บ่วงแค้นแสนรัก นิยาย บท 6

หรือว่าเมื่อคืนตอนที่เธอและผู้ชายคนนั้นดิ้นดันไปโดนลู่จิ้นยวนจนเป็นแผล?

หรือไม่ก็ คือเขาคนนั้นที่ทำร้ายลู่จิ้นยวน!

ตระกูลลู่ยิ่งใหญ่ธุรกิจก็ยิ่งใหญ่ มีคนจำนวนไม่น้อยเป็นศัตรูกับตระกูลลู่ แต่เมื่อจะอ้าปากพูดเธอก็ลังเล ถ้าเกิดเธอพูดออกไปแล้ว ก็จะถูกบังคับให้บอกว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น และถ้าเธอเกิดบอกไปว่าเมื่อคืนมีผู้ชายเข้ามาลวนลามเธอ แต่ไม่ได้มีอะไรเกินเลย คนของตระกูลลู่จะเชื่อเธอมั้ย?

อยู่ดีดีมีผู้ชายแปลกหน้าเข้ามาทำร้ายลู่จิ้นยวน แต่ไม่ทำอะไรเวินหนิง?

งั้นก็แสดงว่าเวินหนิงและผู้ชายคนนั้นต้องทำอะไรกัน หรือเวินหนิงเป็นพวกเดียวกันกับผู้ชายคนนั้น ไม่งั้นจะเป็นไปได้ยังไงที่เธอไม่ได้รับบาดเจ็บ?

ถ้าเบื้องหลังมีเรื่องให้สงสัยมากมาย ตระกูลลู่จะปล่อยเธอไปหรอ?

เวินหนิงขยับปากอยู่ครู่หนึ่ง สุดท้ายก็พูดออกมา " เพราะหนู เพราะหนูดูแลไม่ทั่วถึง เมื่อวานพลิกตัวไปโดนโคมไฟตกลงมาโดนเขา หนูยินยอมรับโทษ...."

"ฉันว่าเธอต้องตั้งใจแน่ๆ ถ้ารู้ว่าจะเป็นแบบนี้ ตอนนั้นน่าจะให้เธอ...."

"พอแล้ว"

นายท่านยกมือขึ้น ห้ามเย่หวานจิ้งที่กำลังเดินเข้ามาทำร้ายเวินหนิง และค่อยๆหันไปมองเวินหนิง สายตาที่มีพลังคู่นั้น แน่วแน่ซะจนทำให้คนมองรู้สึกเยือกเย็น ราวกับสิงโตที่ง้างกรงเล็บพร้อมที่จะตะครุบเหยื่อให้เละเหมือนโคลน

"ในเมื่อเธอออกตัวยอมรับผิด งั้นก็ไปพิจารณาตัวเองที่ห้องใต้ดิน พิจารณาจนรู้ว่าจะต้องดูแลลู่จิ้นยวนยังไงค่อยขึ้นมา"

"คุณพ่อ ลงโทษวิธีนี้เธอก็สบายน่ะสิ! คุณพ่อ!"

นายท่านเอามือทั้งสองไว้ข้างหลังตรงที่เอวแล้วเดินออกจากห้องไป เย่หวานจิ้งเดินตามไป ตอนออกจากห้องยังไม่ลืมที่จะมองแรงๆมาที่เวินหนิงอีกครั้ง

เวินหนิงรู้ว่าประโยคที่เย่หวานจิ้งพูดและโดนขัดหมายความว่าอย่างไร

เวินหนิงล้มลงบนพื้น เสียงขอร้องแผ่วเบา เธอไม่รู้เลยว่า ประโยครับปากของเธอในตอนนี้ จะกลายเป็นคำทำนายให้วันต่อไปหลังจากนี้...

จนกระทั่งหลับตาลง เวิงหนิงรอคนตระกูลลู่มาปล่อยตัวไม่ไหว

.......

ของเหลวอุ่นๆไหลลงในคอ เวินหนิงค่อยๆได้สติ เธอกลืนของเหลวนั้นลงไป อวัยวะภายในที่แห้งก็ได้ความชุ่มชื้น เธอค่อยๆลืมตา

เมื่อเธอเห็นแววตาเย็นชาคู่นั้นใกล้ๆ เวินหนิงผลักเขาออก ดึงผ้าห่มแน่นแล้วหลบ ดวงตาเบิกโพรงด้วยความตกใจ

"คุณอยู่ที่นี่ได้ยังไง!"