จอมนักรบอหังการ นิยาย บท 418

ภายในอาศรมหวินซี ในห้องชาที่ไม่ใหญ่

นอกจากโจวซีและหญิงชราเฉินยู่ฉานที่นั่งบนที่นั่งสำหรับผู้อาวุโสแล้ว ที่นั่งสองแถวระดับล่าง มีแขกมากมายจนไม่มีที่ว่าง

คนที่อยู่ใกล้กับโจวซีและเฉินยู่ฉานที่สุด เป็นนักพรตเต๋าที่สวมใส่ชุดมอมแมม

คนๆนี้ ชื่อว่าโจวจิ้นยวน！

เมื่อก่อน ก็เป็นหนึ่งในผู้อาวุโสไท่ซ่างของวัดอี่เซียน

เพียงแต่ว่า ตอนนั้นเขาเหมือนกันกับเฉินยู่ฉาน เลือกที่จะยืนฝั่งของโจวซี

นี่ถึงทำให้ เขาถูกกัวเถาจือไล่ออกมาจากวัดอี่เซียน

หลายปีมานี้ โจวจิ้นยวน อาศัยการดูดวงในตี้ตูทำมาหากินตลอด！

พวกเขาไม่รู้เลยว่า……

ในเวลานี้เหวินไท่จี๋ ถึงเย่อู๋เทียนทำลายทักษะทั้งชีวิตแล้ว พาไปส่งโรงพยาบาลจิตเวช！

สีหน้าท่าทางของโจวจิ้นยวนจริงจังสุดขีด หลังจากเงียบขรึมครู่หนึ่ง ทันใดนั้นก็มองไปยังโจวซีที่นั่งประจำตำแหน่งอย่างหยั่งเชิงแวบหนึ่ง อดไม่ได้ที่จะพูดถามหนึ่งประโยค

“เจ้าอาวาส คุณแน่ใจนะว่า เย่อู๋เทียนไอ้หมอนั่น แม้แต่กัวจื่อจู๋น้องสาวของกัวเถาจือก็เอาชนะไปแล้ว？”

โจวซีเอ่ยปากอย่างเย็นชาและงดงาม

“ฉันเห็นมันกับตาตัวเองทั้งหมด！อีกทั้ง ยังเอาชนะอย่างง่ายดาย！”

โจวจิ้นยวนตบปากแล้ว กลับยังพูดออกมาอีกหนึ่งประโยค

“แม้ว่าเป็นเช่นนี้ ไอ้หมอนั่น ก็น่าจะไม่สามารถผ่านสามกระบวนท่าของเหวินไท่จี๋ชายชรานั่นได้！”

โจวซีกำลังอยากจะพูดอะไรบางอย่าง เฉินยู่ฉานที่อยู่ข้างๆ ถามโจวจิ้นยวนประโยคหนึ่ง

“โจวจิ้นยวน ตอนนี้คุณผ่านกระบวนท่าของเหวินไท่จี๋ได้กี่กระบวนท่า？”

โจวจิ้นยวนตกตะลึงเล็กน้อย เกาๆปลายคิ้ว พูดตอบกลับอย่างอ้ำๆอึ้งๆ

“เมื่อสามสิบปีก่อน หกกระบวนท่า ตอนนี้ ฝืนผ่านไปสิบกระบวนท่าได้！”

เมื่อพูดออกไป ภายในห้องชานอกจากโจวซีและเฉินยู่ฉานแล้ว ทุกคนต่างก็พากันตกตะลึง

แต่ว่า สิ่งที่ตกตะลึงไม่ใช้พละกำลังของเหวินไท่จี๋ แต่เป็นพละกำลังของโจวจิ้นยวนนี้！

ชายชราผู้นี้ จู่ๆผ่านกระบวนการของเหวินไท่จี๋ได้ถึงสิบกระบวนการ！

เฉินยู่ฉานกลับด่าทอโจวจิ้นยวนหนึ่งประโยคทันที

“ไอ้แก่เศษสวะ ！เอายาเม็ดเสวียนเมี่ยวไปจากเจ้าอาวาสที่นี่ทุกปี！สามสิบปีแล้ว คิดไม่ถึงว่าเพิ่งจะเพิ่มทักษะเล็กน้อยนี่ ！”

โจวจิ้นยวนยิ้มแบบเขินๆ ใบหน้าอึดอัด

“ผู้อาวุโสยู่ฉาน จะพูดแบบนี้ไม่ได้นะ ยังไงฉันก็ผ่านกระบวนท่าของเหวินไท่จี๋ได้ถึงสิบกระบวนท่านะ แล้วคุณล่ะ？เกรงว่าแม้แต่โอกาสที่จะเดินมาตรงหน้าของเหวินไท่จี๋ก็ยังไม่มี ก็ถูกอีกฝ่ายทุบตีจาเป็นฝุ่นผงแล้ว！”

เฉินยู่ฉานใบหน้าอึมครึม มองไปยังโจวซีที่อยู่ข้างๆ พูดถามอย่างเป็นกังวลแล้ว

“ตอนนี้จะทำยังไง？”

โจวซีครุ่นคิดด้วยสีหน้าท่าทางที่จริงจังไปครู่หนึ่ง พูดสั่งอย่างนิ่งๆ

“ไปเอายาทะลวงชีพจรที่มีอยู่ในบ้านทั้งหมดออกมา กระจายออกไป！”

เฉินยู่ฉานตกตะลึงเล็กน้อย หันหลังไปยังลานหลังบ้านแล้ว

และผู้คนที่อยู่ตรงนั้นได้ยินคำพูดของโจวซี ต่างก็เบิกตาโพลงอย่างไม่มีข้อยกเว้น ตกใจอย่างมาก！

