จอมนักรบอหังการ นิยาย บท 26

หลังจากที่ทานอาหารเช้าเสร็จ ชายชราก็แนะนำ

“อู๋เทียน ฉันไปดูปราสาทตระกูลเย่กับนาย”

“ระหว่างทางพวกเราก็จะได้คุยกันว่าจะตั้งชื่อโรงเรียนรัฐที่นายจะสร้างว่าอะไรดี”

เย่อู๋เทียนไม่ได้ปฏิเสธ

บอกกล่าวให้เจ้าของร้านบะหมี่ห่อบะหมี่สองชุด ส่งกลับบ้าน ก็เดินออกจากร้านบะหมี่

……

ในเวลาเดียวกัน ปราสาทตระกูลเย่

เสิ่นจูนอี๋ยังประชุมกับบุคคลที่เป็นแกนกลางหลายคนของตระกูลเย่

ทุกคนปรึกษาหารือกันทั้งคืน

สิ่งที่ปรึกษากันคือ อีกสองวันในงานศพของเย่จินหลิง ควรจะทำให้เย่อู๋เทียนตายได้อย่างไร

ตอนนี้ มีผลลัพธ์แล้ว

แม้ว่าเสิ่นจูนอี๋ค่อนข้างเหนื่อยล้าเล็กน้อย แต่เมื่อคิดถึงว่าเย่อู๋เทียนจะถูกเย่จื่อหลงตีจนตายต่อหน้าทุกคนในอีกสอง ดวงตาก็สว่างขึ้นครั้งแล้วครั้งเล่า

อย่างไรก็ตาม หลังจากเลิกประชุม เสิ่นจูนอี๋เพิ่งจะออกจากคฤหาสน์

ก็ขายหน้าอีกครั้ง

เพราะเห็นว่า มีชายชรากับชายหนุ่มกำลังเดินเล่นในลานบ้านที่อยู่ไม่ไกล

ชายชรานั้น สวมใส่ชุดสูท ท่าทางองอาจห้าวหาญ น่าจะเป็น……

ฝ่าบาทผู้สูงส่งของประเทศหลง!

ชายหนุ่มคนนั้น…….

ไม่ใช่เย่อู๋เทียนจะเป็นใคร?

เสิ่นจูนอี๋มองดูสองคนนี้ปรากฏตัวพร้อมกัน ก็ตกตะลึงอยู่กับที่ในทันที

วินาทีถัดมา เสิ่นจูนอี๋ก็ตกตะลึงจนตาค้าง

เพราะเห็นว่า ไม่นึกเลยว่าชายชราคนนั้นจะหยิบบุหรี่ซองหนึ่งออกมาจากกระเป๋า แล้วจุดให้กับเย่อู๋เทียนม้วนหนึ่ง

ทันใดนั้น เสิ่นจูนอี๋นึกถึงฉากที่เกิดขึ้นหลายปีก่อน

ปีนั้น ฝ่าบาทผู้สูงส่งประเทศหลงไปนานาชาติเพื่อเข้าร่วมการประชุมที่สำคัญเป็นครั้งแรก

หลังจากที่การประชุมสิ้นสุดลง มีธงประเทศหลงเล็กๆตกลงที่เท้าของผู้บัญชาปกครองชายแดนแห่งประเทศมหาอำนาจ

ตอนแรกผู้บัญชาปกครองชายแดนแห่งประเทศมหาอำนาจสังเกตเห็นแล้ว แต่กลับเหยียบมันในทันที!

หลังจากนั้น ฝ่าบาทผู้สูงส่งของประเทศหลงก็เรียกผู้บัญชาปกครองชายแดนแห่งประเทศมหาอำนาจไว้ ต่อจากนั้นก็ต่อหน้าผู้นำของหกสิบคนประเทศทั่วโลก ยกมือขึ้นตบลงไปบนใบหน้าของผู้บัญชาปกครองชายแดนแห่งประเทศมหาอำนาจหนึ่งฉาด

ผลปรากฏว่า พันธมิตรแห่งชาติไม่กล้าแม้แต่จะทำอะไร

ตอนนี้……..

ชายชราที่จุดชนวนให้โลกในปีนั้น กำลังจุดบุหรี่ให้กับเย่อู๋เทียน?

มองผิดไปเหรอ?

เสิ่นจูนอี๋ก็หวังว่าตัวเองจะมองผิดไป

แต่ว่า เสิ่นจูนอี๋ในฐานะผู้นำที่แท้จริงของตระกูลเย่เมืองเจียงไห่ ปกตินอกเหนือจากทำธุรกิจ ก็ติดตามข่าวการเมืองในปัจจุบันอีกด้วย

ปัญหาคือ ตัวเองยังมีเกียรติมั้ย?

ถูกเขาตบหน้าจนไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนแล้ว!

แต่ถ้าไม่เข้าไป…….

ฝ่าบาทปรากฏตัว ตัวเองไม่มีแม้แต่มารยาทเลยสักนิด ก็ไม่เข้าท่าเกินไปแล้วนะ!

คิดไปคิดมา เสิ่นจูนอี๋ตาแดง

เจ็บใจมากจริงๆ

เย่อู๋เทียน ไอ้สารเลว จะรังแกคนมากขนาดนี้ไม่ได้น่ะ!

ก็เปรียบเทียบว่าอันไหนดีอันไหนไม่ดี เสิ่นจูนอี๋ก็ยังเดินเข้าไป

เพราะว่าครั้งก่อนเจอกับฝ่าบาท ยังเป็นตัวแทนไปเข้าร่วมการประชุมในนามของหอการค้าเมืองเจียงไห่ และเพียงแค่อยู่ในกลุ่มฝูงชนก็มองดูอีกฝ่ายอยู่ไกลๆ

ก็รู้สึก เป็นเกียรติอย่างมาก!

ตอนนี้ไม่ง่ายเลยที่จะมีโอกาสได้เผชิญหน้ากัน

ต่อให้ถูกชายชราด่าว่า ก็เป็นเรื่องหนึ่งที่น่าคุยโอ้อวด

จนกระทั่งถึงเวลานี้เอง เสิ่นจูนอี๋ถึงได้ยอมรับชะตากรรมสักที

เย่อู๋เทียน วันนี้ฉันให้เกียรติแก อยากจะทำลายยังไงก็ทำลายอย่างนั้น ไม่เป็นไร ทางที่ดีก็ทำลายตัวเองให้ตาย

เรื่องใหญ่สิ้นสุดลง

หลายวันนี้ ตัวเองลำบากเหลือเกินจริงๆ