จอมนักรบอหังการ นิยาย บท 311
วินาทีนี้ เย่อู่เทียนเหมือนจะต้องทำความรู้จักเสิ่นรั่วชิงใหม่อีกครั้ง
เมื่อก่อน เป็นผู้หญิงที่สง่างามไร้พิษสงคนหนึ่ง
ตอนนี้……
ซุกซน？
แต่หลังจากคิดดูแล้ว ก็เหมือนกับจะต้องเหมือนความเปลี่ยนแปลงอย่างหนึ่ง
เมื่อก่อน นิสัยของเสิ่นรั่วชิง ความจริงแล้วค่อนข้างเก็บตัวไม่สุงสิงกับใคร
ในสายตานอกจากเย่อู๋เทียนแล้ว ก็ไม่มีผู้อื่นเลย
กระทั่งเพราะฐานันดร จึงรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจ
มักจะรู้สึกว่า นอกจากตนเองจะสวยดุจบุปผาแล้ว ก็ไม่มีอะไรดีเลย！
แต่ตอนนี้……
เสิ่นรั่วชิงมีความน้อยเนื้อต่ำใจเหลือที่ไหนกันล่ะ？
มีอะไรให้เก็บตัวอีก？
ผู้ชายก็มี
อีกทั้ง ยังเป็นผู้ชายที่รักและตามใจเธอที่สุดในโลกอีก
ลูกชายก็ให้ดำเนิดแล้ว
ถึงแม้จะซนมาก แต่ก็เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของเธอกับผู้ชายของเธอ
เงินตรา？
มีมากมายก่ายกอง
ความลำบาก？
แทบจะไม่มี
ถ้าหากมี นอกจากที่เธอซื้อของที่ชอบกลับมาแล้ว แต่ไม่รู้ว่าจะใช้อันไหน
สรุปแล้ว
ครอบครัวสมบูรณ์แบบ เงินมีใช้ไม่เคยขาด มีสามีบ้าพลัง ที่รัก และเอาใจใส่เธอ
ยังขาดอะไรอีก？
ไม่ขาดอะไรสักอย่าง
อยู่ในจุดสูงสุดของชีวิตแล้ว
ดังนั้น……
ผู้หญิงที่ไม่มีความทุกข์ยากลำบากใจ นิสัยจะต้องค่อยๆเปลี่ยนเป็นร่าเริงอย่างแน่นอน
แต่ทว่า
แต่ในสายตาของเย่อู๋เทียน เสิ่นรั่วชิงในตอนนี้ คือความร่าเริง ความไร้เดียงสา และความซุกซน
แต่ในสายตาของคนที่อยู่ในเหตุการณ์คนอื่นๆ มันกลับเป็นความน่าสะพรึงกลัว
โดยเฉพาะจางฮว่าเสวียน
เมื่อสักครู่ แผ่นหินสมบัติก้อนนั้น ยังอยู่ในมือขอเขาอยู่เลย
หลังจากนั้น เพียงชั่วพริบตาเดียว
ก็ถูกเสิ่นรั่วชิงแย่งไป？
นี่มันคือการดูถูกความสามารถของเขาไม่ใช่หรอ？
สิ่งที่มากกว่านั้นก็คือ
หลังจากที่แย่งแผ่นหินสมบัติไปแล้ว เสิ่นรั่วชิง ยังยื่นข้อเสนอ ต่อหน้าของเขาหนึ่งข้อ
ให้เขากับชายหญิงชุดดำที่อยู่ด้านนอกขบวนเสด็จ ยกเธอขึ้น……
เดินรอบๆสถานที่จัดงานประชุม？
สามหาว！
นี่มันสามหาวที่สุดเลย！
ในชีวิตนี้จางฮว่าเสวียนยังไม่เคยเจอผู้หญิงที่กล้าสามหาวต่อหน้าของเขาแม้แต่คนเดียว！
แน่นอนว่า นอกจากคนคนหนึ่ง
คุณหนูใหญ่ตระกูลจางเผ่าโบราณ ที่เป็นหัวหน้าของเขา！
แต่ว่า เสิ่นรั่วชิงเป็นใครกัน？
จะให้หัวหน้าของเขา คุณหนูใหญ่แห่งตระกูลจางเผ่าโบราณ เอ่ยถึงได้อย่างไร？
เมื่อคิดได้ดังนั้น
สีหน้าของจางฮว่าเสวียน ก็เคร่งขรึมลง
สายตาของอยู่ที่ใบหน้าของเสิ่นรั่วชิง
เขาพูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น
“แก มันรนหาที่ตาย！”
เมื่อสิ้นเสียง จางฮว่าเสวียน ก็เข้าไปใกล้หนึ่งก้าว แล้วยื่นมือจะคว้าลำคอของเสิ่นรั่วชิง
แต่ ยังคงช้าไปหนึ่งก้าว
เพราะอย่าลืมนะว่า
ในมือของเสิ่นรั่วชิง ยังมีกระบี่เล่มหนึ่ง
กระบี่สยบชั่ว！
ทั้งยาวและแข็งแกร่ง！
ในขณะที่จางฮว่าเสวียนจะลงมือนั้น เสิ่นรั่วชิงก็ชิงก็ลงมือก่อนแล้ว