โดยเฉพาะโจวจิ้นยวน พูดถามอย่างตกใจ

“เจ้าอาวาส คุณมียาทะลวงชีพจรของล้ำค่าแบบนั้นไหม？อีกอย่าง ไม่เพียงแค่หนึ่งเม็ด？”

โจวซีตอบกลับอย่างไม่แยแส

“หนึ่งร้อยเม็ด！ล้วนเป็นความพยายามคิดหาทุกวิถีทางตลอดหลายปีที่ผ่านมานี้ รวบรวมสมบัติฟ้าดินทั่วทุกที่ ถึงได้กลั่นออกมา！”

โจวจิ้นยวนใบหน้าบิดเบี้ยว พูดออกมาหนึ่งประโยคทันที

“ฉันว่าหลายปีที่ผ่านมาทำไมถึงกดขี่พวกเราอย่างไม่ใช่คนแบบนี้นะ รวบรวมวัสดุล้ำค่าที่พวกเราส่งมอบหลายปีที่ผ่านมา เหล่านั้น ทั้งหมดถูกคุณกลั่นออกมาเป็นยาทะลวงชีพจรแล้ว！ ”

แต่พูดมาถึงตรงนี้ เหมือนว่าโจวจิ้นยวนจะคิดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้อีก พูดถามอย่างเป็นกังวล

“คงไม่ได้มีข้อบกพร่อง……หรอกนะ？”

“ส่วนพวกคุณ……หนีเอาตัวรอดเองแล้วกัน วัดอี่เซียนแห่งเอ๋อเหมยที่ตามกฎระเบียบ มีคนที่ใจกุศลอย่างพวกคุณเหล่านี้อยู่ น่าจะไม่หายไป！”

พูดคำนี้จบ นอกจากโจวซีที่ลุกขึ้นยืนไม่ได้แล้ว ทุกคนที่นั่งอยู่ตรงนั้น ลุกขึ้นทั้งหมดแล้ว

มองไปยังโจวจิ้นยวนด้วยสายตาที่ซับซ้อนอย่างน่าประหลาดใจ

มีหญิงวัยรุ่นคนหนึ่งพูดอย่างสำลักว่า : “แกไอ้แก่สารเลว มาอวดความเป็นฮีโร่อะไรในเวลานี้？แกและเจ้าอาวาสรออยู่ที่นี่อย่างสบายใจ ฉันและพวกพี่น้องเหล่าสหายไปก็พอแล้ ว ถึงยังไง ค่ายกลกระบี่ของวัดอี่เซียนแห่งเอ๋อเหมย ก็ไม่ได้เป็นแม่พระนะ！”

โจวจิ้นยวนมองดูหญิงวัยรุ่นแวบหนึ่ง พูดหนึ่งประโยคทันที

“ประเทศหลงเผชิญกับหายนะในตอนนั้น ตอนที่ฉันหนีเข้าไปป่าไปเป็นโจร บีบบังคับจับตัวคุณย่าของแกเป็นเชลยกลับมายังที่มั่นบนภูเขา เพราะงั้น ฉันปู่ของแก ไม่ใช่คนดีอะไร แกไม่ต้องเลื่อมใสศรัทธาฉันขนาดนี้ ！”

หญิงวัยรุ่นกัดฟันพูดด้วยความแค้น

“ย่าของฉันเธอไม่ได้โทษแก！”

โจวจิ้นยวนถอนหายใจแล้ว มองไปยังลานหลังบ้านอีก ตะโกนออกมาแล้ว

“ยู่ฉาน ฉันไปแล้วนะ！ฉันรู้ว่าคุณยังเก็บผ้าเช็ดหน้าที่ฉันมอบให้คุณในตอนนั้นไว้นะ！ในใจของคุณมีฉันอยู่！แต่ว่าเรื่องราวมาถึงตอนนี้……พูดเรื่องเหล่านี้ก็ไม่ได้มีความหมายอะไร ไปครั้งนี้ ฉันจะไม่กลับมาแล้ว ！”

เมื่อพูดประโยคนี้ออกไป หลานสาวของโจวจิ้นยวน ก็คือหญิงวัยรุ่นที่เพิ่งพูดเมื่อครู่นี้ เต็มเปี่ยมไปด้วยเจตนาฆ่าทันที！

เห็นว่าหลังจากหญิงชราเฉินยู่ฉานที่อยู่ในโถงด้านหลัง ได้ยินคำพูดของโจวจิ้นยวน สายตาอันแก่หงอมสองคู่นั้น แดงก่ำขึ้นมาทันที สูดลมหายใจเข้าลึก พูดกับโจวจิ้นยวนที่อยู่ข้างนอกประโยคหนึ่งแล้ว

“ถ้าหากวันนี้กลับมาได้ จะต้มชาให้คุณทุกวัน！”

โจวจิ้นยวนมีความสุข

ถือโอกาสหยิบกระบี่อ่อนออกมาจากเอว

“ไปแล้ว！”

พูดจบลง โจวจิ้นยวน อย่างกับเทพแห่งกระบี่ยังไงอย่างนั้น เขวี้ยงกระบี่ไปในอากาศก่อน

ทันใดนั้น คนทั้งคนก็แปรเปลี่ยนเป็นแสงสีรุ้ง

ทลายประตูบุกออกไป！

แต่ทว่า เขาเพิ่งจะเดินไป เย่อู๋เทียน ก็เดินเข้ามาจากนอกประตูใหญ่ของอาศรมหวินซี