จอมนักรบอหังการ นิยาย บท 318
ดวงตาของเย่อู๋เทียน จับจ้องไปที่ประตูตรงหน้าเขา สีหน้าของเขาเฉยเมยอย่างน่าประหลาดใจ
เห็นได้ชัดว่า แม้ว่าเย่อู๋เทียนจะอยู่ในทางเดินนี้ แต่ทุกอย่างที่เกิดขึ้นในห้องโถงด้านใน เขารู้ทุกอย่างทะลุปรุโปร่ง
โดยเฉพาะก่อนที่เทียนหลงเอ๋อร์จะลงมือ ระหว่างที่พูดคุยกับจางจิงหลวน……
เย่อู๋เทียนได้ยินทั้งหมด
ยังมีระหว่างบทสนทนาของจางจิงหลวนกับเห้อเหลียนหวันจี ก็ถูกเย่อู๋เทียนได้ยินทั้งหมด
ในเวลานี้
เย่อู๋เทียน สงสัยแค่อย่างเดียว
ตนกับตระกูลเย่เผ่าโบราณ
ตกลงเกี่ยวข้องอะไรกันแน่
สำหรับที่มาที่ไปของจางจิงหลวน อำนาจของเธอ รวมถึงเป้าหมาย เย่อู๋เทียนราวกับไม่เคยใส่ใจมันเลย
ชายชุดเกราะสีทองที่มองเย่อู๋เทียนจากด้านหลัง
เห็นได้ชัดว่า ยังคงถูกปิดหูปิดตาเพราะชายชุดเกราะสีทอง ไม่รู้สถานการณ์ของจางจิงหลวนที่วางแผนขึ้นเพื่อต่อสู้กับเย่อู๋เทียน
แค่คิดว่า เย่อู๋เทียน เป็นเพื่อนกับจางจิงหลวน และจางจิงหลวนก็ยกให้เขาเป็นนายน้อยแห่งเกาะซวนเห้อ
ชายสวมเกราะสีทองขยับหน้ากากบนใบหน้า แล้วพูดกับเย่อู๋เทียนว่า
“ภายในห้องโถง เหมือนกับจะเป็นการต่อสู้นะครับ”
เย่อู๋เทียนไม่ได้พูดอะไร
เขาขยับปลายเท้า
เขากระโดดออกไป เหมือนกระสุนที่ยิงออกไป
ประตูตรงหน้า ถูกเย่อู๋เทียนเตะจนพัง
แสงในทางเดินสว่างขึ้นอย่างรวดเร็วในห้องโถงด้านใน
ชายชุดเกราะสีทองมองไปไกลๆ
หลังจากที่เห็นว่าด้านในห้องโถงเกิดอะไรขึ้น
หน้ากากบนใบหน้า……
เต็มไปด้วยความตกใจ
เท้าของเย่อู๋เทียน อยู่กลางห้องโถง
เห้อเหลียนหวันจีที่อยู่ตรงมุมห้องเห็นร่างของเย่อู๋เทียน ก็เกิดความตกตะลึง หลังจากนั้นร้องออกมาอย่างตกใจ
“ยะ……เย่อู๋เทียน？”
เย่อู๋เทียนมองไปที่เห้อเหลียนหวันจี อย่างลังเล แล้วสั่งการเบาๆ
“ไปจากตรงนี้”
เมื่อสิ้นเสียง ไม่รอให้เห้อเหลียนหวันจีตอบกลับ เย่อู๋เทียน ก็หายวับไปที่ ราวกับเงา ร่างกายกระโดดเข้าไปในหลุมดำ
หลังจากผ่านไปครู่หนึ่ง ร่างของเย่อู๋เทียน ปรากฏอยู่ในหลุมที่ถูกจางจิงหลวนกระแทกออก
พูดให้ถูกต้อง คือสุดขอบเหว
สวมมงกุฎสีม่วงทอง
หันหลังให้กับเย่อู๋เทียน กำลังเงยหน้าชื่นชมรูปปั้นปีศาจที่รอบตัวมีแต่ดวงตา！
จางจิงหลวนหันไปมองเย่อู๋เทียน
ใบหน้าสวยสง่า เผยให้เห็นรอยยิ้มเล็กน้อย แล้วค่อยๆเอ่ยปาก
“ไม่เจอกันแปดปี ยังสบายดีอยู่นะ？”
ใครจะไปคิด เมื่อสิ้นเสียง เย่อู๋เทียน จะหายวับไปกับที่
ราวกับลำแสง
ปรากฏตรงหน้าของจางจิงหลวน
ตามมาด้วย……
ยกมือขึ้นแล้วตบลงไป
เพี๊ยะ！
ฝ่ามือก็ตบไปที่ใบหน้าของจางจิงหลวน
หลังจากนั้น……
เย่อู๋เทียนมองไปที่ใบหน้าเหลือเชื่อของจางจิงหลวนอย่างไม่แยแส ปากของเขาพูดออกมาสองคำ
“นังแพศยา！”
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมนักรบอหังการ
เรื่องนี้อะไรก็ดีหมด เสียอย่างเดียวคือไม่เข้าใจว่าทำไมเหมือนพยายามจะยัดเยียดพระเอกให้มีเมียมากกว่า1? พระเอกเก่งมีเมียคนเดียวไม่ได้?...