จิ้นตงเฉิงตกตะลึงครู่หนึ่ง สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความไม่พอใจ เขาสงสัยว่าตอนนี้ยังมีคนที่หาเรื่องใส่ตัวอีกเหรอ?
"ไอ้สารเลวคนไหนที่กำลังรนหาความตาย?"
"รีบปรากฏตัวออกมา!"
จิ้นตงเฉิงเบ้ปากด้วยความจองหอง และไม่ได้หันไปมอง
ฝีเท้าที่อยู่ข้างหลังค่อย ๆ เดินใกล้เข้ามา
ชายชรากล่าวว่า "เสี่ยวเฉิง นิสัยของคุณนั้นยิ่งอยู่ยิ่งแย่ขึ้นเรื่อย ๆ?"
เสี่ยวเฉิง?
คนเดียวที่กล้าเรียกตนเองเช่นนี้ มีเพียง........
จิ้นตงเฉิงรู้สึกได้ทันทีว่ามีบางอย่างผิดปกติ เมื่อหันไปมองแล้วเห็นผู้มาเยือน เขาตกใจจนขาอ่อนแรง
"อาจารย์ คุณมาได้อย่างไร?"
จิ้นตงเฉิงรีบเดินไปข้างหน้าเพื่อพยุงเขา
ผู้อาวุโสจงหัวเราะ ดึงมือของจิ้นตงเฉิงออก แล้วกล่าวอย่างเย็นชาว่า "ทำไม ผมมาไม่ได้เหรอ? ตอนนี้ผมจะไปที่ไหน? ต้องได้รับอนุญาตจากคุณก่อนถึงจะไปได้เหรอ?"
"ไม่ใช่ครับอาจารย์ ผมไม่รู้เป็นคุณ มิเช่นนั้นผมคงไม่กล้าพูดแบบนี้"
ผู้อาวุโสจงถามว่า "งั้นผมต้องการเป็นผู้ค้ำประกันของเจียงชื่อได้หรือไม่?"
อะไรกันนี่?
สีหน้าของจิ้นตงเฉิงเปลี่ยนแล้วเปลี่ยนอีก
ถึงแม้ตอนนี้ผู้อาวุโสจงจะเกษียณแล้ว แต่ชื่อเสียงของเขาก็ยังอยู่ คนใหญ่โตในเมืองหลวงนั้นเป็นลูกศิษย์ของผู้อาวุโสจงมากมาย?
ไม่ว่าเขาจะโหดเหี้ยมแค่ไหน เขาก็ไม่กล้าทำอะไรผู้อาวุโสจง
เพียงแต่เขาคิดไม่ออกว่าทำไมผู้อาวุโสจงต้องช่วยเจียงชื่อด้วย?
จิ้นตงเฉิงกล่าวว่า "อาจารย์ คุณมีสถานะตัวตนแบบไหน? แล้วจะมาช่วยคนที่มีบทบาทเล็ก ๆไม่ได้อยู่ในกระแสหลักทำไม?"
"บทบาทเล็ก ๆ?" ผู้อาวุโสจงหัวเราะ "ถ้าผมจำไม่ผิด เดิมทีตำแหน่งของเทพแห่งสงครามชูร่านั้นเป็นของเจียงชื่อ แล้วเมื่อก่อนคุณพ่ายแพ้ให้กับคนที่มี'บทบาทเล็ก ๆ'คนนี้เช่นกัน และผมยังเป็นคนที่มอบตำแหน่งนี้ให้กับเจียงชื่อด้วยตนเอง"
จิ้นตงเฉิงกัดฟัน
"อาจารย์ มันเป็นเรื่องที่ผ่านไปแล้ว"
"ตอนนี้เจียงชื่อเป็นแค่คนธรรมดาทั่วไปนานแล้ว"
"ถ้ากล่าวตามเหตุผลแล้ว เขาไม่มีสิทธิ์เข้าร่วมการแข่งขันคัดเลือก!"
