จอมนางข้ามพิภพ นิยาย บท 208

ไม่ไกลออกไป ซูกงกงมุ่งหน้าเข้ามาโดยตรง “บ่าวคำนับซื่อจื่อ ฝ่าบาทเรียกพบซื่อจื่อ ขอซื่อจื่อโปรดตามบ่าวไปด้วย”

มือที่กำลังลูบพิณของจวินหย่วนโยวหยุดลง ใบหน้าหล่อเหลาที่เย็นยะเยือกมีความไม่พอใจเพิ่มขึ้นมาเล็กน้อย ฝ่าบาทเลือกเวลาได้ถูกจริงๆ

“ซื่อจื่อท่านไปเถอะ อย่างไรเสียก็เดินเล่นมาพอแล้ว” หยุนถิงเอ่ยปาก

“ตกลง” จวินหย่วนโยวลุกยืนขึ้นมา ส่งหยุนถิงกลับเข้าไปในลาน ถึงได้ตามซูกงกงจากไป

หยุนถิงเพิ่งจะเข้าประตู โม่เหลิ่งเหยียนก็เร่งรีบเข้าอย่างลนลาน “หยุนถิง ผู้หญิงคลอดยากเจ้าสามารถช่วยรักษาได้หรือไม่?”

เป็นครั้งแรกที่หยุนถิงเห็นซวนอ๋องมีท่าทางจริงจัง ร้อนใจ วิตกกังวลเช่นนี้ “ท่านอ๋องอย่าร้อนใจไป ข้าตามท่านไปดูก่อน รายละเอียดเฉพาะเจาะจงต้องรอให้เห็นหญิงคลอดบุตรก่อนถึงจะสามารถตัดสินได้”

“ขอบคุณมาก” โม่เหลิ่งเหยียนกล่าวขอบคุณ

หยุนถิงเรียกรั่วจิ่งมาทันที “บอกซื่อจื่อด้วยว่า ข้าไปช่วยคนกับซวนอ๋อง”

รั่วจิ่งกำลังจะถาม โม่เหลิ่งเหยียนก็โอบเอวของหยุนถิงเอาไว้ ใช้วิชาตัวเบาพานางบินจากไป

หลงเอ้อและคนอื่นๆไล่ตามไปทันที เงาร่างสิบกว่าเงากระโดดตัวไล่ตามไปทันที ซวนอ๋องผู้นี้ก็ช่างใจร้อนเหลือเกิน มีใครที่ไหนขอความช่วยเหลือกันแบบนี้

.......

ทางด้านนี้ ฮ่องเต้มองไปทางจวินหย่วนโยวด้วยสีหน้าเคร่งขรึม “เดือนหน้าก็จะเป็นวันคัดเลือกศิษย์ประจำปีของหอเทพเซียนแล้ว ข้าหวังว่าเจ้าจะให้หยุนถิงไปเข้าร่วม”

จวินหย่วนโยวเลิกคิ้ว “เหตุใดฝ่าบาทถึงไม่ตรัสกับนางเอง?”

สีหน้าของฮ่องเต้กระอักกระอ่วนเล็กน้อย “ข้าเชื่อมั่นในทักษะทางการแพทย์ของหยุนถิงอย่างมาก ข้าดูออกว่า นางฟังแค่เจ้าเท่านั้น”

“เรื่องนี้กระหม่อมจะบอกกับนาง ส่วนเรื่องที่ว่านางจะเข้าร่วมหรือไม่ กระหม่อมก็ตัดสินใจแทนนางไม่ได้” จวินหย่วนโยวกล่าวอย่างอ้อมค้อม

ทักษะทางการแพทย์ของหยุนถิงดีกว่าจ้าวสำนักนั่นไม่รู้กี่เท่า แต่อย่างไรเสียจวินหย่วนโยวก็เป็นขุนนาง ย่อมไม่สามารถปฏิเสธฮ่องเต้โดยตรงอยู่แล้ว

