บ่วงแค้นแสนรัก นิยาย บท 304

โม่เทียนยวี๋ขมวดคิ้วเล็กน้อย " คุณพูดมาซิ "

" เทียนยวี๋ ผลตรวจร่างกายก่อนแต่งงานออกมาแล้วว่า ฉันเคยท้องมาก่อนและยังเคยให้กำเนิดลูกมาก่อนด้วย เรื่องพวกนี้ฉันก็เพึ่งรู้เหมือนกัน ดังนั้นเรื่องการแต่งงานของเรา ... "

โม่โยวพูดออกมาแต่ละคำแต่ละประโยคอย่างลำบากใจมาก เธอได้รวบรวมความกล้าทั้งหมดของตัวเองที่จะพูดเรื่องพวกนี้ออกมา

เธอไม่อยากถูกคนเขารังเกียจ โดยเฉพาะคนที่คอยช่วยเหลือเธอและคอยสนับสนุนเธอมาโดยตลอด ถ้าหากเขายังรังเกียจเธอแล้วล่ะก็ ในโลกนี้เธอก็ไม่มีใครให้พึ่งพาแล้ว ...

โม่เทียนยวี๋เงียบไปครู่หนึ่ง แล้วเขี่ยบุหรี่ในมือ ในสายตากับเต็มไปด้วยความเบื่อหน่าย แต่น้ำเสียงของเขายังคงอ่อนโยน “ โยวโยว คุณอย่าคิดมากไปเลย ในเมื่อผมกล้าที่จะขอคุณแต่งงาน ก็ตั้งใจไว้แล้วที่จะยอมรับทุกอย่างที่เป็นคุณ ไม่ว่าอดีตของคุณจะเป็นยังไงผมก็ไม่สนใจ "

คำพูดของชายหนุ่มนั้นดูเหมือนจะทรงพลังและมีผลต่อใจเธออย่างมาก โม่โยวถึงกับอึง แทบจะไม่สามารถกลั้นน้ำตาที่จะไหลออกมาได้

เธอรู้สึกว่าตัวเองนั้นโชคดีมากจริงๆ ที่สามารถพบเจอคนเช่นนี้ ไม่เพียงแต่ให้ชีวิตใหม่แก่เธอเท่านั้น แต่ยังสามารถยอมรับในทุกอย่างที่เป็นเธออีกด้วย

“ ถ้าหากคุณกังวลใจว่าจะเป็นการทำร้ายฉันแล้วล่ะก็ ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ... ”

โม่โยวยังคงไม่แน่ใจ ดังนั้นจึงพูดขึ้นมาอย่างนั้น

"ไม่หรอก ผมเคยบอกแล้วไง ผมไม่ได้สนใจอดีตของคุณ ไม่ว่าในอดีตคุณจะเป็นคนแบบไหนก็ตาม งานแต่งงานของเราก็ยังคงเหมือนเดิม"

หลังจากที่ได้ยินคำพูดนี้แล้ว โม่โยวถึงได้ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก ในขณะเดียวกันเธอก็รู้สึกผิดเล็กน้อย

เธอไม่มีความมั่นใจในตัวโม่เทียนยวี๋ที่คบกันมาตลอดห้าปีเอาซะเลย ซึ่งมันฟังไม่มีเหตุผลจริงๆ

“ ตอนนี้ คุณเชื่อหรือยัง”

เสียงของโม่เทียนยวี๋ดังขึ้นอีกครั้ง แล้วโม่โยวก็พยักหน้า " ฉันขอโทษนะ ฉันไม่ควรสงสัยในตัวคุณ"

โม่เทียนยวี๋ปลอบใจเธออีกสองสามประโยค จากนั้นก็วางสายโทรศัพท์ไป เขาโยนโทรศัพท์ทิ้งไปไว้ข้างเตียงอย่างน่ารำคาญ

