บ่วงแค้นแสนรัก นิยาย บท 380

ลู่จิ้นยวนหยิบเอกสารมาไว้ในมือ แล้วเปิดมันออกอย่างช้า ๆ ข้อตกลงมีทั้งหมดสิบกว่าหน้า เขาจับมันผ่าน ๆ แล้วปิดเอกสารลง โดยไม่ได้อ่านดูเลย

การกระทำนี้ ทำให้คนของทางด้านตระกูลฮอร์ตันไม่เข้าใจ

มุมปากของเขายกขึ้นเหมือนยิ้มแต่ไม่ใช่ยิ้ม “ข้อตกลงไม่ต้องรีบร้อน คุณไฮสันครับ พวกเราพูดถึงการกระจายตามสัดส่วนก่อนจะดีกว่าไหมครับ?”

ลู่จิ้นยวนไม่มีเวลามาดูเนื้อหาข้อตกลงสิบกว่าหน้านั่น และขี้เกียจจะหาข้อบังคับในการกระจายผลกำไรในนั้น ถามตรง ๆ จะไม่เร็วกว่าเหรอ

ไฮสันตะลึง จากนั้นก็ยิ้ม “แน่นอนครับ สำหรับการกระจายผลกำไรของทั้งสองฝ่าย ความคิดของพวกเราตระกูลฮอร์ตันคือสามต่อเจ็ด”

ลู่จิ้นยวนเลิกคิ้ว เป็นไปตามที่คิดว่าข้อตกลงนี้ไม่มีความจำเป็นที่จะต้องดู

คนโง่ก็รู้ว่าสามต่อเจ็ดที่ตระกูลฮอร์ตันพูด คือตระกูลฮอร์ตันถือเจ็ดส่วน ตระกูลลู่ถือสามส่วน

อันเฉินที่อยู่ด้านข้างในสายตาของเขาก็แสดงออกถึงความเยาะหยัน หุ้นส่วนบริษัทตระกูลลู่คนอื่น ๆ บางคนก็อดไม่ได้ส่งเสียงแสดงความไม่พอใจออกมา เห็นได้ชัดว่าพวกเขาไม่เห็นด้วยกับการจัดสรรนี้

สีหน้าของลู่จิ้นยวนไม่ได้เปลี่ยน ยังคงยิ้มมุมปาก เพียงแต่ว่า...

“สามต่อเจ็ดเหรอ ไม่เลว พวกคุณสาม พวกผมเจ็ด ไม่เลวมาก ๆ”

ประโยคนี้ทำให้คนของตระกูลฮอร์ตันสีหน้าเปลี่ยนในทันที

ไฮสันกระตุกมุมปากอย่างยากเย็น “ประธานลู่ครับ ความหมายของพวกเราตระกูลฮอร์ตันก็คือ แน่นอนว่าพวกเราเจ็ดส่วน คุณนี่ช่างเล่นจริง ๆ นะครับ”

ลู่จิ้นยวนพยักหน้าอย่างตื่นตัว “ที่แท้ก็เป็นแบบนี้ พวกคุณถือเจ็ดส่วนเหรอ? เป็นไปอย่างที่คิด คนตระกูลฮอร์ตันก็ชอบล้อเล่นเช่นกัน ดูคำพูดนี้สิครับ น่าตลกเป็นอย่างมาก” ขณะที่พูดก็หยิบหนังสือข้อตกลงตรงหน้าโยนไป เหมือนกับโยนขณะยังไงยังงั้น

รอยยิ้มบนใบหน้าของไฮสันไม่สามารถดำรงอยู่ได้ สีหน้าขอบคนอื่น ๆ ของคนตระกูลฮอร์ตันก็เคร่งขรึมลง

ฟิลก็อยู่ข้างในนั้น ถึงแม้ไฮสันจะสั่งสอนเธอไปหนึ่งชุด แต่เธอก็ยังดูหมิ่นประเทศจีน ในสายตาของเธอ ให้บริษัทตระกูลลู่ถือสามส่วนก็ถือว่าได้เปรียบลับฟ้าแล้ว

