บ่วงแค้นแสนรัก นิยาย บท 604

ลู่จิ้นยวนเห็นว่าหยงซือเหม่ยเดินออกไปแล้ว จึงเริ่มที่จะครุ่นคิดทุกอย่างอย่างจริงจัง

ผู้หญิงคนนี้ ในความทรงจำของเขาแล้วเธอเป็นคนที่ไม่ได้ฉลาดนัก ไม่คิดเลยว่าเธอกลับกล้าที่จะลงมือกับลู่อันหราน

นี่ก็สามารถบอกได้แล้วว่า เธอไม่ใช่คนดีอะไรเลย

ลู่จิ้นยวนครุ่นคิดพิจารณาอย่างละเอียด ทันใดนั้นเองเขาก็พลันนึกอะไรขึ้นมาได้ จนเผลอเอามือตบลงไปบนเตียงที่ตนกำลังนอนอยู่ ผลปรากฏว่าแรงสะเทือนส่งตรงไปถึงแผลบนมือข้างซ้ายของเขา เจ็บเสียจนขบฟันแน่นจนกรามขึ้นเป็นสัน

แต่ว่าลู่จิ้นยวนก็หาได้ใส่ใจกับบาดแผลบนร่างกายของตัวเอง สิ่งที่เขาพึ่งนึกได้เมื่อสักครู่นี้ทำให้เขามีความรู้สึกราวกับเห็นแสงสว่างขึ้นมาในทันที

เขารีบเรียกให้แพทย์เข้ามาหาโดยทันที แล้วถามออกไปหนึ่งคำถาม “ถ้าหากว่าเด็กกับพ่อแม่มีกรุ๊ปเลือดที่ไม่ตรงกัน แต่ว่าเด็กเป็นลูกแท้ๆ ที่คลอดออกมาจริงๆ มีโอกาสที่จะเป็นไปได้มากแค่ไหนกันครับ”

คุณหมอนิ่งคิดไปชั่วครู่ “เรื่องแบบนี้มีอยู่น้อยมาก แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้ ในเมื่อยังมีกรุ๊ปเลือด Rh Negative พวกนี้อยู่ด้วยน่ะนะ”

เมื่อได้ยินดังว่า ลู่จิ้นยวนก็กระจ่างขึ้นมาในใจแล้ว

ถ้าหากว่ากรุ๊ปเลือดของหยงซือเหม่ยเป็น Rh Negative และก็เพื่อที่จะปกป้องเธอตระกูลหยงก็เลยเปลี่ยนแปลงข้อมูลนั้น ซึ่งเรื่องนี้ก็ไม่ใช่เรื่องที่จะเป็นไปไม่ได้

ถ้าหากว่าหยงซือเหม่ยเป็นลูกสาวแท้ๆ ของไป๋หลินยวี่ ก็หมายความว่าไขกระดูกของเธอก็สามารถช่วยชีวิตไป๋หลินยวี่ได้......

ความจริงแล้วการใช้เรื่องนี้ไปบังคับเวินหนิงนั้นก็ช่างเป็นเรื่องที่ง่ายดายนัก

ลู่จิ้นยวนรู้สึกว่าเรื่องทั้งหมดนี้ล้วนแล้วแต่มีโอกาสที่จะเป็นไปได้ โดยเฉพาะ การที่เหอจื่ออันก็มีส่วนเกี่ยวข้องด้วย หรือว่าบางทีภาพเหตุการณ์บางฉากที่ตนได้เห็นกับตานั้นจะเป็นการแสดงที่เขาเป็นคนกำกับและแสดงเองอย่างงั้นเหรอ.......

เพียงแต่ว่า ตอนนี้ยังไม่มีหลักฐาน

“ไปตรวจสอบมาเดี๋ยวนี้ ว่าช่วงนี้มีโรงพยาบาลไหนที่ทำการตรวจสอบเนื้อเยื่อความเข้ากันได้กับไขกระดูกของไป๋หลินยวี่บ้าง”

ลู่จิ้นยวนโทรศัพท์ออกไปสั่งการให้ลูกน้องดำเนินการตรวจสอบเรื่องพวกนี้

ถ้าหากว่าเป็นเรื่องโสโครกที่หยงซือเหม่ยทำจริงๆ ล่ะก็ เขาไม่ปล่อยเธอให้รอดไปง่ายๆ แน่

…….

หยงซือเหม่ยแบกความกรุ่นโกรธนั้นกลับโรงแรมมา แม้ว่าเธอจะโมโหที่ลู่อันหรานทำป่วนจนแผนของเธอพัง แต่เพราะว่าเด็กผู้หญิงคนนั้นยังอยู่ที่โรงพยาบาลจึงทำให้เธอไม่สามารถทำอะไรได้ในตอนนี้

“เรื่องของเด็กผู้หญิงคนนั้นจะไม่มีทางสาวมาถึงตัวฉันได้ใช่ไหม”

เมื่อพักไปได้ขั่วครู่ หยงซือเหม่ยก็เริ่มพึมพำพูดขึ้นมากับตัวเอง

ในใจของเธอก็เริ่มว้าวุ่น หยงซือเหม่ยก็โทรศัพท์ออกไปหาเพื่อนแสนชั่วไม่กี่คนที่ได้รู้จักกันเมื่อก่อน

