จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 1184

ทันทีหลังจากการแถลงข่าว แพทย์จากอุตสาหกรรมการแพทย์ในเมืองเมืองหลวงต่างก็พากันไปที่บ้านพักของพ่อลูกตระกูลโม่ และยังมอบธง ดอกไม้ และกระเช้าผลไม้ให้พวกเขาเพื่อแสดงความขอโทษพวกเขาสำหรับการกระทำก่อนหน้านี้

โดยเฉพาะต่อโม่หยวน

ชายหนุ่มคนนี้คุกเข่าที่หน้าประตูเป็นเวลา 14 ชั่วโมงเต็มๆ ตั้งแต่เช้าถึงค่ำ เขาไม่ดื่มน้ำสักหยด ไม่กินข้าวสักเม็ด แถมยังต้องตากแดดทั้งวัน

เขาเองที่เป็นเด็กเนิร์ดอยู่แล้ว แต่ในขณะนี้แทบจะดูไม่เป็นผู้เป็นคนเลย

"โอ้ ลูกหลานโม่หยวน ได้โปรดรีบลุกขึ้นเถอะ"

ทุกคนรีบเข้าไปหาโม่หยวนแล้วพยุงเขาให้ลุกขึ้นพร้อมกับรักษาอาการเบื้องต้นให้กับเขา เนื่องจากแพทย์เหล่านี้เป็นแพทย์ที่มีชื่อเสียงระดับต้นๆ เพราะฉะนั้นโม่หยวนจึงฟื้นตัวได้เร็วมาก

"สามารถคุกเข่าลงเพื่อสารภาพผิด ลูกหลานตระกูลโม่นั้นดีมากจริงๆ"

"เพื่อเป็นการขอโทษ พวกเรายินดีที่จะให้เงินเพื่อสนับสนุนการสร้างตระกูลโม่ขึ้นมาใหม่"

"ตระกูลโม่ ถือเป็นเสาหลักของอุตสาหกรรมการแพทย์ในเมืองหลวงของเรา เสาหลักนี้จะล้มไม่ได้"

ทุกคนจึงรีบแสดงความขอโทษ

โม่หยวนยิ้มและพูดว่า "ลุงๆ น้าๆ ทุกท่านครับ ผมโม่หยวนถูกหญิงชั่วหลอก ในช่วงเวลาที่สำคัญที่สุดของตระกูลโม่ผมยังใช้เงินฟุ่มเฟือยอยู่ ฉะนั้นไม่ผิดหรอกที่ผมจะต้องคุกเข่า ด้วยบทเรียนครั้งนี้ ผมจะไม่ทำผิดซ้ำอีกแน่นอน จากนี้ไปผมจะพิจารณาถึงแต่อนาคตของตระกูลโม่ก่อนเท่านั้น ฝากคุณลุงคุณน้าทุกท่านคอยเฝ้าดูผมได้นะครับ"

จากนั้นก็เป็นคำพูดประจบประแจงมากมาย

ทุกคนต่างชื่นชมกัน จากนั้นโม่หยวนก็กลับไปที่ห้องนั่งเล่นด้วยความช่วยเหลือจากครอบครัวของเขา และหมอก็ค่อยๆ กลับไปทีละคน

โม่หยวนนั่งลงและดื่มน้ำเต็มขวด จากนั้นเช็ดปากแล้วพูดว่า "อาจารย์ครับ พ่อครับ ครั้งนี้ต้องขอบคุณพวกท่านจริงๆ หากไม่ใช่การช่วยเหลือจากพวกท่าน ผมคงต้องคุกเข่าจนตายอยู่ที่หน้าประตูแล้วจริงๆ ครับ"

โม่ชิงฉงฮึดฮัดอย่างเย็นชา "เอ็งน่ะ จากนี้ไปอย่าไปคบหากับผู้หญิงที่ไม่รู้จักเลย เข้าใจมั้ย?"

"เข้าใจแล้วครับ พ่อ"

โม่หยวนถอนหายใจ "ผมไม่นึกเลยว่าโซคราติสจะชั่วร้ายขนาดนี้ ถ้ารู้แต่แรกว่าจะเป็นแบบนี้ ครั้งก่อนผมน่าจะเล่นงานมันให้หนักกว่านี้"

"คุณไม่ต้องการให้พ่อลูกตระกูลโม่รู้เหรอครับ?"

"ใช่ ตอนนี้สถานการณ์ก็ดีขึ้นแล้ว ไม่จำเป็นต้องให้พวกเขารู้มากเกินไปหรอก ลองนึกดูว่าถ้าโม่หยวนรู้ว่าพวกเราถูกโซคราติสช่วย แล้วเขาจะคิดยังไง? ถ้าเขารู้ว่าผู้ร้ายคือคนอื่น แล้วพวกเขาจะทำยังไง"

เมษยิ้มตอบ "ดูจากนิสัยของหมอนั่น ผมคิดว่าเขาคงจะบุกเข้าไปหาเรื่องที่บริษัทเทคโนโลยีฉงเหมินแน่นอนครับ?"

"นั่นน่ะสิ โม่หยวนกล้าพูดกล้าทำ นั่นเป็นสิ่งที่ดีนะ แต่เขายังเด็กเกินไปที่จะคิดหน้าคิดหลัง ดังนั้นจึงไม่จำเป็นต้องบอกเขาทุกอย่าง วันหลังถ้าจำเป็นค่อยบอกก็ได้"

"รับทราบครับ ท่านผู้บัญชาการ"

เมษเหยียบคันเร่งและรถก็แล่นออกไปอย่างรวดเร็ว

เมื่อฟ้ามืดลง พวกเขาก็กลับไปถึงบริษัทเทคโนโลยีเซิ่งเล่อ

หลังจากยุ่งกับธุระของบ้านตระกูลโม่มาหลายวัน เจียงชื่อที่กลับมาถึงบริษัทเทคโนโลยีเซิ่งเล่อก็รู้สึกว่าเหมือนได้กลับ 'บ้าน' ของเขา