จอมนางข้ามพิภพ นิยาย บท 741

ฮ่องเต้สีหน้าทะมึนเย็นเยียบดุจน้ำแข็ง ปรายตามองไปที่เหล่าคนที่คุกเข่าอยู่บนพื้น “มีเรื่องเช่นนี้จริงรึ?”

“ทูลฝ่าบาท ข้าน้อยมิกล้าปิดบัง แม่นางผู้นี้ให้เงินพวกข้าสามคนหนึ่งหมื่นตำลึงจริงๆ ให้พวกข้าไปก่อกวนที่ร้านเนื้อย่างของคุณหนูหยุนสาม ยังบอกอีกว่าพอเรื่องสำเร็จแล้วจะให้พวกข้าอีกหนึ่งหมื่นตำลึง” คนผู้นั้นรีบเล่าเรื่องราวทั้งหมดออกมา

สาวใช้ตกใจสีหน้าซีดเผือด “ฝ่าบาทไว้ชีวิต ไว้ชีวิตข้าด้วย”

ฮ่องเต้เดือดดาลจัด “หากเป็นจริงตามที่พวกเจ้าพูด เรื่องนี้องค์หญิงห้าเป็นผู้บงการ ข้าจะไม่ลดหย่อนผ่อนปรนแน่ ทหาร ตามองค์หญิงห้ามา!”

“พ่ะย่ะค่ะ!” ซูกงกงตกใจตัวสั่นเทา รีบไปเรียกมาด้วยตัวเอง

ไม่นาน องค์หญิงห้าก็ตามซูกงกงมา พอเข้ามาในตำหนัก วินาทีที่เห็นหยุนถิง องค์หญิงห้าใจกระตุก พอมองเห็นสาวใช้ที่คุกเข่าอยู่ที่พื้น และคนอื่นๆ สีหน้าองค์หญิงห้าซีดเผือดเล็กน้อย

นางแอบร้องในใจแย่ละ เรื่องที่ตนให้สาวใช้หาคนไปให้ร้ายหยุนซูโดนเปิดโปงแล้วแน่

องค์หญิงห้าข่มใจเดือดดาลและลนลานไว้ ทำสีหน้าเป็นปกติ ถวายบังคมฮ่องเต้อย่างนอบน้อม

“หม่อมฉันถวายบังคมเสด็จพี่ มิทราบว่าเสด็จพี่ให้หม่อมฉันมาเข้าเฝ้าด้วยเรื่องใดรึ?”

ฮ่องเต้สีหน้าเย็นเยียบยิ่งนัก ถลึงตาใส่อย่างเดือดดาล “คนพวกนี้บอกว่าสาวใช้ของเจ้าซื้อตัวพวกเขามาให้ร้ายหยุนซู มีตั๋วเงินเป็นหลักฐาน เจ้ารู้เรื่องนี้หรือไม่?”

องค์หญิงห้าสีหน้าตกใจ “เสด็จพี่ หม่อมฉันมิรู้เรื่องเลย ขอเสด็จพี่ให้เวลากับหม่อมฉันหน่อย”

องค์หญิงห้าพูดจบ หันมองสาวใช้ที่อยู่บนพื้น ก้าวเท้าเข้าไปหาพลางยกมือขึ้นตบหน้านางฉาดใหญ่ “เจ้าช่างบังอาจนัก กล้าไปให้ร้ายคุณหนูหยุนสามลับหลังข้า บังอาจมาก กล้าดีอย่างไร!”

สาวใช้โดนตบจนมึน รู้สึกเพียงปวดแสบปวดร้อนที่แก้ม รีบคุกเข่าอ้อนวอนทันที “องค์หญิง ข้าผิดไปแล้ว ข้าสมควรตายนัก ข้าตัดสินใจโดยพลการ อยากสั่งสอนคุณหนูหยุนสามเอง

เมื่อสองปีก่อน หากมิใช่คุณหนูหยุนสาม ท่านก็ไม่ต้องโดนบีบบังคับให้แต่งงานไปกับอ๋องเก้าแห่งแคว้นเป่ยลี่ หลังจากแต่งงานกันเขาเย็นชากับท่านนัก ชอบรังแกท่านบ่อยๆ แถมยังทำให้ท่านแท้งลูก ข้าทนดูไม่ไหว เลยทำเรื่องนี้ขึ้นมา!”

สาวใช่พร่ำบอกทั้งน้ำตาไหลพราก จงรักภักดียิ่งนัก ทำเอาคนฟังอดเห็นใจนางไม่ได้

มีเพียงหยุนถิงเท่านั้นที่พูดด้วยสีหน้าเย้ยหยันและไม่แคร์ว่า “ตอนนั้นองค์หญิงห้าคิดเล่นงานข้า แต่ทำอะไรข้าไม่ได้ เลยได้แต่หันไปเล่นงานหยุนซูที่อ่อนแอ

หากมิใช่เพราะนางวางแผนทำร้ายหยุนซู สุดท้ายกลับทำตนเองเสียได้ ไม่เช่นนั้นจะคบชู้กับอ๋องเก้าได้อย่างไรกัน

ฝ่าบาทถึงให้นางแต่งไปกับอ๋องเก้าเพื่อรักษาชื่อเสียงของนางเอง ดังนั้นทั้งหมดนี้เป็นเพราะนางหาเรื่องเอง ไม่เกี่ยวข้องอันใดกับหยุนซูเลย

