บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 994

กลิ่นเลือดอบอวลไปทั่วทั้งห้อง และอากาศก็เต็มไปด้วยกลิ่นอายของการฆาตกรรม

คนรับใช้หลายคนรีบเข้ามาพร้อมถังและเริ่มเช็ดคราบเลือดที่พื้น

เซี่ยหมิงจับมีดในมือและค่อยๆ เช็ดเลือดที่กระเด็นบนมีดที่เสื้อผ้าของถงอาน

แม้กระทั่งฉากแบบนี้ ถงอานก็มีประสบการณ์มาแล้วนับครั้งไม่ถ้วน

แต่ทุกครั้งที่อีกฝ่ายใช้ชายเสื้อของตนเช็ดมีดในมือ เขาก็กลัวจนขาของเขาจะอ่อนแรง

ถึงกระนั้นเขาก็ยังคงตรงๆและหลังตรง

เพราะเมื่อเซี่ยหมิงสังเกตถึงความกลัวของเขา เขาจะถูกโยนเข้าไปในสวนเสือเป็นคนต่อไป

ฉีเวยและฉีกงที่นั่งอยู่ข้างๆ หวาดกลัวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในเมื่อกี้มาก

พวกเขาได้ยินเรื่องความโหดร้ายของเซี่ยหมิงมานานแล้ว แต่พวกเขาไม่เคยคิดว่าในระหว่างการสนทนา เขาจะเชือดคอผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาที่ทำงานไม่ดี

เพื่อหลีกเลี่ยงจะถูกกระทบด้วย ฉีกงรีบส่งเสียงพูด พยายามทำให้บรรยากาศเย็นยะเยือกคลายลง

"คุณชายเซี่ย แม้ว่าประธานหอการค้าเมืองไพ่จะทำงานได้ไม่ดีพอ แต่เขาก็ไม่ได้ไร้ประโยชน์ขนาดนั้น"

"ศิษย์หลานของฉันได้วางพิษกู่ให้กับซูเหวินเฉิงคนนั้นแล้ว เมื่อถึงเวลาแค่ปลุกให้หนอนที่หลับอยู่ตื่น มันจะเป็นอาวุธที่แหลมคมที่จะฆ่าฉินเทียน!"

“โอ้?” มีรอยยิ้มบนใบหน้าเซี่ยหมิงเล็กน้อย “แกนี่ทำอะไรก็รอบคอบเลยนะ”

“แต่ฉินเทียนไม่ยอมเข้ากับดักสักที แล้วเมื่อไหร่เราจะหาโอกาสที่เหมาะสมได้ล่ะ?”

“แค่มันมีชีวิตอยู่ต่อหนึ่งวัน อารมณ์ของฉันก็แย่หนึ่งวัน มันปวดหัวจริงๆ เลย”

ที่เกาะตงไห่ ความอัปยศในการถอนคำหมั้นแต่งงาน ความเกลียดชังที่ทำให้เสียหน้า ทำให้เซี่ยหมิงเกลียดฉินเทียนเข้าไส้แต่ไหนแต่ไรแล้ว

มีแต่ฆ่าเพื่อนสนิทของฉินเทียนทั้งหมด และใช้เลือดของเขาเท่านั้นที่จะสามารถล้างความผิดที่เขามีต่อเขาได้!

ระหว่างที่เซี่ยหมิงพูด เขาก็เดินไปที่ด้านข้างของฉีเวยแล้วล็อกคอของฉีเวยและยกตัวเขาขึ้นทันที!

ฉีเวยไม่ได้เตรียมตัวไว้เลย เมื่อเขารู้ตัวอีกที คอของเขาก็ถูกล็อกและเท้าสูงจากพื้นสามฟุต ไม่สามารถต่อต้านได้เลย

ดวงตาของเซี่ยหมิงมืดมนและมีความอาฆาตแค้น "เดิมทีฉันอยากจะช่วยให้ตระกูลฉีของแกถึงจุดสุดยอดในอดีต แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าฉันจะประเมินความสามารถของแกสูงเกินไป"

"ฮึ่ม ไม่ต้องวิธีการชั่วๆ ของพวกแก ฉันก็ทำให้ฉินเทียนตายอย่างอนาถได้!"

“ในเมื่อไม่มีประโยชน์ แล้วจะเสียเวลาของฉันทำไม!”

อันที่จริงแล้ว เหตุที่ซูเหวินเฉิงและหลิวชิงถูกขัดขวางตอนไปเมืองไพ่เพราะคำแนะนำที่ฉีเวยให้กับเซี่ยหมิง

พวกเขารู้ว่าฉินเทียนมีพลังและมีผู้ช่วยมากมาย ดังนั้นพวกเขาจึงต้องการล่อเขาไปทางเหนือและทรมานเขาจนฆ่าตาย

แต่ไม่คิดว่าฉินเทียนจะอยู่นิ่ง และทำให้เซี่ยหมิงโกรธจัด

ความอาฆาตเพิ่มขึ้นทั่วทิศ เขาต้องการที่จะฆ่าฉีเวยด้วย!

