บ่วงแค้นแสนรัก นิยาย บท 61

เวินหนิงเล่นย้อนภาพนั้นซ้ำๆ มือชี้ไปยังภาพตรงที่อยู่มุมหนึ่งของจอ

เหอจื่ออันเดินเข้ามา จ้องมองไปยังจุดที่มือของเวินหนิงชี้อยู่ เมื่อสักครู่ที่ยังไม่เห็นความผิดปกติใดๆ แต่หลังจากนั้นสักพัก เขาถึงสังเกตเห็นตรงมุมหนึ่งที่จอภาพฉายอยู่นั้น มีรถจักยานยนตร์ขับผ่านไป

รถคันนั้น มันเคลื่อนที่ถอยหลังนิ!

เรื่องทุกอย่างที่เกิดขึ้นกระจ่างชัดขึ้นมาทันที

คลิปนี้เป็นคลิปที่โดนตัดต่อมาแล้ว เป็นการย้อนคลิปวีดีโอ ถึงแม้คนที่ตัดต่อนั้นจะระวังมากแค่ไหน ก็พลาดที่รายละเอียดเล็กน้อยนี้ไป

การพบเจอถึงสิ่งนี้ทำให้ทั้งสองดีใจมาก เหอจื่ออันรีบกดโทรหาลูกน้องของตน ให้พวกเขานำคลิปนี้ไปจัดการให้เรียบร้อย รวมทั้งให้ลงมือแก้ข่าวด้วย

เวินหนิงโล่งอกขึ้นมาในทันที เหอจื่ออันที่ห่วงประสิทธิภาพของงานก็กล่าวลาแล้วไปที่บริษัทด้วยตัวเอง ส่วนเธอนั้นรอข่าวอยู่ที่นี่

เสียงถอนหายใจที่โล่งอกดังออกมา เวินหนิงเปิดโทรศัพท์ถึงจะเห็นมีสายเรียกเข้าหนึ่งสายที่มาจากต่างประเทศ ทำให้เธอนึกถึงลู่จิ้นยวนขึ้นมาทันที

เธอลังเลไปสักพักถึงจะกดโทรกลับไป

โทรศัพท์ถูกกดรับในเวลาอันสั้น

“ฉันเห็นคุณโทรมา”

เสียงเวินหนิงดังขึ้นนั้น ทำให้ลู่จิ้นยวนที่ขับรถอยู่ยกยิ้มมุมปากเล็กน้อย สายตาที่เย็นชานั้นแสดงถึงความโกรธออกมา“ทำไม ฉันโทรไปขัดจังหวะอะไรของเธอหรือไง?”

เวินหนิงชะงัก เขากำลังพูดอะไรอยู่ แต่ว่าน้ำเสียงของผู้ชายคนนี้ออกแนวเย้ยหยัน ทำให้เธออดที่จะใส่ใจไม่ได้“นี่คุณกำลังพูดบ้าอะไรอยู่?”

“เวินหนิง เธอนี่ต้องเหงาขนาดไหนกัน ฉันพึ่งจะออกมาเอง เธอก็เล่นกับผู้ชายคนอื่นแล้ว เธอขาดผู้ชายวันหนึ่งไม่ได้เลยหรือไง?”

ลู่จิ้นยวนที่นึกถึงเสียงของผู้ชายที่รับสายเมื่อสักครู่ บวกกับเสียงที่ดังออกมาจากในห้องน้ำที่บ่งบอกว่าเวินหนิงนั้นกำลังอาบน้ำอยู่ ทำให้เขาระงบความโกรธไม่ได้อีกต่อไป มือสองข้างของเขากำพวงมาลัยของรถแน่นจนเส้นเอ็นตรงมือชัดขึ้นมา

เวินหนิงที่ได้ยินดังนั้นก็สะอึกจนพูดอะไรไม่ออก แบบนี้คือเขาก็เห็นข่าวพวกนั้นแล้วใช่ไหม?

แต่หลังจากที่เขารู้เรื่องของเธอและเวินหลานแล้ว ยังคงเลือกที่จะเชื่อพวกเขา แล้วสงสัยตัวของเธอ.....