หยุนซูต่างหากที่เป็นผู้รับเคราะห์ บัดนี้สาวใช้อย่างเจ้าพูดราวกับว่าองค์หญิงห้าน่าสงสารเสียมากมาย หากมิใช่เพราะนางวางแผนก่อน จะมีจุดจบเช่นนี้ได้อย่างไร

ตนเองจิตใจไม่ดี คิดทำร้ายผู้อื่นกลับทำร้ายตนเอง ยังมีหน้าอะไรมาบอกว่าตนน่าสงสาร เจ้าสมควรโดนแล้ว โทษคนอื่นไม่ได้”

คำพูดแต่ละคำของหยุนถิงเปิดโปงนาง ไม่ไว้หน้าองค์หญิงห้าเลยแม้แต่น้อย

ในเมื่อนางหาเรื่องตายเอง ก็จะมาโทษเธอไม่ได้

เหล่าคนที่อยู่บนพื้นพากันอึ้งบื้อไปเลย พวกเขาได้ยินความลับใหญ่ที่สะท้านฟ้าสะเทือนดินเช่นนี้

ไม่คิดว่าองค์หญิงห้าที่อ่อนโยนสง่างามเสมอมาจะจิตใจชั่วร้ายเพียงนี้ เมื่อสองปีก่อนก็วางแผนให้ร้ายคุณหนูหยุนสาม สุดท้ายขุดหลุมดักตัวเอง แล้วยังเป็นชู้กับอ๋องเก้าแห่งแคว้นเป่ยลี่ อย่าว่าแต่องค์หญิงเลย หากเป็นหญิงชาวบ้านทั่วไปก็ไม่มีหน้ามีชีวิตอยู่ต่อแล้ว ต้องโดนจับไปทิ้งให้จมน้ำตายแน่ ราชวงศ์นี่ช่างเลวร้ายจริงๆ

พวกเขามาได้ยินความลับนี้ ไม่โดนฆ่าปิดปากกระมัง ทั้งหมดตกใจแทบตาย ไม่กล้าหายใจแรงด้วยซ้ำ

สีหน้าองค์หญิงห้าดูบูดบึ้งยิ่งนัก เส้นเลือดที่ขมับเต้นตุบๆ ถลึงตาใส่อย่างเดือดดาล “หยุนถิง เจ้าทำเกินไปแล้วนะ เรื่องตอนนั้นผ่านไปตั้งนานแล้ว หรือเจ้ายังลบหลู่ข้าไม่พองั้นรึ?”

“องค์หญิงห้าอบรมคนบกพร่อง ลงโทษกักบริเวณหนึ่งปี ไม่มีคำสั่งข้าห้ามออกไปไหนทั้งสิ้น!” ฮ่องเต้ออกคำสั่ง

“เพคะ หม่อมฉันรับบัญชา!” องค์หญิงห้าถวายบังคมอย่างนอบน้อม ในใจแอบดีใจว่าเสด็จพี่เข้าข้างตนอยู่ดี

หยุนถิงเพียงเหลือบมองฮ่องเต้ที่อยู่บนบัลลังก์สูงอย่างเย็นชา สายตานั้นคมปลาบและเย็นชา

ฮ่องเต้เห็นสายตานั้นของหยุนถิงแล้วตกใจนัก

เขารู้ดีว่าหยุนถิงรักพวกพ้องของตนที่สุด ครอบครัวเป็นเส้นตายของนาง แต่องค์หญิงห้าก็เป็นน้องสาวแท้ๆของเขา ในหมู่พี่น้องทั้งหมด องค์หญิงห้าสนิทสนมกับเขาที่สุด

อันที่จริงหลายปีมานี้องค์หญิงห้าใช้ชีวิตในแคว้นเป่ยลี่อย่างทรมานนัก ฮ่องเต้รู้มาตลอด แคว้นเป่ยลี่ก็มีหูตาของฮ่องเต้ต้าเยียนอยู่

และตอนแรกองค์หญิงห้าเป็นคนวางแผนให้ร้ายหยุนซู ดังนั้นฮ่องเต้ต้าเยียนจึงมิเคยยื่นมือเข้าช่วยเลย ถือซะว่าเป็นการลงโทษองค์หญิงห้า

บัดนี้นางพึ่งกลับมาถึงต้าเยียน ก็เกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้น ฮ่องเต้รู้ดีว่าเรื่องนี้องค์หญิงห้ามีส่วนเกี่ยวข้องด้วยแน่ แต่ถ้าเขาลงโทษองค์หญิงห้าเวลานี้ คนนอกจะคิดว่าเขายอมรับองค์หญิงห้าไม่ได้

แต่หยุนถิงเองก็มิใช่คนโง่ ตนเดาได้ นางย่อมต้องเดาได้แน่นอน ดังนั้นหลังจากหยุนถิงกลับไป ฮ่องเต้ให้ซูกงกงนำเพชรนิลจินดา ผ้าไหมผ้าแพรมากมายส่งมายังจวนซื่อจื่อด้วยตัวเอง

พอหยุนถิงพึ่งออกจากวัง ก็เอ่ยขึ้น “หลงเอ้อร์ส่งข่าวให้เป่ยหมิงฉี่ ให้เขาส่งอ๋องเก้ามาแคว้นต้าเยียน”

“ขอรับ!” หลงเอ้อร์รีบส่งจดหมายทันที

ฮ่องเต้ออกหน้าปกป้ององค์หญิงห้า งั้นก็อย่าโทษเธอจะทำให้นางย่อยยับป่นปี้แล้วกัน