บริษัทตระกูลลู่นี้ยังไม่รับปาก แถมยังรู้สึกว่าน้อย ไม่รู้จักแยกแยะผิดถูก เธออยากจะระเบิดความโมโหออกมามาก แต่เมื่อคิดได้ถึงคำเตือนของไฮสัน ก็ข่มอารมณ์เอาไว้

ไฮสันหรี่ตา “ประธานลู่ ความร่วมมือของพวกเราตระกูลฮอร์ตันและบริษัทตระกุลลู่ เพียงแค่ต้องการช่องทางการตลาดที่บริษัทตระกุลลู่เชี่ยวชาญเท่านั้น เมื่อได้รับความร่วมมือแล้ว บริษัทตระกูลลู่ไม่ต้องทำอะไร ก็ได้กำไรสามสิบเปอร์เซ็นต์ในทุกปี ผมคิดว่านี่เป็นการซื้อขายที่คุ้มค่ามาก ๆ”

“ยอดขายของแบรนด์ฮอร์ตันของพวกเรา ประธานลู่ก็เห็นแล้ว กำไรสามสิบเปอร์เซ็นต์ถือไม่ว่าไม่น้อยนะครับ”

นิ้วมือเรียวยาวของลู่จิ้นยวนเคาะลงบนโต๊ะ เขายิ้มบาง ๆ แล้วส่ายหน้า “คุณไฮสันครับ การทำธุรกิจไม่ได้คำนวณแบบนี้นี้นะครับ”

“ตระกูลฮอร์ตันอยากจะยึดครองตลาดเครื่องแต่งกายของประเทศจีน ต้องการห่วงโซ่ในมือของผม ในทางกลับกัน ถ้าหากไม่มีการแบ่งห่วงโซ่จากผม เกรงว่าพวกคุณจะออกแบบเสื้อผ้าได้ดีขนาดไหน ยอดขายของประเทศ M จะสูงแค่ไหน ก็ยึดคลองตลาดของประเทศจีนไม่ได้”

“และถ้าอยากให้บริษัทตระกูลลู่หยิบห่วงโซ่ออกมาแบ่งปัน ก็ต้องดูข้อต่อรองของตระกูลฮอร์ตันว่าจะพอดึงดูดใจจผมได้ไหม”

“ภายใต้สถานการณ์แบบนี้ กำไรสามส่วน...” คำพูดด้านหลังยังพูดไม่จบ คนที่อยู่ในเหตุการณ์ก็รู้ว่าหมายความว่าอะไร

สีหน้าของไฮสันค่อย ๆ จมดิ่งลง เขาไม่ได้พูดอะไร ฟิลที่อยู่ด้านข้างอดไม่ไหวจึงพูดขึ้นอย่างโมโห “ลำพองใจอะไร กำไรสามส่วนมีคนเยอะแยะที่อยากจะได้ คิดจริง ๆ เหรอว่าตระกูลฮอร์ตันของพวกเราอยากจะร่วมมือกับพวกนายเท่านั้น?”

ลู่จิ้นยวนยักไหล่ ทำท่าทางยื่นมือออก “ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นก็ตามสบายครับ”

“หุบปาก” ไฮสันถลึงตาแรง ๆ ใส่ฟิล

ครั้งที่แล้วเขาได้พูดไว้แล้ว ว่าจะร่วมมือกับบริษัทตระกูลลู่เท่านั้น หากมีบริษัทอื่นที่สามารถเลือกได้ ครอบครัวฮอร์ตันผู้สง่างามของเขาก็ไม่ต้องเป็นฝ่ายถูกกระทำแล้ว

หุ้นส่วนในฝั่งของบริษัทตระกูลลู่หัวเราะเยาะ “มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้ ก่อนหน้านี้ตระกูลฮอร์ตันของพวกคืนถือสามต่อเจ็ดส่วนยังเป็นไปได้ นี่สี่ต่อหกจะมีอะไรที่เป็นไปไม่ได้”

“ก็คือการตลาดหลักของตระกูลฮอร์ตันของพวกคุณในประเทศ M ตอนนี้อยากจะขยายพื้นที่มาที่ประเทศจีนของพวกเรา ไม่อยากออกเลือดนิดหน่อยแต่อยากกินเนื้อ? มีเรื่องดี ๆ แบบนี้ซะที่ไหน?”

