จอมนางข้ามพิภพ นิยาย บท 1012

ในเรือนมีคนกระแอมไอออกมาสองคำ พลางลุกขึ้น “นี่มันเรื่องอะไรกัน ทำไมข้าหลับไปได้ล่ะ?” คนที่พูดคือแม่ทัพเฒ่าโม่

“เหล่าโม่ เจ้ารีบไปเรือนด้านหลังเร็ว โม่หลานจะคลอดแล้ว ถิงเอ๋อร์กำลังทำคลอดให้นางอยู่!” หยุนเฉิงเซี่ยงรีบบอกทันที

แม่ทัพเฒ่าโม่ตกใจ “ทำไมจะคลอดปานนี้?” พูดจบก็ทำท่าจะวิ่งไป สุดท้ายก็เห็นซากศพคนชุดดำเกลื่อนเต็มพื้น

“นี่มันเรื่องอะไรกันเนี่ย ทำไมถึงมีคนตายมากมายขนาดนี้?”

“คนพวกนี้คือคนตระกูลเวิน ปลอมเป็นแขกเหรื่อจะมาลอบฆ่า เพื่อปกป้องเฉินอ๋อง โม่หลานเลยกระทบกระเทือนลูกในท้อง ดังนั้นเลยเป็นแบบนี้” จวินหย่วนโยวอธิบาย

แม่ทัพเฒ่าโม่ถึงได้เข้าใจ “ขอบคุณจวินซื่อจื่อเตรียมพร้อมไว้ดีจริงๆ ข้าไปดูโม่หลานก่อนนะ”

“ได้!”

แม่ทัพเฒ่าโม่พุ่งไปเรือนด้านหลังทันที พอเห็นเฉินอ๋องที่ยืนเฝ้าอยู่หน้าประตูก็โกรธยิ่งนัก “เจ้านี่นะ หากยามปกติฝึกยุทธ์มากหน่อย จะทำให้โม่หลานกระทบกระเทือนลูกในท้องรึ อ่อนแอเสียจริง ยังต้องให้สตรีมาปกป้องอีก โม่หลานเป็นอย่างไรบ้างแล้วล่ะ?”

โม่ฉือชิงเองก็ละอายใจและรู้สึกผิดนัก “ท่านพ่อตาพูดถูกแล้ว เป็นความผิดของข้าเอง ต่อไปข้าจะตั้งใจฝึกฝนแน่นอน จะไม่ให้โม่หลานเป็นห่วงข้าอีก หยุนถิงช่วยทำคลอดให้นางอยู่”

แม่ทัพเฒ่าโม่ถึงถอนหายใจแผ่วเบา มีหยุนถิงอยู่ข้าไม่เป็นห่วงหรอก จากนั้นก็เดินตามโม่ฉือชิงยืนรออยู่ที่หน้าประตู

จวนตระกูลหยุนที่ใหญ่โตต่างพากันกังวลแทนโม่หลาน ต่างวาดหวังให้นางคลอดลูกอย่างปลอดภัย

ส่วนในพระราชวัง

วันนี้องครักษ์ในพระราชวังเข้มงวดมากเป็นพิเศษ มีเวรยามและองครักษ์หลวงมากกว่าปกติ พวกเวินหานเทียนคอยหลบทหารเวรยามที่ออกลาดตระเวนอย่างระมัดระวังตลอดทาง ใกล้จะถึงตำหนักจองฮ่องเต้แล้ง แต่ก็เจอกับโม่ฉีเฟิงเข้า

“พวกเจ้าหยุดบัดเดี๋ยวนี้!” โม่ฉีเฟิงแค่นเสียงเย็น

เวินหานเทียนชะงักฝีเท้าลง มือในแขนเสื้อที่กำมีดสั้นแน่นเตรียมลงมือ เขาหมุนตัวกลับมาคารวะโม่ฉีเฟิงอย่างนอบน้อม

“คารวะแม่ทัพโม่ แม่ทัพโม่มีอะไรจะสั่งการรึ?”

โม่ฉีเฟิงมองเขาอย่างเย็นชา “เจ้าอยู่ตำหนักไหน ทำไมถึงดูหน้าไม่คุ้นเยี่ยงนี้?”