ในใจของเวินหนิงนั้นเหมือนโดนอะไรไม่รู้อุดเอาไว้ ทำให้เธอรู้สึกหายใจไม่สะดวก สักพัก เธอถึงจะยิ้มออกมา“หรอ? ถ้าคุณอยากจะคิดแบบนี้ ก็แล้วแต่คุณเถอะ ฉันเหนื่อยแล้ว ลาก่อน”

พูดจบ เธอก็วางสายทันที ลู่จิ้นยวนที่ได้ยินเสียงที่ดูรีบๆนั้นก็เอามือทุบลงที่พวงมาลัยรถอย่างแรง เสียงของแตรรถอันแก้วหูนั้นดังขึ้น

เวินหนิงทิ้งโทรศัพท์ไปไว้อีกทาง เธอรู้สึกไม่สบายใจเป็นอย่างมาก แต่ก็ยังคงปกป้องเขาไว้

แต่เดิมเธอคิดว่า ลู่จิ้นยวนแค่ยังไม่รู้เรื่องนี้ บางทีถ้าเขารู้แล้วก็จะเชื่อเธอ

แต่ตอนนี้ ทุกอย่างมันทำให้เธอรู้ว่าเธอมันสำคัญตัวเองผิด ลู่จิ้นยวนเกลียดเธอขนาดนี้ จะเชื่อสิ่งที่เธอพูดเหรอ?

“ต้องขอโทษด้วยเวินหลาน หยุดคิดสะเถอะ คลิปนั่น โดนตัดให้เป็นการเล่นถอยหลังใช่ไหม?”

เวินหลานตกใจมองตาค้าง มองโทรศัพท์ในมืออย่างไม่เชื่อ คลิปนั่นเธอจ้างมืออาชีพมาทำ แล้วยังตรวจสอบด้วยตัวเองหลายครั้ง ไม่มีทางที่จะเกิดข้อผิดพลาด!

“แกกำลังหลอกถามฉัน?” เสียงของเวินหลานสั่นไหว แต่ก็ทำเป็นนิ่งไว้

“ใช่หรือไม่ เดี๋ยวเธอก็จะรู้เอง” เวินหนิงยิ้มเย้ยหยัน ตอนนี้เอง เหอจื่ออันก็จัดการ การแถลงข่าวเกี่ยวกับคลิปนี้ขึ้น

ด้วยภายใต้อำนาจของบริษัท คลิปนี้ก็ได้ขึ้นเป็นข่าวหน้าหนึ่งอย่างรวดเร็ว เวินหลานมองไปยังคลิปที่เธอลงทุนตัดออกมา กลับมีข้อผิดพลาดที่ทำให้พวกเขาจับได้ เธอโกรธจนเหวี่ยงโทรศัพท์ลงพื้นอย่างแรง

“ไม่ได้เรื่อง พวกไร้ความสามารถ เรื่องแค่นี้ยังทำกันไม่ได้!”

คิดแล้วเวินหลานก็เดินวนไปมา เรื่องนี้เธอออกหน้ามาแล้ว ถ้าเกิดเรื่องโดนเปิดโปงขึ้นมา ถึงแม้จะไม่ถึงขั้นร้ายแรง แต่ภาพลักษณ์ที่เป็นคนดีที่เธอสร้างมาก็จะเกิดจุดด่างพร้อยขึ้น

อีกอย่าง คนพวกนั้นก็จะรู้ว่ายวี๋เฟยหมิงป็นคนเริ่มเข้าหาเวินหนิงก่อน ด้วยนิสัยยวี๋เฟยหมินแล้ว ถ้าหากกระทบกับชื่อเสียงของเขาแล้ว เรื่องต้องลามมาถึงต้นตออย่างเธอแน่

ทำยังไงดี?

เวินหลานเครียดจัด เดิมทีนึกว่านี่เป็นโอกาสที่จะให้เวินหนิงไม่มีวันที่จะเงยหัวขึ้นในสังคมอีก กลับเป็นการยกก้อนหินทุบเท้าตัวเองสะอย่างนั้น เธอจะยอมได้ยังไง?