จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 1100

เจียงห้านสวินลุกขึ้นยืน ไม่สนใจว่าเจียงห้านเฟยจะยื้ออย่างไร เขาไม่สนใจสักอย่าง

เขากับเจียงชื่อ ต้องมีเพียงคนเดียวที่รอด

กลับขึ้นมาบนรถ

ผู้ช่วยยื่นโทรศัพท์ให้เขา "ประธานครับ เทียนเมี่ยผู้บัญชาการห้องใต้ดินโทรมา"

เจียงห้านสวินรับโทรศัพท์มา

"ฮัลโหล"

เสียงเกรี้ยวกราดดังออกมาจากโทรศัพท์ "ประธาน รวบรวมกำลังห้องใต้ดินเรียบร้อยแล้ว สามารถเริ่มโจมตีได้ทุกเมื่อ"

"ดี เตรียมคนให้พร้อม รับคำสั่งจากฉันทุกเมื่อ"

"รับทราบ!"

วางสายโทรศัพท์

เจียงห้านสวินโยนมือถือไปบนที่นั่ง เอาบุหรี่ออกมาจุดไฟ คิดอยู่ในใจเงียบๆ

ครั้งนี้ เขาจะเผชิญหน้ากับเจียงชื่อซึ่งหน้า ต้องเร็ว แม่นยำและโหดเหี้ยม

เขาเคยเจอเล่ห์เหลี่ยมของเจียงชื่อมาก่อน

ห้ามประมาทเด็ดขาด

"ตอนนี้ถึงเจียงชื่อไม่ใช่ผู้ดูแลใหญ่ของเขตเจียงหนาน และไม่ใช่เทพแห่งสงครามชูร่าแห่งเวสเตอร์แลนด์ ถึงยังมีฉายานี้ แต่เป็นเพียงชื่อเท่านั้น ไม่ได้มีอำนาจแท้จริง"

"นั่นแสดงว่า เขาไม่สามารถสั่งการอำนาจใดได้"

เจียงห้านสวินดีดเถ้าบุหรี่

"ฝั่งของฉัน อำนาจขององครักษ์ห้องใต้ดิน ที่ฉันตั้งใจบ่มเพาะมาหลายปี กว่าร้อยคน ใช้ระบบกำจัดออกทุกเดือน คนที่เหลือล้วนเป็นผู้แข็งแกร่ง"

"หนึ่งรุมสิบ ถือว่าไม่มีปัญหาสักนิด"

ต่อมา เจียงชื่อเรียกคนสุดพิเศษมาคนหนึ่ง นั่นคือไก่

ช่วงนี้แก๊งสัตว์กลางคืน เอาแต่เงินเจียงชื่อ มีการดูแลจากเจียงชื่อ ไม่เพียงแต่จะกินดีอยู่ดี ยังเป็นคนดี ทำเรื่องดีๆ มากมาย เมื่อมีชื่อเสียงด้านดี คนก็มีความสุข

คนแก๊งสัตว์กลางคืนทั้งหมดล้วนรู้สึกซาบซึ้งในพระคุณของเจียงชื่อ

ตอนนี้ ไก่มาตรงหน้าเจียงชื่อ ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้มแห่งความสุข ไม่เศร้าซึมและเย็นชาเหมือนเมื่อก่อน

"คุณเจียง คุณเรียกผมมา มีอะไรหรือเปล่า"

เจียงชื่อเงียบอยู่ครู่หนึ่ง แล้วพูดอย่างลำบากใจว่า "เรียกนายมา เพราะต้องการให้นายช่วย"

"เฮ้อ คุณอยากให้ผมช่วย ก็แค่สั่งมา ไม่ต้องเกรงใจขนาดนี้"

"ไม่ ไก่ การที่ฉันให้นายช่วยครั้งนี้ อาจนำพาหายนะมาให้ทั้งแก๊งสัตว์กลางคืน นายจะปฏิเสธก็ได้"

ไก่รีบโบกมือพัลวัน "คุณเจียงอย่าดูถูกผมสิ! ผมเป็นคนเห็นแก่ตัว กลัวตายอย่างนั้นเหรอ คุณเจียงให้โอกาสเราได้มีโอกาสเป็นคนได้อีกครั้ง ให้พวกเรารู้ว่าอะไรคือ 'ความสุข' บุญคุณนี้ ผมยอมตอบแทนด้วยชีวิต!"