ส่งดาบออกไป！
จากนั้นก็ฟันไปที่หัว！
เลือด กลับไหลลงจากลำคอของจางฮว่าเสวียน！
สีหน้าของจางฮว่าเสวียนเปลี่ยนไป
จึงพึ่งรู้สึกตัวว่า ลำคอของตัวเอง มีอาการบาดเจ็บ
จางฮว่าเสวียน ตกใจจนสุดขีด！
ทำไมถึงเป็นแบบนี้？
ตนเอง ได้ก้าวเข้าสู่แดนพลังเทพแล้ว！
อีกทั้งในช่วงเวลาที่อยู่ในพลังมืด เขาเคยได้ผนวกตันถึงสามครั้ง！
นักบู๊ธรรมดา ที่อยู่ในช่วงพลังตันสุดขอบ ทำได้แค่ผนวกตันเหลืองหลอมร่างเท่านั้น ！
แต่เขา กลับสามารถผนวกตันเสวียนหลอมร่างได้！
ร่างกายของเขา อยู่ในสภาพที่ไม่กลัวสายฟ้าหรือแม้แต่อัคคี！
ลำพังแค่อาวุธที่เป็นเหล็ก……
นอกจากสี่เผ่าโบราณแห่งพันธมิตรมังกร มีพลังแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไรกัน？
หรือว่าเป็นคนที่มาจากวิหารส่วนหลังภูเขาเอ๋อเหมย？
ไม่！
เป็นไปไม่ได้！
วิหารที่อยู่ส่วนหลังของภูเขาเอ๋อเหมย ไม่มีผู้กล้ามานานเป็นร้อยปีแล้ว！
ยิ่งไปกว่านั้น วิหารที่อยู่ส่วนหลังของภูเขาเอ๋อเหมย มีความสัมพันธ์อันดีกับพันธมิตรมังกรมาโดยตลอด！
เสิ่นรั่วชิง จะเป็นคนที่มาจากที่นั่นได้อย่างไร？
เมื่อมองไปที่คนที่คุกเข่าอยู่บริเวณรอบๆของศาลาเนินสูง ทุกคนต่างพากันอ้าปากตาค้าง！
ไม่กล้าแม้แต่จะหายใจ！
ถึงจะตบจะตีพวกเขาให้ตาย พวกเขาก็คาดคิดไม่ถึงเลยว่า
เสิ่นรั่วชิง ที่เป็นผู้หญิงคนหนึ่ง จะเก่งกาจได้ถึงเพียงนี้！
เมื่อมองดูหานตี้ซือและเย่เฉียนหลงในตอนนี้
ดวงตาของทั้งคู่ แทบจะถลนออกมาอยู่แล้ว
คิดไม่ถึงเช่นกันว่า
เสิ่นรั่วชิง ผู้หญิงธรรมดาๆคนหนึ่ง ไม่ลงมือยังดีหน่อย พอได้ลงมือแล้ว……
จะน่ากลัวดุจดั่งคลื่นที่โหมซัดสาด！
เมื่อมองไปที่หลงรั่วหาน สมองว่างเปล่า
คาดคิดไม่ถึงเช่นกันว่า ผู้หญิงของเย่อู๋เทียน เสิ่นรั่วชิง จะเป็นตัวละครที่น่ากลัวเช่นนี้！
เป็นผู้กล้าที่ไม่มีเหตุผล！
นี่มัน……
เป็นวีรสตรีตัวอย่าง！
ถึงว่าล่ะ เมื่อสักครู่เขาพึ่งจะขอเป็นลูกศิษย์ของเย่อู๋เทียน แต่ถูกเย่อู๋เทียนปฏิเสธอย่างไร้เยื่อใย！
ตอนนี้ดูท่า……
ตนจะไม่มีสิทธิ์เป็นลูกศิษย์ของเย่อู๋เทียน และไม่มีสิทธิ์เรียกเสิ่นรั่วชิงเป็นอาจารย์แม้！
มิน่าล่ะ เย่อู๋เทียนเมื่อสักครู่บอกให้เสิ่นรั่วชิงออมแรงหน่อย！
ตอนนี้ดูท่า……
เย่อู๋เทียนจะรู้ถึง ความสามารถของเสิ่นรั่วชิงนานแล้ว！
วินาทีนี้
ความรู้สึกของหลงรั่วหาน ตกใจจนถึงขีดสุด！
เมื่อมองดูเย่หวงเยที่คุกเข่าอยู่ด้านล่างศาลาเนินสูง
ถึงแม้ว่าเธอจะไม่เห็นว่าภายในขบวนเสด็จเกิดอะไรขึ้น
แต่ว่า ลำพังเห็นแค่ท่าทางของเสิ่นรั่วชิงที่อยู่ด้านนอกของเสิ่นรั่วชิง ก็เพียงพอให้เธอก้มหัวด้วยความชื่นชมแล้ว！
ทาสของตระกูลจางเผ่าโบราณ！
กลับถูกเสิ่นรั่วชิงตบหน้าอย่างจัง
ทาสของตระกูลจางเผ่าโบราณ！
อิ่นอูหยวน！
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมนักรบอหังการ
เรื่องนี้อะไรก็ดีหมด เสียอย่างเดียวคือไม่เข้าใจว่าทำไมเหมือนพยายามจะยัดเยียดพระเอกให้มีเมียมากกว่า1? พระเอกเก่งมีเมียคนเดียวไม่ได้?...