บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 942

เมื่อเห็นท่าทางที่หยิ่งยโสของหวังตัวยวี่ฉินเทียนก็รู้สึกรำคาญเล็กน้อย เมื่อคิดว่าเธอเพิ่งทำให้เขาจมน้ำไปเมื่อครู่

ที่มากเกินไปยิ่งกว่าคือ ผู้หญิงคนนี้เอาแต่เรียกตัวเองว่าผู้มักมากตัณหา ตัวเองเป็นผู้มักมากตัณหาที่ไหนกัน ?

ฉันสัมผัสหรือจูบคุณแล้วหรือไง ?

มาคุยธุรกิจกันดี ๆ กลับเป็นความผิดของฉันอีก！

มาคุยเรื่องธุรกิจกันเถอะ มันยังคงเป็นความผิดของฉัน !

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ เขาใช้มือออกแรง และทั้งตัวของเขาเองก็พุ่งขึ้นมาเหมือนปลา มาที่ยืนบนหลังของปลาอีกครั้ง และยืนอยู่ตรงหน้าของหวังตัวยวี่

คนสองคนอยู่ใกล้กันมาก

“คุณจะทำอะไร ? ! ” หวังตัวยวี่ตกใจ จนถอยกลับไปโดยไม่รู้ตัว

ฉินเทียนกัดฟันและพูดว่า “ถ้าฉันทำการทดสอบเสร็จสิ้นแล้ว คุณก็จะตอบตกลงกับฉัน ใช่ไหม ? ”

แน่นอนว่าเขาหมายถึง หวังตัวยวี่จะตอบตกลงเรื่องการซื้อขายเห็ดหลินจือเลือด

เมื่อเห็นใบหน้าที่โกรธของฉินเทียน และรู้สึกถึงความกระตือรือร้นที่อยากให้ตัวเองตอบตกลง สีหน้าของหวังตัวยวี่ทันใดนั้นก็เปลี่ยนเป็นสีแดง และในขณะนี้ ไม่รู้ทำไม หัวใจของเธอเต้นเร็วขึ้นด้วยเหตุผลบางอย่าง

แน่นอนว่าเธอคิดว่า ชายหนุ่มผู้มักมากตัณหาคนนี้ จะให้ตัวเองตกลงที่จะแต่งงานกับเขา แล้วไปทางเหนือกับเขา

ภายใต้การดูถูกจากดวงตาที่ลุกโชนของฉินเทียน เธออดไม่ได้ที่จะหันศีรษะเล็กน้อยไม่กล้ามองไปที่ฉินเทียน

“คุณพูดสิ ! ”

“จะตอบตกลงหรือไม่ ? ”

“ถ้าคุณไม่ตอบตกลง ฉัน……แม้ว่าฉันจะเป็นศัตรูกับตงไห่ทั้งหมด ฉันก็จะไม่จากไป ! ”

ฉินเทียนรู้สึกรำคาญมากยิ่งขึ้น น้ำเสียงนั้นเต็มไปด้วยความโกรธ

หวังตัวยวี่ตกตะลึง

เธอมองไปที่ฉินเทียนด้วยความประหลาดใจ และชั่วขณะหนึ่งฟ้าร้องก็ดังขึ้นในใจของเธอ ผู้ชายคนนี้เพื่อที่จะแต่งงานกับตัวเอง เขาไม่กลัวที่จะเป็นศัตรูกับตงไห่ ?

พระเจ้า !

ก่อนหน้านั้น เธอรู้สึกว่าไม่มีผู้ชายคนไหนในโลกที่คู่ควรกับเธอ ในสายตาของเธอ ผู้ชายพวกนั้นล้วนขี้ขลาดไม่แมนเหมือนเธอ

แต่ในขณะนี้ เมื่อเผชิญหน้ากับฉินเทียน และรู้สึกถึงออร่าของฮอร์โมนที่ลุกโชนในร่างกายของฉินเทียน ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกว่า ร่างกายไม่มีแรง

ตัวเธอก็เป็นผู้หญิง

ผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ที่นุ่มนิ่มยิ่งกว่ากว่าก๋วยเตี๋ยว

“ทำไมคุณถึงดุร้ายนัก……ถ้ามีอะไรพูด ก็พูดกันดี ๆ ไม่ได้เหรอ……”

เธอก้มศีรษะลง และพูดกระซิบอย่างเขินอาย ในขณะเดียวกันก็แอบคิดในใจว่า ถ้าเขาพูดดี……เช่นนั้นตัวเองก็จะให้โอกาสเขา

หืม ?

ฉินเทียนผงะไปชั่วขณะ ในใจคิดว่าสาวซนคนนี้กำลังทำอะไรอยู่ ? ฉันต้องการจะถามต่อ แต่ในขณะนี้ มีการเคลื่อนไหวที่รุนแรงอย่างกะทันหันที่ใต้เท้า

วาฬสเปิร์มไม่รู้ว่ามันรู้สึกถึงอันตรายหรืออย่างอื่น จู่ ๆ ก็ตัดสินใจเองและทันใดนั้นก็จมลงสู่ทะเลลึกไปอีกครั้ง

หวังตัวยวี่กรีดร้องอย่างกระวนกระวาย ก้มลงอย่างเร่งรีบ และคว้าสร้อยข้อมือที่อยู่บนหลังปลาวาฬ

สำหรับฉินเทียน ซึ่งถูกน้ำพัดหายไปอีกครั้งอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ เขาคว้าหางของปลาด้วยสายตาที่ฉับไวและมือที่ฉับไวชัดเจน

เพียงแต่ครั้งนี้วาฬสเปิร์มไม่รีบขึ้นจากน้ำทันทีเหมือนครั้งที่แล้ว แต่กลับรีบพุ่งลงไปในน้ำ และว่ายลงไปไปในน้ำทะเลลึกที่ไกลออกไปอย่างรวดเร็ว

