จอมนักรบอหังการ นิยาย บท 207
เดิมที เย่อู๋เทียนยังคิดว่าการปรากฏตัวอย่างกะทันหันของเห้อเหลียนหว่านจี เพื่อออกหน้าให้กับเย่ชูอี
ก็หมายความว่า เมื่อกี้นี้เพิ่งจะจัดการลูกน้องไป ก็ล่อให้ลูกพี่ออกมา
แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่า…….
เห้อเหลียนหว่านจีมายอมรับลูกเขยมั่วๆ!
ยิ่งไปกว่านั้นลูกเขยที่เธอจะยอมรับนั้น……..
คือตัวเองเหรอ?
ชั่วขณะหนึ่ง ความรู้สึกของเย่อู๋เทียน สับสนเป็นอย่างมาก
คนที่อยู่ในตำแหน่งที่สูงกว่าคนที่อยู่ในตำแหน่งต่ำกว่าก็จะได้รับผลกระทบจากประพฤติกรรมไม่เหมาะสมไปด้วยจริงๆ!
เทียนหลงเอ๋อร์ทำตัวเหลวแหลกขนาดนั้น ไม่รู้จักที่ต่ำสูงขนาดนั้น สำส่อนขนาดนั้น ดูเหมือนว่าจะเกี่ยวข้องกับการอบรมของเห้อเหลียนหว่านจี!
อันที่จริงสิ่งที่รู้สึกสับสนที่สุดในตอนนี้ คือเย่ชูอี
ตอนแรกเธอคิดว่า เห้อเหลียนหว่านจีเป็นผู้ช่วยชีวิตของตัวเอง ตอนนี้ดูเหมือนว่า เห้อเหลียนหว่านจีกับเย่อู๋เทียน…….
เป็นพวกเดียวกัน?
นี่…….
เกิดอะไรขึ้นกันแน่?
เห้อเหลียนหว่านจี!
ผู้นำสามของพันธมิตรมังกรตระกูลเทียน!
จะยอมรับเย่อู๋เทียนเป็นลูกเขยเหรอ?
ยิ่งไปกว่านั้น……..
เมื่อกี้นี้เธอพูดอะไรน่ะ?
เมื่อแปดปีก่อน เย่อู๋เทียนเอาเปรียบเทียนหลงเอ๋อร์?
ยังไม่อยากรับผิดชอบด้วยเหรอ?
นี่……..
จะเป็นไปได้ยังไง!
เทียนหลงเอ๋อร์เป็นคนแบบไหนกัน?
แม้ว่าเทียนหลงเอ๋อร์จะเป็นผู้หญิง แต่กลับเป็นผู้นำคนต่อไปที่ตกลงกันภายในตระกูลเทียน!
เธอชอบเย่อู๋เทียนเหรอ?
เย่อู๋เทียน……..
มีอะไรดี?
ต้องรู้ว่า แม้ว่าลูกชายผู้นำของตระกูลเย่พันธมิตรมังกร เย่ฉิงชาง อยู่ในอันดับสามของลีดเดอร์บอร์ดฟ้า เคยไปสู่ขอที่ตระกูลเทียนมาก่อน เทียนหลงเอ๋อร์ไม่แม้แต่จะมองอีกฝ่ายด้วยซ้ำ!
แต่ขณะที่เย่ชูอีตกตะลึงเช่นนี้ เห้อเหลียนหว่านจีมองดูเย่อู๋เทียนด้วยรอยยิ้มสดใส และพูดขึ้นมาอีกครั้ง
“เอาล่ะ ไม่แกล้งนายแล้ว”
“นายไม่รู้จักฉัน ก็เป็นเรื่องปกติ แต่นายจำเทียนหลงเอ๋อร์ได้ก็ดี!”
