จอมนักรบอหังการ นิยาย บท 101

ตามด้วยคำพูดนี้ของเจียงอู่ฟูลดลง

ตูม!

นอกจากเย่อู๋เทียนที่อยู่ในเหตุการณ์ ทุกคนก็ราวได้ยินเรื่องตกตะลึง

นี่มันเกิดเรื่องอะไรขึ้น?

เจียงอู่ฟู ทำไมเจอกับเย่อู๋เทียน ก็จู่โจมเช่นนี้?

ยิ่งไปกว่านั้น ไม่นึกเลยว่าขนาดฝ่าบาทผู้สูงส่งก็ไม่ได้ให้ความสำคัญ

โดยเฉพาะอย่างยิ่งทุกคนในตระกูลหวง

แม้ว่าแทบอยากจะให้เย่อู๋เทียนตายในทันที!

แต่เห็นผู้มีอิทธิพลยิ่งใหญ่อย่างเจียงอู่ฟูพูดจาโหดร้ายต่อเย่อู๋เทียนด้วยตัวเอง ก็ยังคงตกใจเป็นอย่างมาก!

หวงหย่าเฟยอธิบายกับหวงเจี้ยนเย่ด้วยเสียงเบาๆ

“เจียงอานไท่ลูกชายของเจียงอู่ฟูถูกทำร้ายได้รับบาดเจ็บสาหัสเข้ารับการรักษาที่โรงพยาบาล เรื่องนี้ ไม่เกี่ยวข้องกับเย่อู๋เทียน”

หวงเจี้ยนเย่ดูตกตะลึงชั่วขณะหนึ่ง แต่ก็พูดประโยคหนึ่งที่ชั่วร้ายอย่างรวดเร็ว

“ไอ้สารเลวเย่อู๋เทียน อาศัยตัวเองมีทักษะศิลปะการต่อสู้ โอหังอวดดี ตอนนี้เจียงอู่ฟูขู่ว่าจะฆ่าเขาให้ตาย ฉันจะดูสิว่าเขาจะมีจุดจบอย่างไร ฉันคาดการณ์ว่า คุกเข่าขอความเมตตาก็เป็นไปได้!”

ได้ยินคำพูดนี้ สายตาของหวงหย่าเฟยมองไปทางเย่อู๋เทียน เกลียดชังเป็นพิเศษ

แต่กลับมองดูเย่อู๋เทียน

สายตาก็จ้องมองไปทางเจียงอู่ฟูแล้ว

แต่กลับไม่ได้รอให้เย่อู๋เทียนพูดขึ้นมา เผยจื่อตงก็ก้าวไปข้างหน้า มองดูเจียงอู่ฟูอย่างเยือกเย็น และพูดขึ้นมาอย่างราบเรียบ

“แก ว่าอะไรน่ะ?”

เจียงอู่ฟูดูหมิ่นเผยจื่อตงแวบหนึ่ง

“ลูกชายของเผยว่านหลี่ เผยจื่อตงเหรอ? รู้ว่านายเป็นแม่ทัพที่มีชื่อเสียงที่อายุน้อยที่สุดในแผนผังร้อยแม่ทัพ แต่ว่า เปรียบเทียบกับฉัน นาย ยังห่างไกลอยู่เล็กน้อย!”

“ไสหัวไปให้พ้น นี่เป็นเรื่องระหว่างฉันกับเย่อู๋เทียน!”

“เขาทำให้ลูกชายของฉันได้รับบาดเจ็บสาหัส ไม่สะสางความแค้นนี้ ฉันไม่คู่ควรเป็นพ่อคน!”

เผยจื่อตงกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง

เย่อู๋เทียนโบกมือ

เผยจื่อตงก็เข้าใจทันที และก้าวออกไปข้างๆ

เย่อู๋เทียนมองไปทางเจียงอู่ฟูอย่างเฉยเมย

“เจียงอานไท่ ลูกของแกเหรอ?”

เจียงอู่ฟูทำเสียงฟึดฟัด และพูดอย่างโหดเหี้ยม

“หยุดพูดไร้สาระ ออกรับความตายซะ!”

