จอมนักรบอหังการ นิยาย บท 284

ได้รับการเชิญจากเห้อเหลียนหว่านจีและเย่หวงเยพร้อมกันได้อย่างไร?

เย่อู๋เทียนเห็นชายหน้ากากเงินที่เฝ้าประตูตกตะลึง จึงถามว่า"ทำไม มีปัญหาอะไรหรือ?"

ชายสวมหน้ากากสีเงินลังเลอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นจึงพูดด้วยความเคารพว่า"ไม่ ไม่มีปัญหาครับ!โปรดเชิญทางนี้!"

ขณะพูด ชายหน้ากากเงินก็เริ่มเปิดทางให้เย่อู๋เทียน

เย่อู๋เทียนไม่ปฏิเสธ เดินตามชายสวมหน้ากากสีเงิน เดินไปตามทางข้างหน้า เดินเข้าไปข้างใน

ทางเดินนี้ไม่กว้างมาก สามารถรองรับได้เพียงห้าคนในการเดินพร้อมกัน มันเป็นเหมือนทางเดินที่ลึกและไม่มีที่สิ้นสุด

ทั้งสองด้านของทางเดิน มีผนังที่แกะสลักจากหยก

เมื่อเดินลึกไปตามทางเดินนี้ ดูเหมือนว่าจะแยกออกจากโลกได้จริงๆ!

ทันใดนั้น หานตี้ซือก็ตบแขนของเย่อู๋เทียน

เย่อู๋เทียนถาม"มีอะไรหรือเปล่า?"

หานตี้ซือลังเลอยู่ครู่หนึ่ง และถามด้วยเสียงต่ำ"ชิงเอ๋อร์ ตอนนี้ถึงแดนไหนแล้ว? ตอนนี้ผมรู้สึกไม่ดีเลย ถ้ากำลังของชิงเอ๋อร์ยังอ่อนแออยู่ ก็ให้เธอขึ้นไปก่อนเถอะ"

เย่อู๋เทียนยิ้มและพูดว่า"สามารถเอาชนะหานเฟิ่งเฉาได้ด้วยการตบเพียงครั้งเดียว ความปลอดภัยของเธอ ไม่ได้อยู่ในการพิจารณาของผมแล้ว แต่เป็นท่าน ยังไงท่านก็แก่มากแล้ว ไม่อย่างนั้น ขึ้นไปรอก่อนไหม?"

หานตี้ซืออยากจะพูดอะไรบางอย่าง

ข้างหลังพวกเขา ทันใดนั้นก็มีกลุ่มคนเดินมาอย่างรวดเร็ว

ผู้นำเป็นชายหนุ่มวัยสามสิบ แต่งกายด้วยชุดสูท ใบหน้าหม่นหมองและวิตกกังวล

ด้านหลังชายหนุ่มมีชายชราสองคนในชุดจีนสีดำ

คนหนึ่งสูงและอีกคนเตี้ย คนที่สูง ผอมแห้ง อีกคนที่เตี้ย อ้วนท้วม!

หน้าตาทั้งสอง...

แปลกประหลาด ดูแล้วน่ากลัวมาก ทำไห้รู้สึกไม่กล้าไปยั่วยุพวกเขาเลย!

และด้านหลังชายชราสองคนนี้ มีเยาวชนในชุดยาวสองแถว!

โดยไม่มีข้อยกเว้น ใบหน้าของทุกคนมืดมน และดูเหมือนว่าในใจของทุกคนจะเต็มไปด้วยความโกรธมหาศาล!

เย่อู๋เทียนและเสิ่นรั่วชิง...

ไม่ได้หลีกทางให้

เสิ่นรั่วชิงอดไม่ได้ที่จะพูดว่า"คุณคิดว่าตนเองเป็นใคร ถนนนี้เป็นของบ้านคุณเหรอ?พูดแบบนี้ได้ไง?"

หลิงเซียวเสียตกใจอยู่พักหนึ่ง แล้วมองไปที่เสิ่นรั่วชิงดีๆ

จากนั้น……

คนทั้งคนก็ตกตะลึง

ผู้หญิงคนนี้ คือใคร?

ทำไมสวยขนาดนี้?

แต่ก็แค่ตกตะลึง จากนั้นหลิงเซียวเสียก็ดึงสติกลับมาได้อย่างรวดเร็ว ไม่พูดอะไรอีก ขยับมือขวา เข็มสีเงินถูกยิงไปที่หัวใจของเสิ่นรั่วชิงอย่างรวดเร็ว

จากนั้น หลิงเซียวเสียก็พูดกับชายชราสองคนที่อยู่ข้างหลังเขา"ดึงลิ้นออก และตัดแขนขาทิ้ง เย็บให้เรียบร้อย คืนนี้ส่งเธอไปที่ห้องของผม"