตถุขนาดใหญ่ใกล้เข้ามา เมื่อทุกคนล้วนสงสัย มีเสียงโครมคราม และผิวน้ำทะเลแตกเป็นเสี่ยง ๆ

เงาสีดำขนาดใหญ่ เผยให้เห็นร่างของมัน

วาฬ !

มันเป็นวาฬสเปิร์มที่มีความยาวมากกว่าสิบเมตร !

นี่มันไม่สำคัญหรอก สิ่งสำคัญคือ บนร่างอันใหญ่โตนี้ มีหญิงสาวยืนตระหง่านอยู่อย่างน่าประทับใจ

แสงแดดยามเช้าส่องกระทบกลางน้ำ และเธอยืนอยู่บนปลาวาฬยักษ์อย่างสง่างาม บนใบหน้าที่แดงก่ำยังคงมีหยดน้ำใส ๆ

ในชุดประกาย คลื่นส่องแสง

ดวงตาคู่หนึ่งมองไปที่ฉินเทียนอย่างระมัดระวัง พร้อมกับการยั่วยุเป็นนัย ๆ

ฉินเทียนตกตะลึงมานานแล้ว !

เขาไม่เคยคิดฝันว่า จะมีคนขี่วาฬมาปรากฏตัวต่อหน้าเขา

“คุณหนูใหญ่ ฉันชื่อเกาเหมิ่งเรื่องเป็นแบบนี้ค่ะ ______”

ไม่ว่าจะคิดยังไง มันก็รู้สึกแปลก ๆ

“ลังเลแบบนี้เป็นผู้ชายแบบไหนกัน！”

“ฉันให้เวลาคุณคิด 30 วินาที จะลงมาหรือไสหัวไป！”

“ถ้าหากไม่ไสหัวไป หู่เหนียง ฟังคำสั่งของฉัน เตรียมยิงปืนใหญ่！”

“ค่ะ！” บนเรือ หู่เหนียงส่งสัญญาณเสียงดัง

หวังตัวยวี่เริ่มจับเวลา

ฉินเทียนไม่เคยคิดฝันว่า วันหนึ่งเขาจะต้องเผชิญกับการทดสอบเช่นนี้ เมื่อเผชิญหน้ากับคุณหนูใหญ่ผู้ไร้เหตุผลเช่นนี้ เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องยอมแลกกับเห็ดหลินจือเลือด

เมื่อเวลาจับนาฬิกาใกล้จะถึง 30 วินาที เขาก็ส่งเสียงคำรามยาว เขากระโดดลงจากเรือสำราญไปทันที

“พี่เทียน ! ”ไป๋หลิงอดไม่ได้ที่จะอุทานออกมา

ด้านล่างเป็นน้ำทะเลนะ

ในพริบตา ฉินเทียนก็ตกลงไปที่ผิวน้ำทะเล และได้ยินเสียงเขากรีดร้องอีกครั้ง และสูดลมหายใจที่พิเศษออกมา ทันใดนั้น เขาก็เดินอยู่บนคลื่น บนผิวน้ำทะเล

ในไม่ช้า เขาก็ข้ามพื้นผิวน้ำทะเลหลายสิบเมตร และกระโดดขึ้นไปบนหลังวาฬสเปิร์ม

วาฬสเปิร์มตัวนี้ยาวกว่าสิบเมตร และหยุดอยู่ตรงนี้ราวกับแนวหินโสโครกนอกทะเล

หวังตัวยวี่คิดไม่ถึงว่าฉินเทียนจะกระโดดข้ามไปโดยตรง ทันใดนั้น เมื่อเห็นใบหน้าที่สง่างามต่อหน้า เธอก็รู้สึกถึงออร่าของผู้ชายคนนั้น

ในหัวยังคงนึกถึงท่าทางหล่อเหลาของเขาที่เดินข้ามทะเลเมื่อครู่นี้

สติสัมปชัญญะของเธอหายไปชั่วขณะหนึ่ง

ฉินเทียนพูดอย่างเย็นชา “เริ่มตอนนี้ได้เลยใช่ไหม ?”

เมื่อหวังตัวยวี่ได้สติกลับมา และใบหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดงทันที วินาทีต่อมา เมื่อเห็นดวงตาที่สง่างามของฉินเทียน เธอรู้สึกว่าผู้ชายคนนี้กำลังแสดงท่าทีต่อต้านเธอ

เขากล้าดียังไงมาต่อต้านตัวเธอ !

คุณหนูใหญ่โกรธเพราะความอับอาย และกัดฟันพูด “แค่นี้มันไม่เท่าไรหรอก อีกเดี๋ยวอย่าจมน้ำตายก็แล้วกัน ! ”

เธอกระทืบเท้าอย่างแรงและพูดเสียงดังว่า “อาเซียง ไปกันเถอะ ! ”

วาฬสเปิร์มที่ได้รับบาดเจ็บและได้รับการช่วยเหลือจากเธอตัวนี้ ดูเหมือนจะเข้าใจคำพูดของเธอ และมันพ่นน้ำจากตำแหน่งบนหัวของมัน

ด้วยการสะบัดหาง มันก็ทำให้เกิดคลื่น หลังจากนั้น ก็เกาะพื้นผิวทะเล และว่ายไปในระยะไกลอย่างรวดเร็ว