บ่วงแค้นแสนรัก นิยาย บท 410

โม่เทียนยวี๋รู้สึกเคารพโม่ฉีจื้ออยู่แล้ว เพราะว่าท่านเข้มงวดมาก ไม่ว่าเมื่อไหร่ กับคุณลุงของตัวเองคนนี้ เขาก็จะรู้สึกกลัวอย่างบอกไม่ถูก

"ลุงครับ โม่โยวลูกชายอายุยังไม่ถึงหกขวบ แล้วเด็กนั่นก็แปลกมากด้วย ขาของผมก็เป็นเพราะมัน" โม่เทียนยวี๋เอ่ยอย่างลำบาก

"หึ เด็กนั่นชื่อลู่อันหราน ทำไม? จนตอนนี้แกยังไม่รู้เหรอว่ามันเป็นใคร?" โม่ฉีจื้อเอ่ยอย่างเยือกเย็น

เป็นใคร?

โม่เทียนยวี๋รู้สึกงง

เพราะเห็นท่าทางเขาแบบนี้ สีหน้าโม่ฉีจื้อก็เยือกเย็นไปกว่าเดิม "นั่นเป็นลูกชายของลู่จิ้นยวน นั่นเป็นลูกชายของลู่จิ้นยวนกับโม่โยว"

คำพูดเดียว ทำให้เหมือนมีระเบิดโยนมาใส่หัวของโม่เทียนยวี๋ จนทำให้เขาสติหลุด

เขาอึ้งอยู่กับที่ เด็กบ้านั่น เป็นลูกชายของ……ลู่จิ้นยวนงั้นเหรอ

ใช่ โม่เมียนยวี๋นึกถึงผู้ชายข้างตัวลู่อันหราน แล้วท่าทางที่เด็ดขาดของเขา นั่นไม่ใช่อำนาจที่เด็กปกติจะมี

แล้วอีกอย่าง นามสกุลก็ลู่ นี้ก็ชัดเจนแล้วไม่ใช่หรอ ทำไมเขาถึงคิดไม่ถึงล่ะ?

แล้วโม่โยวอีก ดูเหมือนว่าตอนนี้ทุกอย่างจะกระจ่างแล้ว

เขาก็ว่า ลู่จิ้นยวนเป็นใครกัน ผู้หญิงแบบไหนไม่เคยเจอ ทำไมต้องรู้สึกสนใจในตัวโม่โยวด้วย

ที่แท้ทั้งสองคนคบกันตั้งนานแล้ว ยังมีลูกชายที่โตขนาดนี้ โม่โยวไม่เคยพูดกับเขาเลย

ตอนนี้โม่เทียนยวี๋รู้สึกเหมือนโดนปั่นหัว ความรู้สึกเกลียดที่มีต่อโม่โยวก็รุนแรงไปกว่าเดิม

มองเห็นสีหน้าของเขาเปลี่ยนไปเปลี่ยนมา โม่ฉีจื้อก็ด่าไม่ไว้หน้า "โง่"

สีหน้าโม่เทียนยวี๋ย่ำแย่กว่าเดิม แต่ก็ไม่กล้าเถียงใแล้วไม่กล้าแสดงอาการอะไรด้วย "ลุงครับ ผมมีแผน"

"แกคิดว่าฉันยังจะให้โอกาสแกอีกหรอ?" ท่านหรี่ตา

"ลุงครับ อำนาจการตัดสินใจอยู่ที่คุณลุง แต่แค่ฟังผมพูด คุณลุงก็ไม่เสียหายหรอกครับ" โม่เทียนยวี๋พูดยืนยัน

"หึ ลองว่ามาสิ"

แผนของโม่เทียนยวี๋ก็คือ นัดโม่โยวออกมาคนเดียว แล้วคิดหาวิธีพาตัวไป จากนั้นทั้งสองก็มีความสัมพันธ์กัน

คนอย่างลู่จิ้นยวน จะเอาผู้หญิงที่ร่างกายไม่บริสุทธิ์ได้ยังไง ถึงแม้เขาจะรับได้ แต่เรื่องนี้ก็คงจะเป็นหนามในใจเขา ที่ทิ่มแทงใจเขาไปตลอดชีวิต

