บุปผาเสน่ห์หา หมอยายอดฝีมือ นิยาย บท 13

บทที่13รีบไปเอาเห็ดหลินจือ

สำหรับจูนจิ่วแล้วนี่เป็นข่าวดีที่คาดไม่ถึงความทางแพทย์ของนางสามารถใช้ได้กับที่นี่ทั้งหมด

ชื่อยาสมุนไพรต่างๆล้วนมีชื่อเรียกเหมือนกันหมดนักกลั่นยาที่มีความสามารถเฉพาะไม่เหมือนใครก็เพียงแค่ตอนที่กลั่นยาใช้ปราณของตนเสริมเข้าไปในยาเพื่อให้ยาที่มีผลสัมฤทธิ์ที่ดีที่สุดแค่นั้นเองสลับกันกำลังก็คือพลังจิตของโลกใบนี้

ปลายนิ้วจูนจิ่วเคาะเล่นบนโต๊ะ“คราวนี้ข้าเข้าใจล่ะเจ้าของเดิมเพียงแค่เลือดลมอุดตันไม่ใช่ไม่สามารถรักษาทำไมถึงกลายเป็นขี้ปากคนอื่นกล่าวหาว่าขี้ขลาดตาขาว?”

“ที่แท้ก็เพราะพวกเราไม่มีหนทางรักษา”เสี่ยวอู่พูดขึ้นอย่างดูแคลน

“แค่ปัญหาเลือดลมอุดตันเล็กน้อยยังรักษาไม่ได้ความรู้ทางการแพทย์ในโลกใบนี้จบแล้วตอนนี้เจ้านายท่านมาแล้วสามารถสอนพวกเขาดีๆให้พวกเขาได้เห็นว่าอะไรคือความรู้ทางการแพทย์ที่แท้จริง”

กำไลมือสว่างไสวน้ำเสียงเสี่ยวอู่พูดชื่นชมจูนจิ่ว

เจ้านายของเขายาเม็ดหนึ่งในหัวเซี่ยสามารถทำให้ผู้คนแย่งจนหัวชนกันแตกคนที่มาขอให้รักษาก็ต้องดูว่าจูนจิ่วมีอารมณ์รักษาไหมชื่อเสียงเงินทองเกียรติยศใช้ไม่ได้ผลกับนางสักอย่างทำอะไรตามใจตัวเองหยิ่งจองหองไร้ความปรานีนี่ก็คือหมอเทวดาจูนจิ่วหมอที่มีฝีมือที่สุดในหัวเซี่ย

จูนจิ่วก็เข้าใจทุกอย่างของที่นี่จากในหนังสือ

ที่นี่มีปราณเสริมร่างมีนักจิตที่สามารถฝึกฝนฝึกฝนถึงขั้นสูงสุดก็จะสามารถย้ายหุบเขาพลิกทะเลเคลื่อนย้ายฟ้าดินยิ่งมีชีวิตอย่างไม่สิ้นสุดนักกลั่นยามีจำนวนน้อมมากยังมีที่แตกต่างอีกเป็นชื่อเรียกที่จูนจิ่วไม่เคยได้ยินมาก่อน

การข้ามภพมานี้เหมือนกับการเปิดกล่องวิเศษเปิดโลกที่กว้างใหญ่ให้จูนจิ่วทำให้ในใจนางตื่นเต้นอยากที่จะไปเดินด้วยตัวเองดูความแปลกประหลาดของโลกใบนี้

แต่ตอนนี้ยังไม่รีบต้องจัดการความวุ่นวายที่เจ้าของเดิมยังหลงเหลือ

จูนจิ่ว“เอาล่ะหนังสือก็อ่านแล้วไปหาซื้อยาที่ร้านขายยาสักหน่อยแล้วก็กลับได้แล้ว”

ลุกขึ้นปัดมือเอาหนังสือทั้งหมดเก็บไว้ในกำไลข้อมือจูนจิ่วเดินออกจากร้านหนังสือเจ้าของร้านหนังสือยังคงยืน

เดินเข้าไปในฝูงคนจูนจิ่วมองเห็นวันรุ่นคนหนึ่งล้มอยู่ในอ้อมอกบ่าวใช้สีหน้าซีดขาวเหงื่อแตกไม่หยุดร่างกายกระตุกมือทั้งคู่กำหมัดแน่นดูจากสีหน้าแล้วเขาดูเจ็บปวดทรมานมาก

การแต่งกายของพวกเขาดูมีราศีไม่เหมือนเป็นคนเมืองเฟิงหลัว

“ท่านหมอจ้าวมาแล้ว”

“ท่านหมอท่านรีบช่วยดูอาการของคุณชายข้าเร็วคุณชายข้ามีโรคไข้หวัดตอนนี้อาการกำเริบและไม่ได้เอายามานี่จะทำยังไงดี?”บ่าวใช้ร้อนใจจนน้ำเสียงพูดปนเสียงร้องไห้

ท่านหมอจ้าวสีหน้าจริงจังพูดปลอบว่า“เจ้าปล่อยเขาก่อนให้เขานอนราบ”

จับดูชีพจรของคุณชายแล้วท่านหมอจ้าวลูบคลำหนวดแล้วพูดกับเจ้าของร้านขายยาว่า“เจ้ารีบไปเอาเห็ดหลินจือ”

“ป้อนเห็ดหลินจือเขาก็จะขาดใจตายทันที”