จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 1187

โรงฝึกอเวจีเป็นสถานที่โด่งดังที่สุดในเมืองหลวง ที่นี่ เป็นแหล่งรวบรวมยอดฝีมือทั้งหมดจากสำนัก ต่างๆ ของเมืองหลวง

ไม่ว่าจะเป็นมวยคาดเชือก ยูโด มวยไทย มวยปล้ำ ซูโม่ หรือเทควันโด

เพียงแค่คุณมีทักษะก็สามารถเข้าไปที่นี่ได้

โรงฝึกอเวจีมีทั้งหมด 10 ชั้น และแต่ละชั้นจะมีเจ้าหน้าที่ประเมิน หลังจากที่คุณผ่านการประเมินจากเจ้าหน้าที่แล้ว คุณก็สามารถขึ้นไปยังชั้นต่อไปได้

และผู้ที่จะสามารถไปถึงชั้นสิบได้ก็ล้วนเป็นยอดฝีมือกันทั้งนั้น

นอกจากนี้ยังมีห้องในตำนาน ที่ถูกเรียกว่าห้องแห่งเทพ

นั่นคือห้องที่หลังจากได้รับการอนุมัติจากยอดฝีมือทั้งหมดของทั้งสิบเท่านั้นถึงจะเข้าไปเยือนได้

แต่ห้องนี้ว่างเปล่ามาเป็นเวลานานแล้ว เพราะไม่มีใครได้รับการอนุมัติจากทุกคนบนชั้นสิบเลย ดังนั้นหากไม่ใช่คนเหนือคน ยอดฝีมือเหนือยอดฝีมือ เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะเข้าไปได้

จนกระทั่งมีคนหนึ่งปรากฏ ก็คือมังกร

เขาใช้เวลาเพียงวันเดียวในการขึ้นจากชั้นหนึ่งไปยังชั้นที่สิบ จากนั้นเขาก็เอาชนะยอดฝีมือทั้งหมดบนชั้นที่สิบด้วยพลังของเขา กลายเป็นคนเหนือคน และได้เข้าไปในห้องแห่งเทพ

ในทุกๆ วันเขาทำอยู่เพียงสิ่งเดียวเท่านั้น นั่นก็คือการพัฒนาฝีมือของตน

ผู้ชายคนนี้ดูเหมือนจะเกิดมาเพื่อต่อสู้

เวลาสี่ทุ่มกลางดึก

เจียงชื่อเดินเข้าไปในโรงฝึกอเวจี และทันใดนั้นก็มีพนักงานเดินเข้ามาแล้วพูดว่า "คุณผู้ชายครับ คุณมาที่นี่เพื่อทำบัตรฝึกซ้อมเหรอครับ?"

เจียงชื่อตอบอย่างเรียบง่ายว่า "ผมจะเข้าไปในห้องแห่งเทพ"

พนักงานกวาดมองเจียงชื่อแล้วยิ้ม

ในทุกๆ วันจะมีแต่พวกหลงตัวเองเข้ามา โดยบอกว่าพวกเขาต้องการเข้าไปในห้องแห่งเทพ สุดท้ายแล้วแม้แต่ชั้นแรกยังไปไม่รอดเลย

พนักงานไม่ห้ามแถมยังตั้งใจพูดว่า "ได้สิ บันไดอยู่ทางนั้น เชิญตามสบายครับ"

เจียงชื่อถอดเสื้อคลุมของเขาออกแล้วยื่นให้พนักงาน "ฝากเก็บให้ผมที หนึ่งชั่วโมงหลังจากนี้ผมจะมารับนะ"

หนึ่งชั่วโมง?

จากนั้นชายสี่ห้าคนก็ล้อมรอบเขาโดยทันที พวกเขาพยายามขัดขวางเจียงชื่อ แต่ฝีเท้าของเจียงชื่อไม่มีการลังเลใดๆ เลยที่

"แม่ง อย่ามาทำเป็นเก่ง?"

ทันใดนั้น หมัดเดียวโดนชกจนสลบไปหนึ่งคน

จากนั้น เสียงแตกหักดังขึ้น ชายคนนั้นยังไม่รู้ว่าเลยเกิดอะไรขึ้น กระดูกของเขาก็หักแล้ว

คนอื่นๆ ที่ล้อมเข้ามามองไม่เห็นด้วยซ้ำว่าเจียงชื่อเคลื่อนไหวอย่างไร และพวกเขาทั้งหมดกระเด็นออกไปทีละคนเช่นเดียวกับลูกบอล

ปัง ปัง ปัง...

ติดต่อกันไปทีละคน นักสู้ที่อยู่บนชั้นหนึ่งต่างก็สลบกันและได้รับบาดเจ็บกันหมด ไม่มีใครกล้าเข้าไปใกล้เขาอีก

เจียงชื่อมาถึงบันไดและพูดกับผู้ประเมินว่า "ชนะคุณ ผมก็สามารถขึ้นไปชั้นบนแล้วใช่ไหม?"

ผู้ประเมินถึงกับตกตะลึง