“ลูกสาวสุดที่รักของฉัน ไม่ได้เจอนายมาแปดปี แต่คิดถึงนายมากๆน่ะ”
“หลายค่ำคืน เธอคิดถึงนายจนนอนไม่หลับ ฉันที่เป็นแม่คนนี้ ดูแล้วก็เป็นห่วงจะแย่อยู่แล้ว!”
“กำหนดเวลาช่วงหนึ่ง หลังจากที่นายแต่งงานกับเธอ ต้องรักและทะนุถนอมเธอให้ดีๆ ไม่อย่างนั้นฉันไม่ตกลง”
เห้อเหลียนหว่านจี ยอมรับเย่อู๋เทียนแล้ว!
เทียนหลงเอ๋อร์ ก็ได้ยอมรับเย่อู๋เทียนเป็นสามีในอนาคตของเธอแล้ว!
ก็หมายความว่า…….
ตัวเองในวันนี้ หนีความตายไม่พ้น!
แต่กลับเห็นเย่อู๋เทียนในเวลานี้
อารมณ์ยังคงบรรยายไม่ถูก!
ยังไงก็คาดไม่ถึงว่า ผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้านี้ ไม่นึกเลยว่าจะเป็นแม่ของเทียนหลงเอ๋อร์!
ที่สำคัญที่สุดคือ ไม่นึกเลยว่าเธอจะขอโทษตัวเองแทนเทียนหลงเอ๋อร์!
ดูเหมือนว่าถ้าตัวเองไม่ยอมรับคำขอโทษของอีกฝ่าย!
ก็เห็นได้ชัดว่าตัวเองใจแคบเกินไป
เห้อเหลียนหว่านจีมองดูเย่อู๋เทียนด้วยรอยยิ้ม ราวกับแวบเดียวก็มองออกว่าเขาลำบากใจ และพูดขึ้นมาว่า: “ไม่ยอมรับคำขอโทษก็ไม่เป็นไร หลังจากที่แต่งงานกับเทียนหลงเอ๋อร์ นายสามารถจัดการเธอได้ตามใจ! ยังไงซะ หญิงสาวที่ออกเรือนไปแล้วไม่ว่ามีเรื่องอะไรก็ตามทุกอย่างล้วนขึ้นอยู่กับบ้านสามี ไม่ว่านายอยากจะสั่งสอนยังไงก็สั่งสอนอย่างนั้น อีกอย่าง หลายปีมานี้ ฉันก็ตามใจยัยเทียนหลงเอ๋อร์จนเคยตัว แต่ฉันที่เป็นแม่ ทุกครั้งตอนที่อยากสั่งสอนเธอ ก็มักจะลงมือไม่ลงคอ แต่นายแตกต่างกัน นายเป็นผู้ชายของเธอ สั่งสอนยังไง ปรับปรุงยังไง ก็ได้!”
เมื่อพูดถึงตรงนี้ เห้อเหลียนหว่านจีก็ถอนหายใจ และพูดอีกว่า: “แต่ว่า……ฉันแนะนำว่าปรับปรุงเล็กน้อยก็พอ อย่าได้ลงมือหนัก ไม่อย่างนั้น ฉันจะเป็นทุกข์ได้!”
“……”
เย่อู๋เทียนหมดคำพูดอย่างฉับพลัน
เห้อเหลียนหว่านจีเม้มปาก และถามว่า: “ทำไม ฉันก็แสดงท่าทีแบบนี้แล้ว นายยังไม่ยอมให้อภัยเหรอ? ไม่อย่างนั้น ฉันคุกเข่าให้นาย? ฉันหาสถานที่เอาถ้วยชามา ยกน้ำชาให้กับนายที่เป็นลูกเขย?”
“……”
เย่อู๋เทียนก็หมดคำพูดอีก
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมนักรบอหังการ
เรื่องนี้อะไรก็ดีหมด เสียอย่างเดียวคือไม่เข้าใจว่าทำไมเหมือนพยายามจะยัดเยียดพระเอกให้มีเมียมากกว่า1? พระเอกเก่งมีเมียคนเดียวไม่ได้?...