ซึ่งตอนนี้ ถังหว่านเอ๋อร์ที่อาบน้ำเสร็จกำลังเดินออกมาพอดี บนใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่เยาะเย้ย " ฉันเกือบจะเชื่อในสิ่งที่คุณพูดเมื่อกี้นี้แล้วนะ อะไรที่ว่าไม่ว่าอดีตของคุณจะเป็นอย่างไร ผมก็ยอมรับมันได้ คำพูดที่ออกจะลึกซึ้งสักขนาดนั้น ... …”

ถังหว่านเอ๋อร์หัวเราะเยาะผู้หญิงที่อยู่อีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ เธอไม่เข้าใจและไม่รู้จักนิสัยใจคอจรองๆของโม่เทียนยวี๋เอาซะเลย ยังคิดว่าเขาเป็นคนที่จริงจังกับความรัก แต่กลับไม่รู้ว่า ในที่ที่เธอมองไม่เห็น ผู้ชายคนนี้ได้ทำอะไรไปบ้าง

"คิก คิก ผมไม่ได้ทำเพื่อคุณหรอกเหรอ"

โม่เทียนยวี๋มองไปรูปร่างที่น่าหลงใหลของถังหว่านเอ๋อร์ ปลายจมูกของเธอยังคงดมกลิ่นที่อยู่รอบ ๆ ร่างกายของเธอจากกันอาบน้ำ ในใจนั้นร้อนรนและรู้สึกมีแรงขึ้นมาทันที

แต่ดังไปถูกโจทย์ของถังหว่านเอ๋อร์ ที่กำลังขาดแคลนนักออกแบบมือใหม่คนหนึ่งที่ยังไม่มีชื่อเสียงอะไร ที่เป็นหุ่นเชิดและสามารถควบคุมอยู่ ทั้งสองจึงตบมือร่วมมือกัน ด้านหนึ่งก็พัฒนาความสัมพันธ์ ด้านหนึ่งก็เอาร่างออกแบบของโม่โยวเป็นสิ่งแลกเปลี่ยน เพื่อร่วมมือในการแสวงหาผลประโยชน์ของกันและกัน

" คุณรู้อยู่แกใจตัวเองดี ว่าจริงๆแล้วเพื่อใครกันแน่ " ถังหว่านเอ๋อหัวเราะเบา ๆ เธอไม่มีวันเชื่อคำพูดหวาน ๆ ของโม่เทียนยวี๋เป็นอันขาด

ก็แค่ว่าตอนนี้เธอหมดแรงที่จะไปตามหาจินตนาการ เธอต้องการร่างออกแบบของผู้หญิงคนนั้นเพื่อที่จะได้รักษาชื่อเสียงของเธอไว้ มันเป็นความต้องการของทั้งสองฝ่ายแค่นั้นเอง

"ครั้งต่อไปอย่าลืมให้เธอเปลี่ยนมุมเม้นอื่นบ้าง ให้เพิ่มสีสันความสวยงามและความอลังการเข้ามาหน่อย ฉันต้องเข้าร่วมการประกวดแข่งขัน"

ถังหว่านเอ๋อร์นั่งอยู่บนตักของโม่เทียนยวี๋ โม่เทียนยวี๋ใช่แรงในร่างกายที่พุ่งขึ้น อุ้มเธอขึ้นมาโยนลงไปบนเตียง ...

...

โม่โยวซึ่งอยู่อีกฝั่งหนึ่งของมหาสมุทร ซึ่งไม่รู้อยู่แล้วว่าที่นั้นเกิดอะไรขึ้น แต่ว่าสัญญากับคำมั่งที่โม่เทียนยวี๋ให้เธอ ทำให้เธอนั้นซาบซึ้งใจอย่างมาก

ได้เจอกับผู้ชายแบบนี้ เธอยังจะมีอะไรให้ไม่พอใจอีก

บางทีเธออาจจะต้องแสดงความกล้าหาญออกมา เพื่อเผชิญกับปัญหาที่อาจจะเกิดขึ้น