“หวังว่าเจ้าจะไม่ทำให้ข้าผิดหวัง” ฮ่องเต้ตรัส

“กระหม่อมจะพยายาม หากฝ่าบาทไม่มีธุระอะไรแล้ว กระหม่อมขอทูลลา” จวินหย่วนโยวกล่าว

“ไปเถอะ”

จวินหย่วนโยวเพิ่งจะออกจากลาน รั่วจิ่งก็วิ่งเข้าไปทันที “ซื่อจื่อ ฮูหยินบอกว่านางตามซวนอ๋องไปช่วยชีวิตคนแล้ว”

“ไปที่ไหน?” สีหน้าของจวินหย่วนโยวเคร่งขรึมลงมากะทันหัน

“ข้าน้อยไม่ทันได้ถาม ซวนอ๋องก็ใช้วิชาตัวเบาพาฮูหยินจากไปแล้ว ตอนนั้นซวนอ๋องกระวนกระวายมากเป็นพิเศษ ข้าน้อยได้ยินซวนอ๋องถามฮูหยินว่า ผู้หญิงคลอดยากรักษาได้หรือไม่ คิดว่าฮูหยินคงจะไปช่วยรักษาหญิงคลอดบุตร” รั่วจิ่งกล่าวตอบ

คิ้วอันหล่อเหลาของจวินหย่วนโยวขมวดกันเป็นตัวอักษรชวน “หญิงคลอดบุตร?”

คนที่สามารถทำให้โม่เหลิ่งเหยียนใส่ใจเช่นนี้มีไม่มาก และอยู่ในช่วงใกล้คลอดอีก จวินหย่วนโยวคิดขึ้นมาได้กะทันหัน “จวนแม่ทัพภักดี นำกำลังคนไล่ตามไปทันที”

“ขอรับ”

ทางด้านนี้ โม่ฉือหานที่กำลังโกรธจนลนลานเห็นลูกน้องที่ส่งไปสืบเรื่องของคุณชายใหญ่ตระกูลโจวกลับมาแล้ว “ท่านอ๋อง คุณชายใหญ่ตระกูลโจวฟื้นฟูขึ้นมาแล้วจริงๆ ฮูหยินโจวจัดการให้เขาแต่งงานมีภรรยาเอกหนึ่งคน ฮูหยินสองคน รับสนมอีกห้าคน ได้ยินว่ามีสามคนตั้งครรภ์แล้ว ตระกูลโจวมีเรื่องดีๆมาเยือนถึงที่ ทุกคนที่แสดงความยินดีที่จวนตระกูลโจว ตระกูลโจวก็จะมอบเงินสิบตำลึง ตอนนี้ธรณีประตูของตระกูลโจวใกล้จะถูกเหยียบจนพังแล้ว”

ใบหน้าของโม่ฉือหานมืดมนสุดขีด หน้าดำคร่ำเครียด เขาคิดไม่ถึงว่า คุณชายใหญ่ตระกูลโจวจะฟื้นฟูขึ้นมาจริงๆ และยังทำให้หญิงสาวตั้งครรภ์แล้ว นึกถึงตรงนี้ โม่ฉือหานไม่มีเวลามาสนใจหน้าตาและศักดิ์ศรีอีกแล้ว มุ่งหน้าไปยังเรือนของจวินหย่วนโยวโดยตรง

เพียงแต่ว่า ตอนที่เขาเร่งเดินทางไปถึงในลาน กลับพบว่าไม่มีใครอยู่เลย แม้แต่องครักษ์ที่เฝ้าประตูก็หายไปด้วย

หัวใจทั้งดวงของโม่ฉือหานร่วงหล่นลงไปจนถึงจุดต่ำสุด เรียกตัวทหารยามเข้ามาสอบถามทันที ถึงได้รู้ว่าจวินหย่วนโยวและคนอื่นๆได้จากไปแล้ว

