จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 1020

บริษัทเทคโนโลยีเซิ่งเล่อ เป็นบริษัทใหญ่ในตลาดหลักทรัพย์ที่มีรายได้ต่อปีสูงถึงหลักแสนล้าน กำหนดทายาทง่ายๆแบบนี้สะเพร่าเกินไปรึเปล่า

ต่อให้เป็นลูกชายแท้ๆ ก็ไม่น่าจะ ‘ตามใจ’ ขนาดนี้นะ

อีกอย่าง พนักงานเก่าแก่ไม่ยอมรับความสามารถของเจียงชื่อเลย

ไม่มีใครพูดอะไรออก

ท่ามกลางความเงียบสงัดนี้ ผู้จัดการหลิวจิ่งหมิงนำปรบมือเป็นคนแรก พร้อมกล่าวด้วยรอยยิ้ม "ขอแสดงความยินดีกับท่านประธานด้วยนะครับที่ได้ทายาทยอดเยี่ยม! ทุกคนอาจจะข้องใจในความสามารถของคุณหมอเจียง แต่ทุกคนวางใจได้ แม้ว่าตอนนี้คุณหมอเจียงยังเป็นหมออยู่ แต่ก่อนหน้านี้ไม่นานเขาเป็นหัวหน้าใหญ่ของเจียงหนาน เทพแห่งสงครามชูร่าจากเวสเตอร์แลนด์ เขามีความสามารถบริหารบริษัทเทคโนโลยีเซิ่งเล่อได้แน่นอนครับ"

คราวนี้ หลายๆคนโล่งอก

หัวหน้าระดับเขตมารับหน้าที่ทายาทนับว่าใช้ได้ เจียงห้านเฟยไม่ได้ทำอะไรโดยไม่ยั้งคิด

ทว่าใบหน้าของเจียงชื่อกลับยิ้มไม่ออก

อย่างแรก เขาไม่ได้อยากเป็นทายาทอะไรนั่น อย่างที่สอง เขาไม่คิดเลยว่าในระยะเวลาสั้นๆแค่นี้หลิวจิ่งหมิงจะสืบภูมิหลังเขาซะหมดจด

หลิวจิ่งหมิงต้องการอะไร

หรือว่า เจียงห้านเฟยต้องการอะไร

ชั่วขณะนั้นเจียงชื่อยังเดาไม่ออก แต่ไม่ว่าอีกฝ่ายต้องการอะไร การสืบตื้นลึกหนาบางของผู้อื่นลับหลังแบบนี้ก็ทำให้เจียงชื่อรู้สึกเสียวสันหลัง

พิรุธของบริษัทเทคโนโลยีเซิ่งเล่อมากมายนัก

เวลานั้น เจียงชื่อยิ้มน้อยๆ และเป็นฝ่ายเอ่ยขึ้นเอง "พ่อครับ เราเพิ่งได้พบกัน อย่าพูดอะไรที่เป็นลางร้ายแบบนั้นสิครับ จริงสิ มีข่าวลือว่าพ่อสุขภาพไม่ดีมาตลอด เป็นโรคประหลาด ผมศึกษาวิชาแพทย์มาอยู่บ้างพอดี ให้ผมตรวจชีพจรพ่อหน่อยได้ไหมครับ"

"ได้สิ ฉันก็ต้องการแบบนั้นเหมือนกัน"

เจียงห้านเฟยยื่นมือไปให้เอง เจียงชื่อวางมือลงบนข้อมือของเจียงห้านเฟย ตรวจสอบชีพจรทั้งแปดของเขาดูว่าอวัยวะภายในเกิดปัญหาหรือเปล่า

"หืม"

พอตรวจสอบได้นิดหน่อย เจียงชื่อก็เจอปัญหา

และจริง ในร่างของเจียงห้านเฟยเกิดปัญหาเช่นเดียวกับเหอเจี้ยน และรุนแรงกว่าเหอเจี้ยนด้วยซ้ำ

แต่ปัญหาคืออาการของเหอเจี้ยนเบากว่ายังเดินเหินไม่ได้ ทำไมเจียงห้านเฟยที่อาการหนักกว่าถึงยังเดินเหินได้ปกติ

ดื่มเหล้ากินเนื้อ คุยเล่นสุนทรี ดูไม่ออกเลยสักนิดว่าป่วยหนัก

แบบนี้ผิดปกติ

เจียงชื่อถ่ายทอด ‘ชี่’ เข้าไปในร่างเจียงห้านเฟยอย่างระมัดระวัง และว่ายวนไปตามชีพจรของเจียงห้านเฟย และตรวจสอบอาการภายในร่างให้ชัดเจนยิ่งขึ้น

พอตรวจสอบเท่านั้นแหละ ปัญหาใหญ่กว่าเดิม

เจียงห้านเฟยหัวเราะลั่น เขาโบกมือและกล่าว "ถ้าเป็นเมื่อก่อนฉันอาจจะเชื่อฟังคำแนะนำพวกนี้ แต่วันนี้ไม่เหมือนกัน"

เขามองเจียงชื่อ "ชื่อเอ๋อ ลูกชายเอ๋ย บัดนี้แกกลับมาอยู่ข้างกายพ่อแล้ว พ่อมีทายาทยอดเยี่ยมอย่างแกจะมีอะไรต้องใส่ใจอีก"

"หลังจากนี้ฉันไม่เพียงแต่จะดื่มเหล้ากินเนื้อธรรมดา แต่จะดื่มเหล้าถ้วยใหญ่และกินเนื้อชิ้นใหญ่ ดื่มด่ำกับชีวิตให้สุด"

"เพราะฉันไม่มีอะไรต้องห่วงอีกแล้ว ต่อให้ฉันตายไปตอนนี้บริษัทเทคโนโลยีเซิ่งเล่อก็มีแกรับช่วงต่อ ไม่มีทางเกิดปัญหาใดๆขึ้นอีก"

"ลูกชาย ขอบคุณนะที่แกมา"

คำพูดยาวเหยียดขนาดนี้ มีเพียงประโยคสุดท้ายที่ดูเหมือนคำพูดจากใจจริง

เจียงห้านเฟยขอบคุณการปรากฏตัวของเจียงชื่อจริงๆ จากสายตาเขามองเห็นแววกระหยิ่มและปิติ

เจียงชื่อยิ้มรับสองสามคำ แอบฝังเมล็ดแห่งความสงสัยลงในใจ

พ่อที่ว่านี่พิลึกจริงๆ

ไม่ป่วยแต่แกล้งป่วย แล้วยังยกบริษัทใหญ่อย่างเทคโนโลยีเซิ่งเล่อให้ตัวเองอย่างใจกว้าง ทุกประโยคของเขาเหมือนเป็นคำโกหก

การหลอกลวง ไม่ใช่นิสัยที่ดีนัก

ไม่ว่าคนตรงหน้าจะใช่พ่อตัวจริงหรือไม่ เจียงชื่อก็ต้องรู้ให้ได้ว่าเบื้องหลังการโกหกนี้มีอะไรซ่อนอยู่กันแน่!