“เรียนท่านแม่ทัพ ข้าน้อยเป็นขันทีมาใหม่ของสวนช่างชุน จวินผินให้ข้าน้อยไปยกดอกไม้ที่โรงซือถิงสักหน่อย” เวินหานเทียนพูดพลางกดเสียงต่ำ

“ในเมื่อจะไปโรงซือถิง เหตุใดมาตำหนักใหญ่?” โม่ฉีเฟิงถามเสียงเย็น

“ท่านแม่ทัพขออภัยด้วย ข้าน้อยพึ่งมาใหม่ ยังไม่ใคร่คุ้นทางนัก เลยหลงทาง” เวินหานเทียนแกล้งพูดด้วยท่าทางลนลาน

“เดินเลียบไปตามทางนั้นจนสุดแล้วเลี้ยวซ้าย”

“ขอรับ ขอบคุณท่านแม่ทัพนัก ขอบคุณมาก” เวินหานเทียนรีบพุ่งไปทางนั้นทันที

พอเห็นเขาจากไปอย่างลนลาน ดวงตาโม่ฉีเฟิงพลันทุ้มลึก และหมุนตัวจากไป

“ท่านแม่ทัพ ขันทีคนนั้นน่าสงสัยนัก ให้ข้าน้อยจับตาดูเขาดีหรือไม่” คนสนิทกระซิบถามเสียงเบา

“ไม่ต้อง มีคนจับตาดูแล้ว” โม่ฉีเฟิงแค่นเสียงเย็น เดินจากไป

“พวกเจ้ามีคนเพียงเท่านี้คิดจะบุกรุกวังหลวง ไม่กลัวกองทัพหลวงของข้าฆ่าพวกเจ้าทิ้งหมดรึ?” ฮ่องเต้ถลึงตาใส่อย่างเดือดดาล

“หึ บัดนี้ไม่ว่าจะเป็นพระราชวัง แม้แต่โกดังเสบียง คลังอาวุธ สำนักแลกเงินของราชวงศ์ กระทั่งค่ายหารของแคว้นต้าเยียน ข้าวางแผนมาหลายสิบปี ก็เพื่อทำลายแคว้นต้าเยียนที่เจ้าปกครองให้ย่อยยับไป ให้เจ้าอยู่ไม่สู้ตาย ฮะฮะฮะ!” เวินหานเทียนพลันหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง

ฮ่องเต้ไอค่อกแค่กอย่างรุนแรง โกรธจนตัวสั่นไปหมด เขาแทบยืนไม่อยู่แล้ว

เวินหานเทียนสีหน้ายิ้มเยาะ “ไปตายซะเถอะ!” ตะคอกดังอย่างเดือดดาล หน้าไม้พันกลในมือยิงออกไปอีกครั้ง

เพียงแต่ฮ่องเต้กลับไม่ได้โดนยินอย่างที่เขาคาดคิดไว้ แต่กลับหลบไปด้านข้างอย่างรวดเร็ว จากนั้นหมุนตัวโดยในมือมีของสีดำโผล่มา พอเห็นสิ่งนั้น เวินหานเทียนอึ้งบื้อไปเลย

“เป็นไปได้อย่างไรกัน?”

เพราะว่านั่นคืออาวุธที่หยุนถิงออกแบบ ก่อนหน้านี้พ่อบ้านของจวนซื่อจื่อเคยส่งมาให้หนึ่งชิ้น ให้เขาเอาไปทำเลียนแบบอาวุธนั้น แต่เขาหาช่างทำอาวุธทั่วทั้งนอกด่านชายแดนก็แล้ว หาหมดทั่วทั้งสี่แคว้นก็แล้ว ไม่ง่ายเลยที่กว่าจะหาช่างทำอาวุธคนหนึ่งในแคว้นชางเยว่ที่บอกว่าทำได้ สุดท้ายคืนนั้นช่างตีอาวุธคนนั้นก็โดนฆ่าปิดปากเลย นับจากนั้นก็ไม่มีใครทำมันออกมาได้อีก

ดังนั้นเวินหานเทียนก็มีแค่ปืนกระบอกนี้กระบอกเดียว เพราะก่อนหน้านี้ใช้ไม่เป็น ลูกกระสุนเลยโดนเขาใช้หมดแล้ว ต่อมาเลยกลายเป็นแค่ของประดับ

“เจ้าคิดว่าเข้าวังมาก็จะฆ่าข้าได้เลยรึ ฝันไปเสียเถอะ!” น้ำเสียงเย็นชาไม่ดูอ่อนแอเหมือนเมื่อครู่ โม่เหลิ่งเหยียนปลดสลักปืนเลย และยิงไปที่หน้าแข้งของเวินหานเทียนทันที

เสียงปืนดังติดกันสองนัด เขาเจ็บจนร้องโหยหวน ล้มลงกับพื้นทันที สีหน้าซีดเผือด มองมาอย่างไม่เชื่อสายตาตัวเอง “เจ้า เจ้าไม่ใช่ฮ่องเต้โฉด?”

โม่เหลิ่งเหยียนถึงถอดหน้ากากหนังมนุษย์บนหน้าตนออก “เจ้าพูดถูกแล้ว ข้าไม่ใช่ฝ่าบาทจริงๆ!”

ก่อนหน้านี้โม่เหลิ่งเหยียนแกล้งตาย ก็เพื่อให้คนตระกูลเวินตายใจ จากนั้นก็แอบเข้าวังมาปลอมตัวเป็นฝ่าบาทเพื่อล่อให้เวินหานเทียนมาติดกับ จะได้จัดการคนตระกูลเวินให้หมดในคราวเดียวเลย