แต่ก็มีความเป็นไปได้อีกแบบก็คือ ทิ้งผู้หญิงคนนี้ซะ ถ้าเป็นแบบนี้ โม่โยวก็ต้องอยู่กับเขาเท่านั้น

แต่โม่เทียนยวี๋ก็ยังไม่เข้าใจ ทำไมโม่ฉีจื้อต้องให้เขาแต่งงานกับโม่โยว แล้วไม่เข้าใจด้วยว่าคุณลุงของตัวเองรู้สึกยังไงกับโม่โยว

เพราะฉะนั้น เขาเลยไม่กล้าพูดความคิดในใจทุกอย่างออกมา

ผ่านเรื่องพวกนี้มาแล้ว กับแต่ก่อน วิธีที่ทำให้โม่โยวรู้สึกชอบ แล้วค่อยๆได้ใจมา จากนั้นก็แต่งงานกัน……

ตอนในสายตาเขา ตอนนี้เป็นแค่เรื่องไร้สาระ ตอนนี้เขามีแค่ความคิดเดียวก็คือ ต้องทำลายโม่โยว

เขาก็รู้สึกแค้นลู่จิ้นยวนเหมือนกัน แต่ก็เจียมตัวแล้วรู้ด้วย อำนาจของเขา ถ้าอยากจะทำอะไรลู่จิ้นยวนก็คงเป็นไปไม่ได้ ก็เลยต้องลงมือกับโม่โยว

โม่โยวหลับตาแล้วล้มลงไปกับพื้น เป็นเพราะว่าเธอยืนอยู่ข้างโซฟา พอตอนที่ล้มลงไปหัวก็กระแทกกับโต๊ะหน้าโซฟาเต็มๆ

โม่เทียนยวี๋ที่นอนอยู่บนเตียงก็ลุกขึ้น พอเห็นโม่โยวนอนอยู่บนพื้น ใบหน้าที่ดูดีก็ดูโรคจิตไม่น้อย เขาสูดหายใจเข้าลึกๆ มองเห็นผู้ชายร่างใหญ่สองคนตรงหน้า นี่เป็นลูกน้องของโม่ฉีจื้อ

"รีบจัดการ พวกแกพาคนออกไปก่อน ยื้อเวลาได้เท่าไหร่ก็เท่านั้น"

ทั้งสองพยักหน้า หนึ่งในนั้นเปิดผ้าห่มแล้วดึงตัวผู้หญิงคนนึงออกมา บนตัวยังสวมชุดพยาบาลอยู่ ดูเหมือนว่าจะเป็นพยาบาลของโรงพยาบาลนี้

โม่เทียนยวี๋ช่วยเหลือ แล้วรีบถอดเสื้อผ้าบนตัวโม่โยว จากนั้นก็สลับเสื้อผ้ากับพยาบาล ไม่นาน ลูกน้องสองคนนั้นก็พยุงตัวพยาบาลออกไป

โม่เทียนยวี๋มองโม่โยวที่ใส่ชุดพยาบาลนอนอยู่ที่พื้น มุมปากก็ยิ้มขึ้นอย่างมีเลศนัย

รถที่เตรียมไว้ล่วงหน้าแล้วจอดอยู่หน้าประตูโรงพยาบาล ผู้ชายสองคนนั้นพยุงตัวพยาบาลที่เปลี่ยนชุด รีบยัดเธอเข้าไปใน รถจากนั้นก็รีบแล่นรถออกไป

ภาพเหตุการณ์นี้ ก็ต้องตกอยู่ในสายตาลูกน้องลู่จิ้นยวนอยู่แล้ว

พวกเขาเห็นหน้าไม่ชัด แต่พอเห็นชุดบนตัวผู้หญิงที่พวกเขาสองคนลักพาตัวไป ก็คิดว่าเป็นโม่โยว จากนั้นก็รีบโทรรายงานลู่จิ้นยวนทันที

ในห้องทำงานผู้บริหาร

ลู่จิ้นยวนรีบลุกขึ้น สีหน้าเปลี่ยนไปทันที "พวกแกว่าอะไรนะ?"

"บอส คุณหนูโม่สลบ ถูกผู้ชายสองคนพาตัวไป เรากำลังไล่ตามอยู่ครับ"

เขาโยนโทรศัพท์ลงกับพื้น แล้วหยิบกุญแจรถเดินก้าวออกไปทันที อันเฉินก็เดินตามไปด้วย