บุปผาเสน่ห์หา หมอยายอดฝีมือ นิยาย บท 217

บทที่217 พรสวรรค์ยอดเยี่ยม

“เจ็ด เจ็ด ระดับเจ็ดสีม่วง”อึกๆอักๆ ละล่ำละลักอยู่ครึ่งค่อนวันกว่าจะเอ่ยจนครบประโยคว่าระดับเจ็ดสีม่วง หลังพูดจบประโยค ก็ทำเอาบุรุษอีกหลายคนในตำหนักขาอ่อนไปตามๆกัน

พวกเขาอึ้งตาค้าง ยืนบื้ออยู่เป็นนานก่อนจะหันมามองจูนจิ่วอย่างพร้อมเพรียงกัน สายตาร้อนแรงเหล่านั้น เหมือนจะอยากลากเอาตัวจูนจิ่วออกไปตีกันสักตั้ง

แม่เอ๊ย ระดับเจ็ดสีม่วง หากดวลกันจริงคงสนุกน่าดู

เดี๋ยวก่อน จุดที่พวกเจ้าควรสนใจไม่ใช่จุดนี้ พวกผู้อาวุโสคิดอยากสั่งสอนลูกศิษย์ของตนเหลือเกิน และก็เหมือนพวกเขาจิตใจจดจ่ออยู่ที่จูนจิ่วอย่างเดือดดาล ระดับเจ็ดสีม่วง ตามตำนาน อย่างน้อยต้องเป็นพันปีก่อนหน้านี้ที่จะมีคนระดับเจ็ดสีม่วงให้พบเห็น

เกิดมาจนบัดนี้ เพิ่งจะได้เห็นตัวเป็นๆก็วันนี้เอง

พลังทิพย์ถูกดูดไปจนหมด จูนจิ่วดึงมือกลับ เงยหน้ามองหินเทียนหยวนที่ส่องประกายแสงสีม่วงอ่อน นี่หรือคือพรสวรรค์ของนาง ปฏิกิริยาของนางดูสงบเฉยเมย ใจนางกำลังไตร่ตรองว่าหากเพิ่มพลังจิตเข้าไป พรสวรรค์จะมีความเปลี่ยนแปลงหรือไม่

เสี่ยวอู่ถูที่ขาของจูนจิ่ว ในใจกล่าวว่า “นายท่าน ท่านดูพวกเขาต่างตกใจจนเป็นหินแล้ว เหมียวเหมียว พวกเขาบอกว่าเคยเห็นมากสุดก็ระดับห้าสีคราม แต่นายท่านเป็นระดับเจ็ดสีม่วง ห่างจากพวกเขาตั้งสองระดับ”

“อืม”จูนจิ่วตอบเสี่ยวอู่เบาๆ

นางมิได้รู้สึกตกใจ หรือตื่นเต้น และไม่รู้สึกลิงโลดใจ เหอซ่านเห็นใบหน้าเฉยเมยของจูนจิ่ว ก็รีบเก็บความตื่นเต้นบนใบหน้าของตนทันที ไม่สนใจใครจะยังไงก็ช่าง นิ่งสงบราวกับทะเลสาบหน้าหนาว เขาอายุอานามก็ไม่น้อยแล้วยังสู้จูนจิ่วไม่ได้ ช่างน่าละอายยิ่งนัก

เหอซ่านมองไปรอบๆ กระแอมไอเสียงดังหนึ่งครั้งเพื่อเรียกสติของทุกคน ถ่ายทอดพลังทิพย์ลงในเสียง แผ่กระจายทั่วตำหนัก “ศิษย์จูนจิ่วทดสอบพรสวรรค์เรียบร้อยแล้ว ปรากฏว่าเป็นระดับเจ็ดสีม่วง”

“ดีดี ข้าจะทำการบันทึกเอาไว้”ผู้อาวุโสโจวเตี๋ยยิ้มจนเห็นฟันขาวเป็นประกาย

“ช้าก่อน ”ชิงหยู่เปิดปากเอ่ยขึ้น จูนจิ่วมองไปยังเขา มองเห็นท่าทีที่ยากจะสำรวมได้ของเขา สายตามองลงมาที่เธอจากด้านบน

เหอซ่าน “เกิดอะไรขึ้น”

“พรสวรรค์ของศิษย์น้องจะบันทึกเช่นนี้ไม่ได้ โบราณกล่าวไว้อัจฉริยบุคคลมักอายุสั้น ระดับเจ็ดสีม่วงนั้นไม่ปรากฏให้เห็นมามากกว่าพันปีแล้ว หากข่าวนี้แพร่สะพัดออกไป ต้องมีคนอิจฉาริษยาและปองร้ายศิษย์น้องแน่นอน และข้าชิงหยู่ก็จะไม่ปล่อยให้พวกมันเหล่านั้นทำสำเร็จเป็นแน่ ”