เย่อู๋เทียนไม่อยากที่จะอธิบายอะไรให้กับเจียงอู่ฟู และพูดอย่างราบเรียบประโยคหนึ่ง

“ทุกอย่าง ต้องตรวจสอบให้ชัดเจนก่อนที่จะสรุปผล หลีกไปซะ วันนี้ ฉันไม่อยากลงมือทำร้ายคน แกก็ไม่คู่ควรด้วย!”

เจียงอู่ฟูหัวเราะอย่างโกรธจัด

“ฉันไม่คู่ควรเหรอ?”

“ฮ่าๆ พ่อหนุ่ม อวดดีมาก!”

จากนั้น เจียงอู่ฟูก็ลงมือกับเย่อู๋เทียน

แต่ในเวลานี้ นอกประตู มีเสียงของผู้หญิงดังมา

“เขาอวดดี มีความกล้าที่จะอวดดี!”

“แกเจียงอู่ฟูอยู่ตรงหน้าของเขา ไม่ใช่ของมีค่าอะไรเลย?”

ทุกคนมองไป

กลับเป็นภรรยาของฝ่าบาทผู้สูงส่งมาถึงที่นี่ คนที่เดินเคียงข้างของเธอ ยังมีโล่หวางด้วย

ด้านหลังของทั้งสองคน

ตามด้วยแม่ทัพคนแรกในแผนผังร้อยแม่ทัพประเทศหลง

เฉาจ้านหยาง!

สามคนนี้ แค่คนใดคนหนึ่ง ก็บดขยี้ทุกคนที่อยู่ที่นี่ได้ยกเว้นเย่อู๋เทียน

ชั่วขณะหนึ่ง ทุกคนก็เงียบกริบ

เปลือกตาของเจียงอู่ฟูสั่นเล็กน้อย และจ้องมองไปที่ภรรยาของฝ่าบาทผู้สูงส่ง

เขาเพิ่งจะพูดจาโอหังไป บอกว่าต่อให้ฝ่าบาทผู้ส่งสูงอยู่ที่นี่ด้วย ก็ปกป้องเย่อู๋เทียนไม่ได้

เป็นประโยคที่โอหังจริงๆ

เจียงอู่ฟูถือว่าข้าราชบริพารคนหนึ่งก็ไม่ได้ อย่างมากก็แค่ทหารคนหนึ่ง

จะไม่กลัวฝ่าบาทผู้สูงส่งของประเทศหลงได้อย่างไร?

ตอนนี้

ภรรยาฝ่าบาทผู้สูงส่งมาถึงที่นี่

ยังพูดตรงๆด้วยว่า เย่อู๋เทียนมีความกล้าที่จะอวดดี ถึงกับบอกว่าเขาเจียงอู่ฟูไม่ใช่ของมีค่าอะไรเลย!

แม้ว่าเจียงอู่ฟูจะโกรธเป็นอย่างมาก ก็ทำได้แค่อดกลั้นกลืนกันความไม่พอใจนี้

แต่ขณะที่ภรรยาฝ่าบาทผู้สูงส่งเดินไปถึงตรงหน้าของเย่อู๋เทียน ประโยคต่อมา กลับทำให้เจียงอู่ฟูไม่กล้าที่จะโกรธเลยสักนิด

ภรรยาฝ่าบาทมองไปทางเย่อู๋เทียนด้วยรอยยิ้ม

“ชิงตี้ เกิดอะไรขึ้น?”

ได้ยินการเรียกของภรรยาฝ่าบาทที่มีต่อเย่อู๋เทียน ดวงตาของเจียงอู่ฟูแทบจะทะลุออกมา

ชิงตี้?

เย่อู๋เทียน คือชิงตี้เหรอ?

มองไปทั่วทั้งประเทศหลง สามารถที่จะเรียกว่าเป็นชิงตี้ได้!

นั่นเป็น…….

ฉายาที่มีแต่ผู้ปกครองแม่ทัพเท่านั้นที่จะได้ครอบครอง!

ไม่เพียงแต่เจียงอู่ฟูเท่านั้นที่ช็อก

คนในตระกูลหวงที่อยู่ที่นี่ และคนอื่นๆ ต่างก็ช็อกกันทั้งหมด

ชิงตี้……

เจ้ายมบาลชิงตี้ในตำนานของประเทศหลงเหรอ?

