บุปผาเสน่ห์หา หมอยายอดฝีมือ นิยาย บท 43

บทที่ 43 ล้างเอ็นกลั่นไขกระดูก

ยาวี่เจียง ปรับผิว ปรับร่างกาย

ล้างเอ็นกลั่นไขกระดูก ปรับเอ็นไขกระดูก ปรับจุดตันเทียน ปรับเลือดเนื้อ

อย่างแรกเห็นผลแล้ว ผิวขาว อัตราการเพิ่มเร็วขึ้น ฝีมือก็ดีขึ้นมาก แต่เมื่อเทียบกับอย่างหลัง เทียบกันไม่ติด ล้างเอ็นกลั่นไขกระดูก เป็นการฝืนธรรมชาติถือเป็นการเกิดใหม่ที่แท้จริง

จูนจิ่วเตรียมการหนึ่งเดือน ถึงได้เตรียมการล้างเอ็นกลั่นไขกระดูกเรียบร้อย

นางขุดบ่อไม่ใหญ่ขึ้นมาใหม่ที่หลังห้อง สั่งให้ปี้หลั๋วรอเตรียมอยู่ข้างนอก ทั้งเตรียมเปลี่ยนน้ำอยู่ตลอดเวลา

น้ำร้อนเทลงในบ่อน้ำ จูนจิ่วนำยาที่จะใช้ล้างเอ็นกลั่นไขกระดูกใส่ลงไป สิ่งเหล่านี้นางจัดทำขึ้นมาเป็นพิเศษตามความเหมาะสมของร่างกายนี้ สามารถพัฒนาร่างกายนี้ให้ได้ผลอย่างสูงสุด จะทำให้ได้ผลของการล้างเอ็นกลั่นไขกระดูกสมบูรณ์แบบที่สุด

ทุกอย่างเตรียมพร้อมแล้ว จูนจิ่วเปลือยกายเดินลงไปในบ่อ คลื่นน้ำกระเพื่อมไปรอบๆตัว

“ เมี๊ยว ” เสี่ยวอู่นั่งยองๆมองจูนจิ่วอยู่ข้างบ่อด้วยความค่อนข้างกังวล

“ ไม่เป็นไร ไม่ต้องห่วง แป๊บเดียวก็เสร็จแล้ว ” จูนจิ่วทั้งใช้เข็มทิ่มแทงลงบนตัว ทั้งยิ้มเอ่ยปลอบเสี่ยวอู่ “ ไม่ใช่เจ้ารอให้ข้าเป็นนักจิต เพื่อจะได้ให้เจ้าอยู่ข้างนอกได้ตลอดหรอกหรอ ”

“ เมี๊ยว นายท่านต่างหากสำคัญที่สุด ”

ถ้าไม่ใช่เพราะจูนจิ่วอยู่ในบ่อ เสี่ยวอู่ก็อยากจะเข้าไปคลอเคลียทำตัวน่ารัก ตอนนี้มีบ่อกั้นไว้ เสี่ยวอู่ทำตาโตปล่อยพลัง “ สำหรับเสี่ยวอู่นายท่านเป็นคนสำคัญที่สุดตลอดไป ”

“ อืม อืม ทำตัวดีๆ ” จูนจิ่วแย้มมุมปาก

เข็มสุดท้ายแทงลงที่จุดฝังเข็ม จูนจิ่วสูดหายใจเข้าลึกทั้งตัวจมลงไปในบ่อ น้ำในบ่อสีน้ำตาลเกิดคลื่น และเดือดเสียงดังปุๆเป็นฟองขึ้นมาอย่างรวดเร็ว

ล้างเอ็นกลั่นไขกระดูกเริ่มขึ้นแล้ว

เสี่ยวอู่ตาโตขึ้น นั่งรอตรงนี้อย่างจริงจัง ทำหูตั้งขึ้นเพื่อปกป้องจูนจิ่ว ถ้าใครกล้าบุกเข้ามา มันจะข่วนหน้าคนผู้นั้นให้เรียบ

ในบ่อ เสี่ยวอู่ไม่เห็นความเจ็บปวดบนใบหน้าของจูนจิ่ว

เสี่ยวอู่ที่บอกว่าจะข่วนหน้า ถูกโม่อู๋เยว่จับบีบคอไว้จากด้านหลัง

“ เมี๊ยววว ” เจ้าจะทำอะไร เจ้าเข้ามาได้ไง

เมื่อนึกถึงท่าทางที่จูนจิ่วรักชอบแมวตัวนี้ โม่อู่เยว่ลังเลเล็กน้อย และไม่ได้โยนเสี่ยวอู่ออกไป แต่กลับอุ้มไว้อ้อมแขน นิ้วเขาสองนิ้วสามารถกดเสี่ยวอู่ที่ดิ้นไว้ได้ นิ้วมือสอดไปตามหลัง เสี่ยวอู่ก็แข็งนิ่งไม่กล้าดิ้นอีก

เสี่ยวอู่รู้สึกได้ ถ้าโม่อู๋เยว่ออกแรงอีกเล็กน้อย จะสามารถกดกระดูกมันหักได้

ความสนใจทั้งหมดของโม่อู๋เยว่อยู่ที่บ่อน้ำ น้ำสีน้ำตาลเข้มไม่สามารถปิดกั้นสายตาของเขาได้ มองผ่านน้ำไป เขาเห็นสภาพของจูนจิ่วอย่างชัดเจน คิ้วขมวดแน่น ร่างกายดูตกใจน่ากลัว

“ ล้างเอ็นกลั่นไขกระดูก ไร้สาระ ”

“ เมี๊ยว ” เจ้าจะรู้อะไร นายท่านเป็นจูนจิ่วมือเทพ เก่งกาจกว่าพวกเจ้ามาก

แม้ว่าจูนจิ่วจะไร้สาระ แต่โม่อู๋เยว่ก็ไม่ได้ขัดขวางไปมั่ว สายตาเขามองจูนจิ่วอย่างลึกซึ้ง ร่ายอาคมนิ้วป้องกันที่ผ้าในห้องทีละชั้นๆ