พรสวรรค์ของจูนจิ่วช่างขัดกับบัญชาสวรรค์ ช่างผิดมนุษย์มนา ช่างผิดปกติเหลือเกิน

แต่ตอนนี้นางยังเด็ก เป็นเพียงนักจิตชั้นสาม หลายคนสามารถฆ่านางได้ตั้งแต่ในเปล ไม่ให้นางได้เติบโต แค่คิดว่าจูนจิ่วอาจถูกผู้อื่นฆ่าตาย ใจของชิงหยู่ก็อยู่ไม่เป็นสุข ยากที่จะสงบลงได้

เขาเดินลงมาจากข้างบนสองก้าว ชิงหยู่ยืนอยู่ตรงหน้าจูนจิ่ว สายตาจริงจังเคร่งขรึม “ศิษย์น้องเจ้าจงวางใจ ศิษย์พี่อย่างข้าจะคิดหาวิธีการที่ดีได้แน่”

“ความหมายของเจ้าสำนักคือ เก็บซ่อนเรื่องนี้ไว้”เหอซ่านเอ่ยขึ้น

ไม่รอชิงหยู่ตอบ ประโยคที่ว่าต้องเป็นเช่นนั้นแน่นอน จูนจิ่วก็ชิงตัดคำพูดของเขา “ข้าคิดว่าไม่จำเป็นต้องปกปิดอะไร และไม่ต้องคิดหาวิธีการอะไรทั้งนั้น”

เสียงใสเย็นไพเราะของสาวน้อย ดุจน้ำพุบนภูเขาที่ใสสะอาดและเย็นสดชื่น ได้ยินคำพูดนาง ทุกคนต่างเงียบสงบลงทันที ต่างมองไปที่นางอย่างพร้อมหน้า

ชิงหยู่แปลกใจ “ศิษย์น้องนี่เจ้ากำลังพูดอะไร เจ้าคงไม่รู้ว่า……”

ในตำหนักเป่าถัง ฝูงชนมองดูกิริยานี้ของชิงหยู่ เหมือนชินกับความเป็นความตายจนเป็นเรื่องปกติไปแล้ว

ไม่ว่ายังไง ก็เป็นเจ้าสำนัก ยอมรับซะเถอะ

เรื่องพรสวรรค์ของจูนจิ่วก็ปล่อยมันไป แต่สายตาทุกคนที่มองจูนจิ่ว รุ่มร้อนรุนแรงจนเกิดประกายสีเขียว สุดท้ายก็เป็นชิงหยู่ในฐานะเจ้าสำนัก เกลี้ยกล่อมพวกเขาทั้งหมดออกไปจนได้ ถึงจะกล่อมคนไปได้ แต่คำพูดของพวกเขายังล่องลอยอยู่ทั่วทิศ

จูนจิ่วได้ยินพวกเขาพูดว่า “ระดับเจ็ดสีม่วง พรสวรรค์ยอดเยี่ยมขนาดนี้ การต่อสู้ก็คงต้องร้ายกาจมากแน่ๆ”

“อาจารย์ข้าคือผู้อาวุโส ผู้อาวุโสเฉียน เขาบอกว่าในจดหมายของเจ้าสำนักบอกไว้แล้วว่า อาจารย์อาจูนจิ่วผู้นี้ฝีมือร้ายกาจ การแข่งขันของทั้งห้าสำนักครั้งนี้ ไม่มีใครเทียบนางได้เลย”

“โอ้ ถ้าเช่นนั้นข้าคงต้องขอคำชี้แนะจากอาจารย์อาซะแล้ว”

“ว่าแต่อาจารย์อาสวยขนาดนั้น งดงามประณีตดุจตุ๊กตาแก้ว เจ้าจะกล้าลงมือหรือ หากไม่ระวังทำนางบาดเจ็บ ผู้อาวุโสกับเจ้าสำนักคงฆ่าเราเป็นแน่ เฮ้ หากเจ้าทำอาจารย์อาบาดเจ็บจริง ข้าก็คงจะตีเจ้าเหมือนกัน”

กลุ่มคนบ้าการต่อสู้ทั้งหลาย จากขอการชี้แนะประลองจนสุดท้าย ทุกคนต่างพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า อาจารย์อางดงามดุจดอกไม้ ใครจะตาบอดกล้าลงมือ

หลังได้ฟังทั้งหมดในใจของจูนจิ่วก็ยิ่งซับซ้อนมากขึ้น นางรู้สึกว่าพวกหยาบกร้านเหล่านี้ก็น่ารักดี คิดไม่ถึงว่าสำนักเทียนอู่จงจะมีวิถีแบบนี้นี่เอง เมื่อเปรียบกับอีกสี่สำนักแล้ว เป็นเอกลักษณ์ที่ดีแปลกๆไม่ซ้ำใคร

เสี่ยวอู่ เหมียว เจ้านายเหมือนจะชอบสำนักเทียนอู่จงเข้าให้แล้ว