“เหลิ่งเหยียน เจ้ามาได้อย่างไร?” โหวฉิงสะดุ้งตกใจไปจริงๆ

“หากข้าไม่มา แล้วจะรู้ได้อย่างไรว่ามีคนฉวยโอกาสตอนที่พี่สาวลูกพี่ลูกน้องข้าคลอดยาก ถึงกับอยากฆ่าให้นางตาย แม่ทัพโหวหากเมื่อครู่นี้ไม่ได้เลือกปกป้องผู้ใหญ่ก่อน ข้าจะต้องนำกำลังคนเหยียบจวนแม่ทัพภักดีของท่านให้ราบเป็นหน้ากลองแน่นอน” โม่เหลิ่งเหยียนคำรามด้วยความโกรธ ไม่อยากจะไปสนใจโหวฉิง พาหยุนถิงเข้าไปในเรือน

ด้านในเรือน หยุนถิงรีบมองไปทางหญิงคลอดบุตร สีหน้าซีดขาว สัญญาณชีวิตอ่อนมาก ผ้านวมใต้ร่างถูกย้อมไปด้วยสีเลือด หยุนถิงรีบเข้ามาจับชีพจรให้นางทันที

“พี่สาวขอโทษด้วย ข้ามาช้าไป ท่านไม่ต้องกลัวนะ ข้าจะไม่ให้ท่านเป็นอะไรไปแน่” โม่เหลิ่งเหยียนยื่นมือออกไปจับมือของหญิงคลอดบุตรเอาไว้ เจ็บปวดใจอย่างยิ่ง

หญิงคลอดบุตรมองดูเขา กล่าวขึ้นมาอย่างอ่อนแรง “ลูก ปกป้องลูกข้า”

“ท่านอ๋อง แยกย้ายทุกคนออกไป เหลือหมอที่เชื่อถือได้เอาไว้สักคนสองคน” หยุนถิงเอ่ยปาก

“หมอหลวงโจวกับหมอหวังอยู่ต่อ คนอื่นๆไสหัวออกไป!” โม่เหลิ่งเหยียนกล่าวด้วยความโกรธ

หมอตำแยและคนอื่นๆถอยออกไปอย่างเคารพนบนอบ พร้อมปิดประตูลง

หยุนถิงหยิบสารอาหารออกมาจากมิติทันที “ป้อนให้กับฮูหยิน สิ่งนี้สามารถทำให้นางฟื้นฟูเรี่ยวแรงขึ้นมาเล็กน้อย”

โม่เหลิ่งเหยียนรีบป้อนให้หญิงคลอดบุตรทันที “พี่สาววางใจเถอะ ทักษะทางการแพทย์ของหยุนถิงเป็นหนึ่งในใต้หล้า จะต้องปกป้องความปลอดภัยของท่านกับลูกได้แน่นอน”

“ท่านอ๋อง ภาวะตกเลือดของมารดาบวกกับสายสะดือพันคอทารก สถานการณ์วิกฤต จำเป็นต้องทำการผ่าคลอดเดี๋ยวนี้” หยุนถิงกล่าวด้วยสีหน้าเคร่งเครียด และไม่มีเวลามาสนใจอะไรมากมายขนาดนั้นแล้ว นางรีบอุปกรณ์หยิบยาต้านการอักเสบชนิดต่างๆ ยาฉีด สารอาหาร ยาบรรเทาปวด เข็มปลอดเชื้อ แล้วก็มีดผ่าตัด เครื่องมือสำหรับเย็บแผล ผ้าก๊อซ และถุงมือปลอดเชื้อออกมาจากมิติทันที------

มองดูสิ่งที่จู่ๆนางก็หยิบออกมาเหล่านั้น หมอหลวงโจวกับหมอหวังต่างก็ตะลึงงันไป

“การผ่าคลอดคืออะไร?” โม่เหลิ่งเหยียนถาม

“พูดง่ายๆก็คือ การเปิดท้องเอาเด็กออกมา จากนั้นก็เย็บปิดบาดแผล นี่คือวิธีเดียวที่จะปกป้องทั้งคู่เอาไว้ในตอนนี้”