จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 109

บทที่109 พิธีเปิด

เจียงชื่อค่อนข้างโกรธในตอนแรก แต่หลังจากได้ยินชื่อของหยานกวนหยู่เขาก็ยิ้มออกมา

เขาแกล้งไอก่อนและถามว่า “คุณคือน้องเมียของรองผู้อำนวยการเหยียนเหยียนก้วนอวี่อย่างนั้นเหรอ?”

จ้าวซานหลิ่งตบหน้าอก “ ถูกต้อง!”

“ตอนนี้คุณรู้แล้วใช่ไหมว่าฉันเก่งแค่ไหน? และคุณควรรู้ไว้ซะด้วยว่า ไม่ว่าคุณจะยื่นเรื่องกับผู้อำนวยการท่านไหนก็ตาม สำหรับฉันแล้วมันไม่ได้มาตรฐานทั้งนั้น”

“คำพูดของฉันก็คือคำพูดของพี่เขยฉัน”

“และคำพูดของพี่เขยฉันก็มีอำนาจเท่าฟ้า!”

เจียงชื่อยิ้มเล็กน้อย แล้วถามว่า “จ้าวซานหลิ่ง พี่เขยของคุณรู้เรื่องที่คุณพูดหรือเปล่า? เขาเห็นด้วยกับการกระทำของคุณหรือเปล่า?”

“ฮ่าฮ่า เรื่องนี้ยังต้องถามด้วยเหรอ? รองผู้อำนวยการเหยียนเป็นพี่เขยของฉัน จะไม่ยืนข้างฉันได้ยังไง?”

หลังจากหยุดไปชั่วขณะ จ้าวซานหลิ่งกล่าวต่อว่า “ฉันจะบอกให้รู้อย่างชัดเจนว่า ตราบใดที่มีฉันอยู่ในวันนี้ อี้โม่เอนเตอร์เทนเมนต์ก็ไม่ต้องคิดที่จะได้จัดพิธีเปิดอย่างราบรื่น!”

คลิกคลิก

สื่อจำนวนมากกำลังกังวลอยู่พอดีที่ไม่มีข่าวให้พวกเขานำไปรายงาน ตอนนี้พวกเขาทั้งหมดจึงพากันมุ่งเข้ามาเพื่อถ่ายภาพทันที

พิธีเปิดกลายเป็นพิธีปิด หากรายงานข่าวนี้ออกไป จำนวนการเข้าชมนั้นจะต้องทำลายสถิติอย่างแน่นอน

โป๋สิ้นหงเฝ้ามองจากด้านข้างอย่างมีความสุข เขาภาวนาอยากจะให้อี้โม่เอนเตอร์เทนเมนต์ล้มเหลว เขาไม่ต้องลงมือทำเองก็ดีเหมือนกัน มันประหยัดพลังงานได้มากทีเดียว

เฉิงดันถิงตัวสั่นด้วยความโกรธ

ในวันสำคัญแบบนี้ทำไมถึงมีคนมาหาเรื่องเรา ไม่บอกก็รู้มันต้องเป็นแผนการของบริษัทตรงข้ามอย่างแน่นอน

ยิ่งคิดก็ยิ่งหงุดหงิด ในขณะที่เฉิงดันถิงกำลังจะไปเจรจากับจ้าวซานหลิ่ง แต่กลับถูกเจียงชื่อหยุดไว้ก่อน

จากนั้นเขาก็ได้ยินการวิพากษ์วิจารณ์อย่างเต็มที่ของจ้าวซานหลิ่ง และมันทำให้เขาตกใจจนเหงื่อแตกเลยทีเดียว

เมื่อเห็นเหยียนก้วนอวี่เดินออกมา จ้าวซานหลิ่งก็รู้สึกประหลาดใจในตอนแรก จากนั้นก็ยิ้มหน้าบาน “โอ้ พี่เขยทำไมคุณถึงอยู่ที่นี่?”

“หุบปากเดี๋ยวนี้!”

ต่อหน้าเจียงชื่อเหยียนก้วนอวี่ไม่กล้าสร้างปัญหาใด เขาระงับความโกรธไว้ และพูดกับเจียงชื่ออย่างสุภาพ “ฉันต้องขอโทษด้วยครับ เป็นเพราะความบกพร่องของฉันเองที่ปล่อยให้คนประเภทนี้มาพูดจาก้าวร้าวคุณเช่นนี้”

จ้าวซานหลิ่งตกตะลึงอย่างมาก “เฮ้ พี่เขยคุณกำลังทำอะไร? ทำไมคุณถึงเข้าข้างคนนอกแบบนี้? คุณไม่ช่วยพี่เขยของตัวเองแต่กลับช่วยคนอื่น คอยดูนะฉันจะกลับบ้านไปฟ้องพี่สาวของฉัน”

เหยียนก้วนอวี่คำรามออกมา “จ้าวซานหลิ่งพูดจาให้มันระวังปากหน่อย!”

“ระวังเหรอ? ทำไมต้องระวังด้วย”

เจียงชื่อตะคอกและถามอย่างราบเรียบ “รองผู้อำนวยการเหยียน ฉันได้ยินมาว่าคำพูดของจ้าวซานหลิ่งก็คือคำพูดของคุณ สิ่งที่เขาพูดก็เท่ากับคุณพูด มันน่าทึ่งจริงๆ”