จอมนักรบอหังการ นิยาย บท 271
หลังจากพูดจบ เย่อู๋เทียนก็หันหลังและจากไป
เย่หวงเยที่คุกเข่าอยู่ข้างเตียง เหงื่อไหลไคลย้อย ไม่สามารถสงบสติอารมณ์ได้เลย
ราวกับว่าเขาเพิ่งพบกับความหวาดกลัวที่น่ากลัวที่สุดในโลก
เย่หวงเยใช้เวลานานในการลุกขึ้นจากพื้น กลับพบว่า ตนเองกลัวจนไม่สามารถแม้แต่จะยืนตัวตรงได้แล้ว
เย่หวงเยไม่เคยคิดเลยว่า
ตัวเอง จะโดนเย่อู๋เทียนทำให้กลัวได้ขนาดนี้
โชคดีที่เมื่อกี้เขาตอบคำถามของเบ่อู๋เทียน เขาไม่ลังเลเลย
ถ้าไม่เช่นนั้น
ผลที่ตามมาอาจร้ายแรงมาก!
เพราะเย่หวงเยมีเหตุผลเพียงพอที่จะเชื่อ
ถ้าเย่อู๋เทียนต้องการฆ่าเขา ไม่มีทางเป็นไปได้เลยที่เขาจะหลบหนี!
นั่งอยู่ข้างเตียง เย่หวงเยเงียบเป็นเวลานาน จากนั้นหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาและกดหมายเลข
ไม่นาน ก็มีเสียงของชายคนหนึ่งดังมาจากอีกฝั่งของโทรศัพท์
“พระอาทิตย์ขึ้นจากทิศตะวันตกหรือเปล่า?เย่หวงเยอย่างคุณจะโทรหาผมก่อน!”
เย่หวงเยดูเย็นชาและเอ่ยปากพูดช้าๆ
"เย่ฉิงชาง ฉันแค่อยากจะถามคุณ ตอนนี้คุณไปถึงแดนไหนแล้ว?"
ชายที่ปลายสายเงียบไปครู่หนึ่ง แล้วหัวเราะเบาๆ
"ในแง่ของพลังการต่อสู้ส่วนตัว ในโลกนี้ไม่มีใครสู้ได้!"
เย่หวงเยหายใจเข้าลึกๆ และอดไม่ได้ที่จะถามคำถามอื่น
"เป็นเพราะหินแก่นม่วงหรือเปล่า?"
ชายคนนั้นไม่ตอบ แต่กลับถามแทน
“คุณโทรหาผม เพราะจะถามอะไรง่ายๆแบบนี้เหรอ?”
เย่หวงเยกัดฟันและกล่าว
"ใช่หรือไม่?"
ชายคนนั้นหัวเราะ
"ใช่ แต่ก็ไม่ใช่"
เย่หวงเยขมวดคิ้ว
"หมายความว่าอย่างไร?"
ชายคนนั้นยิ้มอย่างชั่วร้าย
“คุกเข่าต่อหน้าฉัน รับใช้ฉันและเป็นทาสของฉัน แล้วฉันจะไขข้อสงสัยให้คุณ!”
เย่หวงเยหัวเราะเยาะ
“เธอเป็นโจร ไม่คู่ควร!”
ชายคนนั้นหัวเราะ
“หลังจากพรุ่งนี้ แกก็จะรู้ว่า ฉันคู่ควรหรือไม่คู่ควร!”
เย่หวงเยเงียบไปครู่หนึ่ง จากนั้นพูดเบาๆ
“พรุ่งนี้ เย่อู๋เทียนก็จะเข้าร่วมงานโอสถและการฝังเข็มด้วย เมื่อถึงเวลานั้น รบกวนคุณช่วยปล่อยเขาไปเถอะ!”
ชายคนนั้นผงะ
“เย่อู๋เทียนคือใคร?”
เย่หวงเยถามกลับ
“หินแก่นม่วงในมือของคุณ ได้มาอย่างไง?”
ชายคนนั้นหัวเราะ
"อ้อ เย่อู๋เทียน...น่าจะเป็นลูกชายของผู้หญิงคนนั้นเมื่อหลายปีก่อนใช่ไหม?"
เย่หวงเยถาม
“ดังนั้น ผู้หญิงคนนั้นตายด้วยน้ำมือคุณเหรอ?”
ชายคนนั้นไม่ตอบ แต่ถามกลับ
“เธอตายแล้วเหรอ?”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ เย่หวงเยก็ขมวดคิ้ว
"หมายความว่าอย่างไร?"
ชายคนนั้นถามกลับมาอีกครั้ง
แม้กระทั่ง มันยากที่คนธรรมดาจะจับภาพของเธอได้
เย่อู๋เทียนตกตะลึงเล็กน้อย และในวินาทีต่อมา ก็หายไปจากที่เดิมอีกครั้ง!
ตามล่าหญิงสาวในชุดดำ!
แต่หลังจากไปได้สามหรือสี่ไมล์...
ก็พบว่า หญิงสาวในชุดคลุมสีดำหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย!
เย่อู๋เทียนเบิกตากว้าง
ไม่เคยคิดเลยว่าตนเองจะไล่ตามอีกฝ่ายไม่ทัน!
เธอเป็นใครกันแน่?
ทำไมถึงสะกดรอยตามเขาตลอด?
ที่สำคัญที่สุดคือ ตัวเขาตรวจจับลมหายใจของเธอได้ยากมาก!
วิทยายุทธของเธอ ไม่แพ้ของตนแน่นอน!
เย่อู๋เทียนมองไปยังทิศทางที่หญิงชุดดำหายตัวไปอย่างไร้ความรู้สึก และทันใดนั้น ก็กระโดดขึ้นจากพื้น!
สถานที่ที่ไป คือหลังคาของอาคารที่อยู่ไม่ไกล
จากนั้น……
เมื่อมองไปรอบๆ เสียงก็ดังไปทั่ว
"คุณคือใคร?"
คำพูดนี้แพร่กระจายไป แต่ไม่มีเสียงใดๆตอบกลับมา
บนต้นไม้ที่ห่างจากเย่อู๋เทียนสองสามไมล์
หญิงในชุดคลุมสีดำราวกับภูตผี ยืนอยู่เงียบๆบนต้นไม้ มองไปทางเย่อู๋เทียน
หลังจากเหม่อลอยอยู่นาน เธอค่อยๆยกมือขึ้น แล้วถอดผ้าคลุมหน้าสีดำออก
สิ่งที่ปรากฏให้เห็นคือใบหน้างดงามจับใจ
ผู้หญิงคนนั้นพึมพำกับตัวเอง
“เด็กโง่ ฉันจะเป็นใครอีกล่ะ?”
...
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมนักรบอหังการ
เรื่องนี้อะไรก็ดีหมด เสียอย่างเดียวคือไม่เข้าใจว่าทำไมเหมือนพยายามจะยัดเยียดพระเอกให้มีเมียมากกว่า1? พระเอกเก่งมีเมียคนเดียวไม่ได้?...