“ในความคิดของผม สี่ต่อหกยังน้อยไปด้วยซ้ำ งั้นก็ยึดสามต่อเจ็ด พวกเราบริษัทตระกูลลู่ควรจะถือเจ็ดส่วนถึงจะถูก”

พวกหุ้นส่วนของบริษัทตระกูลลู่ คนนี้พูดประโยคนึงคนนั้นพูดประโยคนึง ทำให้คนของด้านตระกูลฮอร์ตันสีหน้าแดงขึ้นอย่างโมโห

ไฮสันขมวดคิ้ว “ประธานลู่ครับ เสื้อผ้าแบรนด์หลักหลายแบรนด์ภายใต้ตระกูลฮอร์ตันของพวกเรา มีชื่อเสียงแค่ไหนในประเทศต่าง ๆ คิดว่าคุณคงชัดเจนเป็นอย่างมาก”

“บริษัทตระกูลลู่เพียงแค่เสนอช่องทาง แถมคุณไม่ต้องแบกรับความเสี่ยงจากยอดขายใด ๆ ด้วยซ้ำ ภายใต้สถานการณ์แบบนี้ ประธานลู่ไม่รู้สึกว่าการกระจายกำไรของคุณไม่เหมาะสมเป็นอย่างมากเหรอครับ?”

ลู่จิ้นยวนเปลี่ยนท่านั่งอย่างสง่างาม “อันที่จริง ช่องทางในมือของผม ถ้าหากสามารถดึงดูดแบรนด์เครื่องแต่งกายของตระกูลฮอร์ตันได้ ก็แค่เสริมสิ่งที่งดงามให้งดงามยิ่งขึ้นแค่นั้น”

ไฮสันขมวดคิ้วมากกว่าเดิม “ไม่ทราบว่าประธานลู่หมายความว่าอะไรครับ?”

“ผมอยากจะพูดว่า เดาว่าตระกูลฮอร์ตันก็น่าจะรู้ดี ว่าอุตสาหกรรมภายใต้บริษัทตระกูลลู่ของพวกเรา นอกจากเครื่องแต่งกายส่วนนี้ ยังมีธุรกิจหลักอีกมากมาย”

บริษัทตระกูลลู่ไม่ได้ยึดอุตสาหกรรมเครื่องแต่งกาย สามารถดึงดูแบรนด์ที่มีชื่อเสียงในระดับสากล คือการเสริมสิ่งงดงามให้งดงามยิ่งขึ้น ในทางกลับกัน ดึงดูดไม่ได้ ก็ไม่มีผลกระทบอะไร”

“ถ้าหากตระกูลฮอร์ตันไม่พอใจกับการแบ่งแยกสัดส่วนของบริษัทตระกูลลู่ งั้นผมก็ทำได้แค่พูดขออภัยสำหรับวิสัยทัศน์ที่ยิ่งใหญ่และอุดมคติที่ยิ่งใหญ่สำหรับการขยายพื้นที่ของตระกูลฮอร์ตัน”

แน่นอนว่าคำพูดนี้จากปากของลู่จิ้นยวน แต่ความเป็นจริงเขารู้ดีมากกว่าใคร คำพูดนี้พูดได้ถูก แต่ก็ไม่ถูกทั้งหมด

ขอบเขตภายใต้การบริหารของบริษัทตระกูลลู่ มีอยู่ทั่วหลายประเทศ จุดนี้ไม่ผิดแน่