ในตอนแรก หวังตัวยวี่ยังกังวลว่าฉินเทียนจะทนไม่ได้ และเตรียมจะปล่อยให้วาฬลอยขึ้น

แต่เมื่อเห็นว่า ฉินเทียน จับหางของปลาจากด้านหลัง ร่างกายของเขาก็เหมือนกับส่วนต่อขยายของปลาวาฬ ที่เชื่อมต่อกับหางของปลาวาฬและไม่ว่ายังไงก็สลัดไม่หลุด

เธอรู้สึกประหลาดใจอีกครั้ง

นึกถึงตอนที่อยู่บนผิวน้ำ ผู้ชายคนนี้ถามตัวเองอย่างรุนแรง และในใจของคุณหนูใหญ่ก็เริ่มโกรธอีกครั้ง

ฮึ่ม เจ้าผู้มักมากตัณหา！

คุณก็ชอบฉันจริง ๆ อยากครอบครองฉัน ก็พูดกันดี ๆ ไม่ได้เหรอ ?

คุณคิดว่าคุณเป็นใคร ?

คุณเห็นตัวฉันเป็นอะไรกัน ?

ตอนนี้ ก็ให้ฉันทรมานคุณสักหน่อยแล้วกัน！

เธอเกิดและโตที่ริมทะเล เธอเป็นเทพแม่น้ำ ตั้งแต่เด็กเธอสามารถหายใจในน้ำ และอยู่ได้นานหนึ่งชั่วโมงโดยไม่มีปัญหาใด ๆ

แต่เธอกลับเพิกเฉยและสั่งให้ปลาวาฬสเปิร์มวายต่อไปในทะเลลึก

หลังจากดำลงไปอีกไม่กี่เมตร เธอก็อดไม่ได้ที่จะพ่นเลือดออกมาเต็มปาก แรงกดดันที่เธอและชุดเกล็ดปลาบนร่างกาย ทนถึงขีดจำกัดแล้ว

ในขณะนี้ ร่างของเธอหมอบอยู่บนหลังของวาฬ ดูตัวเล็กและอ่อนแอมาก เช่นเดียวกับพืชน้ำ ที่จะถูกกระแสน้ำพัดพาไปได้ทุกเมื่อ

ฉินเทียนตกตะลึงเมื่อเห็นเลือดสีแดงลอยออกมาจากปากของเธอ ทันใดนั้นเขาก็ตระหนักได้ว่าตัวเองทำเกินไปแล้ว

ด้วยความพยายามอย่างเร่งรีบ ร่างนั้นใช้ส่วนหลังของหางปลา เพื่อลอยไปทางด้านหลังของหวังตัวยวี่

ในเวลานี้ ในที่สุดหวังตัวยวี่ก็ทนไม่ไหว ปล่อยสร้อยข้อมือด้วยมือทั้งสองข้าง และลอยออกไปด้านข้าง

ฉินเทียนรีบกอดหวังตัวยวี่พูดเป็นนัยกับเธอ ให้ออกคำสั่งกับวาฬสเปิร์ม

หวังตัวยวี่ยังมีสติสุดท้ายเหลืออยู่ เมื่อเห็นสีหน้ากังวลของฉินเทียน เธอตื่นขึ้นเล็กน้อย และรีบตบวาฬสเปิร์มอย่างสิ้นหวัง

ด้วยเสียงโครมคราม วาฬสเปิร์มหันกลับมาอย่างรวดเร็ว เตรียมจะพุ่งขึ้นจากน้ำ

ฉินเทียนกอดหวังตัวยวี่ด้วยมือข้างหนึ่ง ส่วนอีกข้างรีบคว้าสร้อยข้อมือที่อยู่บนหลังปลาวาฬ

ระยะทางจากผิวทะเลใกล้เข้ามามากขึ้นเรื่อย ๆ และความดันโดยรอบก็เล็กลงเรื่อย ๆ ในที่สุดฉินเทียนก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก

แสงโดยรอบสว่างขึ้น และมองเห็นพร่ามัว พื้นผิวน้ำทะเลเป็นประกายระยิบระยับ

เมื่อ ฉินเทียน ตั้งตารอที่จะเห็นแสงสว่างอีกครั้งและหายใจอย่างอิสระ วาฬสเปิร์มก็พลิกตัวราวกับตกใจ พุ่งไปยังส่วนลึกอีกครั้งอย่างสุดชีวิต

เกิดอะไรขึ้น ?

วาฬศูนย์เสียการควบคุม ?

ฉินเทียนทำการตัดสินในทันที นั่นก็คือ คลายสร้อยข้อมือบนหลังวาฬ กอดหวังตัวยวี่และลอยขึ้นด้วยตัวเอง

ถึงแม้ว่าแบบนี้จะช้ากว่า อย่างไรก็ตาม ก็ดีกว่าติดตามวาฬและตายที่ก้นทะเล

ใครจะรู้ ความคิดนี้เพิ่งเกิดขึ้น และไม่ได้รอที่จะนำไปใช้จริง เขาสัมผัสได้ถึงกระแสน้ำที่เชี่ยวกรากในระยะไกล

คลื่นพลังพุ่งตรงมาที่เขาและร่างของหวังตัวยวี่จนไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้ และเขาก็จับสร้อยข้อมือแน่นอีกครั้ง

สิ่งที่เขาเห็นต่อไปทำให้เขาเบิกตากว้างด้วยความเกรงกลัว

วาฬเพชฌฆาตขาวดำสามตัวแหวกว่ายอย่างรวดเร็วในรูปแบบกึ่งปิดล้อมรอบ