“เดี๋ยวฉันจะส่งรูปไปให้ดูนะ ตรวจสอบดูให้หน่อยว่ายาตัวนี้ถ้าเกิดให้คนกินเข้าไปแล้ว จะส่งผลอะไรบ้าง แล้วจะทำให้ติดคุกด้วยไหม”

หยงซือเหม่ยคุยโทรศัพท์อยู่ แต่กลับไม่รู้เลยว่าภายในห้อง มีคนที่กำลังรอเธอมาโดยตลอดเลย

หลังจากที่ถูกทางฝั่งของไป๋หลินยวี่ไล่กลับมา ซ่งรั่วอวิ้นก็คิดถึงเรื่องนี้ตลอด เธอไม่อยากที่จะเชื่อว่าน้องสาวที่โตมาด้วยกันตั้งแต่ยังเล็กจะกลับสามารถทำเรื่องแบบนี้ขึ้นมาได้

ดังนั้น เธอเลยมารอหยงซือเหม่ยในห้องของเธอ คิดว่าทันทีที่เธอกลับมาก็จะคุยกันให้รู้เรื่อง

เพียงแต่ว่า กลับได้ยินเรื่องนี้จนชัดเต็มสองรูหู

ชั่วขณะนั้นเองที่ไม่จำเป็นที่จะต้องถามอะไรแล้ว ก็รู้อย่างแน่ชัดแล้วว่าเรื่องพวกนี้หยงซือเหม่ยเป็นคนทำ

ภายในใจของซ่งรั่วอวิ้นปั่นป่วนขึ้นมาเล็กน้อย เมื่อก่อนหยงซือเหม่ยก็เคยทำเรื่องเกินกว่าเหตุอยู่บ่อยครั้ง แต่ว่า พวกเขาล้วนแล้วแต่คิดว่าเป็นเพราะว่าเธอนั้นยังเด็กอยู่ ประกอบกับเรื่องที่ว่าถูกเลี้ยงดูมาแบบผิดๆ ตั้งแต่ยังเล็ก อย่างน้อยที่สุด สันดานของเธอก็ไม่ใช่คนเลว

“ฉันยังไม่ร้อนรนอะไรเลย เธอจะรีบไปทำไม

คิดอยากจะเป็นคนดีอย่างงั้นเหรอ”

หยงซือเหม่ยไม่มีความจริงจังเลยแม้แต่น้อย ตอนนี้เป็นช่วงเวลาสำคัญ ทำไมเธอถึงจะอยากสูญเสียเบี้ยในการต่อรองทำร้ายเวินหนิงไปล่ะ

ซ่งรั่วอวิ้นได้ยินคำที่เธอพูดออกมา ก็พลันตื่นตะลึงไปทั้งหัวใจ

หยงซือเหม่ยที่ได้ทุ่มเทในการเป็นน้องสาวมาโดยตลอด ที่แท้แล้ว กลับเปลี่ยนกลายเป็นคนที่เห็นแก่ตัวเสียจนน่าหวาดหวั่นเสียขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน ถึงขนาดที่ว่า ลงไม้ลงมือทำกับเด็กได้ลงคอ

ทันใดนั้นเธอก็ไม่คิดที่อยากจะกล้ำกลืนฝืนทนอีกต่อไป ไม่อยากที่จะหลอกคนอื่นอีกต่อไปแล้ว

“ฉันเข้าใจแล้ว”

ซ่งรั่วอวิ้นกำมือของตัวเองแน่น ไม่กล่าวอะไรออกมาแล้วเดินจากไปเลย

หยงซือเหม่ยมองดูเธอที่เดินจากออกไป ก็ส่งเสียงหึออกมาอย่างเย็นเยียบ และก็ไม่ได้คิดจริงจังอะไรกับเหตุการณ์นี้มากเท่าไหร่นัก

ยากที่จะคาดเดาได้ว่า ซ่งรั่วอวิ้นนั้นได้ทำการตัดสินใจลงไปแล้ว

เธอรู้สึกว่า ไม่จำเป็นที่จะต้องเอาใจหยงซือเหม่ยอีกต่อไป เธอกลายเป็นคนนิสัยแบบนั้นไปเสียแล้ว ต่อให้เธอทำอะไรก็ตาม ก็ไม่มีประโยชน์อีกต่อไปแล้ว

ส่วนในเรื่องที่เธอทำเรื่องเลวร้ายฝักใฝ่เข้าหากษัตริย์ที่เป็นทรราชนั้น ถ้าหากทำให้รู้สึกทรมานจากการรู้สำนึก ก็ไม่สู้บอกความจริงทั้งหมดออกไป ให้หยงซือเหม่ยได้รับบทเรียนสักหนึ่งครั้ง หลังจากนั้นค่อยกลับตัวกลับใจเป็นคนใหม่

เมื่อคิดได้ดังว่า ซ่งรั่วอวิ้นก็ถือเอกสารรายงานการตรวจร่างกายไปโรงพยาบาล เพื่อหาเวินหนิง