โดยเฉพาะยิ่งหวงเจี้ยนเย่ทั้งครอบครัว

ไม่เว้นแม้แต่คนเดียว

สีหน้าโกรธจัด

พูดไปพูดมา…….

เหตุผลที่ฝ่าบาทผู้สูงส่งจัดงานเลี้ยงใหญ่ในโรงแรมว่างไห่ เหตุผลที่ข่มขู่ว่าจะผูกเป็นญาติด้วยการแต่งงานกันกับตระกูลหวง

อันที่จริงคือต้องการยอมรับลูกสาวบุญธรรมของภรรยาหวงต้าไห่เป็นน้องสะใภ้เหรอ?

แต่ไม่ใช่ระบุให้หวงหย่าเฟยแต่งเข้าตระกูลโล่?

เข้าใจแล้ว

เข้าใจทั้งหมดแล้ว

ตั้งแต่ต้นจนจบ ก็เป็นหวงเจี้ยนเย่กับหวงหย่าเฟยและคนอื่นๆคิดไปเองฝ่ายเดียว

ต่อให้ถูกเชิญไปที่งานเลี้ยงที่โรงแรมว่างไห่

ก็แค่เห็นแก่หน้าของเย่อู๋เทียนและเสิ่นรั่วชิง

เมื่อคิดเช่นนี้ ไม่ว่าจะเป็นหวงเจี้ยนเย่ หรือว่าหวงหย่าเฟย และญาติทั้งหมดของตระกูลหวง

ทั้งหมดก็อยากหาที่มุดเข้าไป

ขายหน้าเกินไปแล้ว

ในเวลานี้ ภายใต้การนำของเผยจื่อตง

เย่อู๋เทียน เสิ่นรั่วชิง ภรรยาฝ่าบาทผู้สูงส่งและคนอื่นๆ ได้เดินไปที่ลิฟต์พิเศษแล้ว

ภรรยาของหวงต้าไห่ แม้ว่าจะตกใจกับสถานะของเย่อู๋เทียน แต่กลับยังอยู่ข้างกายของเย่อู๋เทียนและเสิ่นรั่วชิง

ภรรยาฝ่าบาทยังพูดคุยภรรยาหวงต้าไห่อย่างสนุกสนาน

ฉากนี้ในสายตาของหวงเจี้ยนเย่

โมโหแทบตาย

แต่ในเวลานี้ เจียงอู่ฟู ตวาดด้วยใบหน้าที่ไม่พอใจ

“เย่อู๋เทียน! แกหยุดเดี๋ยวนี้! แกทำให้ลูกชายของฉันได้รับบาดเจ็บ เรื่องนี้ ก็ต้องให้คำอธิบายหน่อยนะ?”

ทันทีที่คำพูดนี้ลดลง เสียงของผู้หญิงก็ดังขึ้นจากนอกประตู

“ลูกชายเศษสวะคนนั้นของแก ฉันเฉินเมิ่งเฉี่ยนเป็นคนทำร้ายเอง ไม่เกี่ยวอะไรกับคุณเย่?”

“ไอ้ไร้น้ำยาเจียง แกตาบอดจริงๆ!”

ตั้งแต่เกิดมา เจียงอู่ฟู เกลียดที่คนอื่นเรียกเขาว่าไอ้ไร้น้ำยาเจียงมากที่สุด

ในชั่วพริบตา รัศมีของเจียงอู่ฟูก็พุ่งสูงขึ้น และมองไปที่เฉินเมิ่งเฉี่ยนที่อยู่นอกประตู

“แก สมควรตาย!”

แต่ว่า เจียงอู่ฟูกำลังต่อสู้

เงาใสราวกับคริสตัล ไม่รู้ว่ามาจากไหน ลงมาจากกลางอากาศ และทะลุตรงไปที่หน้าอกของเจียงอู่ฟูไป

ในเวลาเดียวกัน ทะเลที่ห่างออกไปหลายร้อยเมตรตรงหน้าโรงแรมว่างไห่ เสียงของชายคนหนึ่งก็ดังมา

“ลงมือกับศิษย์น้องของฉันต่อหน้าของฉัน คิดว่าฉันหลินกู่ฉาน ไม่อยู่หรือไง?”