ฉีกงไม่คิดว่าเซี่ยหมิงจะเปลี่ยนความคิดเร็วขนาดนี้ และรีบร้องขอความเมตตา "คุณชายเซี่ยโปรดใจเย็นๆ กระผมได้เตรียมเรื่องนี้ไว้แล้ว และแผนอื่นก็ได้เริ่มขึ้นแล้ว"

เซี่ยหมิงเหล่ไปทางฉีกงด้วยสีหน้าที่มืดครึ้ม สีหน้าของเขาดุร้ายและน่ากลัวราวกับผีจากนรก

เชื่อว่าฉีกงจะไม่กล้าโกหก เขาตะคอกอย่างเย็นชาแล้วโยนฉีเวยลงกับพื้น

ฉีเวยถูกโยนไปที่เท้าของฉีกงและกระอักเลือดออกมาเต็มปาก

แต่เพราะเขากังวลเกี่ยวกับอำนาจของเซี่ยหมิง แม้ว่าหัวใจของเขาจะเต็มไปด้วยเจตนาฆ่า แต่ก็ต้องอดกลั้นไว้

เขาต้องทำให้ตระกูลฉีแข็งแกร่งให้ได้!

มีแต่นั่งที่จุดสูงสุดของอำนาจเท่านั้นที่จะสามารถเป็นคนเดียวที่ครอบครองและสั่งการโลกได้!

ฉีกงรีบพยุงฉีเวยลุกขึ้น จากนั้นมองไปที่เซี่ยหมิงอย่างประจบสอพลอ "ในวันนั้นที่กระผมเสนอความคิด และมีการเตรียมการอีกครั้ง ส่งคนไปจัดการที่หลิ่งหนานแล้วครับ"

"หากกระผมคิดไม่ผิด ฉินเทียนในตอนนี้น่าจะอยู่ระหว่างที่ไปหลิ่งหนาน"

"กระผมไม่กล้าโอ้อวดในที่อื่น แต่ในหลิ่งหนานนั้น ตระกูลฉีก็มีอำนาจมากพอเช่นกัน"

"ตราบใดที่ฉินเทียนก้าวเข้าหลิ่งหนานรับประกันได้ว่าเขาจะมีแต่มาไม่มีกลับ!"

"เฮอะ!"เซี่ยหมิงตะคอกอย่างเย็นชา "แกก็เชื่อมั่นแผนการในเมืองไพ่อย่างที่พูดมาก่อน"

“ความอดทนของฉันไม่เคยดีเลย ตะเฒ่า ในเมื่อแกมั่นใจมาก กล้าปฏิบัติการให้สำเร็จตามที่กฎการทางทหารไหม”

“ที่อาจารย์พูดถูก ผมเกือบสร้างหายนะแล้ว เป็นแค่เด็กรับใช้คนหนึ่ง เมื่อกี้ผมหุนหันพลันแล่นเกิดไป”

ฉีเวยวางท่าทางของเขา "รีบกลับไปที่หลิ่งหนานให้เร็วที่สุด แค่เราฆ่าฉินเทียนได้ เราก็สามารถผูกมัดกับตระกูลเซี่ยได้อย่างสมบูรณ์"

ถงอานติดตามเซี่ยหมิงไปไกลแล้ว โดยไม่รู้ตัวว่าเพิ่งกระทบไหล่กับยมทูต

ยี่สิบนาทีต่อมา อาจารย์และลูกศิษย์ฉีเวยฉีกงขับรถออกจากปราสาทตระกูลเซี่ย ที่อยู่ในทะเลหิมะด้วยรถยนต์คันหรูที่พวกเขาขับมา

ในเวลาเดียวกัน ฉินเทียนไม่รู้ว่าการเดินทางไปเหิงหลิ่งครั้งนี้เป็นแผนการของฉีกง

ตะข่ายขนาดใหญ่ที่ชั่วร้ายซ่อนตัวอยู่ในความมืดอย่างเงียบ ๆ มานานเพื่อรอโอกาสที่จะเริ่ม!

บนทางหลวงสู่เหิงหลิ่ง มีรถสองคันขับเคียงข้างกัน

ซูยู่คุนเหนื่อยมากจนง่วง แต่ก็พยายามควบคุมสติ

“พ่อครับ ได้เวลาลงจากทางด่วนแล้ว ถ้าง่วงก็ให้ผมขับเถอะครับ”

ซูเหวินเฉิงค่อนข้างกตัญญู และเปลี่ยนตำแหน่งกับซูยู่คุนอย่างรวดเร็ว

บนขอบฟ้าเริ่มมีแสงสว่างแล้ว

กว่าจะรู้ตัวก็ขับรถมาทั้งคืนแล้ว

เมื่อแสงยามเช้าค่อย ๆ สว่างขึ้น ซูเหวินเฉิงขับรถออกจากทางด่วนและเลี้ยวเข้าถนนหลวงก่อน

ทิวทัศน์ตามถนนก็ค่อยๆ เปลี่ยนไป

ห่างไกลจากความวุ่นวายของเมือง มองเห็นภูเขาสูงชันที่โผล่ขึ้นมาจากพื้นดิน

หมอกจาง ๆ ลอยอยู่กลางภูเขา

ต้นเฟอร์เขียวชอุ่มและสูงใหญ่เติบโตอย่างรกร้าง ราวกับกำแพงธรรมชาติอันเขียวขจี

นาขั้นบันไดมีตามภูเขาและมีการจัดเรียงอย่างดี มีสีสันที่แตกต่างกัน

นาขั้นบันไดบางแห่งเก็บกักน้ำไว้ ส่องแสงระยิบระยับในยามเช้าราวกับริบบิ้นสีเงินที่ประดับประดาอยู่ท่ามกลางขุนเขา ซึ่งงดงามเกินกว่าจะมองเห็นได้ง่าย