ผู้อาวุโสจงกล่าวว่า "เจียงชื่อไม่ใช่คนธรรมดาทั่วไป แม้ว่าตอนนี้เขาจะไม่มีตำแหน่งหน้าที่ทางราชการ แต่ตำแหน่งของเขายังคงอยู่ และมีผมเป็นผู้ค้ำประกัน แล้วยังไม่มีคุณสมบัติเพียงพออีกเหรอ?"
เมื่อพูดถึงขนาดนี้แล้ว ถ้าเจียงชื่อยังไม่ได้รับอนุญาตให้เข้าร่วม มันจะไร้เหตุผลเกินไปแล้ว
แต่......
ขอเพียงแค่เจียงชื่อเข้าร่วม จิ้นตงเฉิงยังมีความหวังที่จะสามารถคว้าแชมป์ได้อีกเหรอ?
ไม่ได้
ไม่ยอมเด็ดขาด ถึงแม้อาจารย์ของตนเองจะเป็นคำค้ำประกันก็ตาม!
จิ้นตงเฉิงชักสีหน้า และกล่าวอย่างหยาบคายเล็กน้อย "อาจารย์ ไม่ใช่ว่าผมไม่เห็นอกเห็นใจ แต่ทุกอย่างต้องเป็นไปตามขั้นตอน"
"เจียงชื่อเป็นชาวบ้านธรรมดาทั่วไปมาสมัครมันก็ไม่เหมาะแล้ว และอาจารย์มาเป็นผู้ค้ำประกันก็ไม่เหมาะสมเช่นกัน เพราะว่าอาจารย์เกษียณแล้ว กล่าวตามจริงตรงตอนนี้อาจารย์ก็เป็นชาวบ้านธรรมดาทั่วไป"
"ผู้เข้าร่วมและผู้ค้ำประกันเป็นชาวบ้านธรรมดาทั่วไป มันไม่ได้จริง ๆ"
เขาตั้งใจแน่วแน่ที่จะไม่ให้เจียงชื่อเข้าร่วมการแข่งขันคราวนี้
เมื่อผู้อาวุโสจงได้ยินเช่นนั้น เขาขมวดคิ้ว เงยหน้าขึ้นและกล่าวด้วยความโมโหว่า "จิ้นตงเฉิง คุณกำลังยั่วโมโหผมเหรอ?"
จิ้นตงเฉิงตกใจเป็นอย่างมาก
เขาถอยหลังไปหนึ่งก้าว และอธิบายอย่างรวดเร็วว่า "อาจารย์ ถ้าคุณต้องการเป็นผู้ค้ำประกันให้เจียงชื่อ ใช่ว่าจะเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้ แต่ผมมีเงื่อนไขอยู่หนึ่งข้อ"
ถ้าเจียงชื่อกล้าที่จะต่อสู้ มันจะกลายเป็นเรื่องดี จิ้นตงเฉิงจะทำให้เขารู้ว่าอะไรที่เรียกว่าตายดีกว่าอยู่
เจียงชื่อมีเพียงสองทางเลือกเท่านั้น
หนึ่งคือไปจากที่นี่ หรือสองลากร่างกายที่เหนื่อยล้าเพื่อต่อสู้กับตนเอง หลังจากนั้นก็จะจิ้นตงเฉิงทำร้ายจนตาย
จิ้นตงเฉิงมองเจียงชื่อด้วยสายตายั่วยุ "เฮ้ คุณต้องการตำแหน่งเทพแห่งสงครามชูร่าคืนไม่ใช่หรือ? ทำไม กลัวเหรอ? งั้นคุณมาจากไหนก็กลับไปที่นั่นเถอะ ไสหัวออกไปเถอะ"
ผู้อาวุโสจงเตือนอีกครั้ง "เสี่ยวเฉิง คุณไม่รู้จักความสามารถของตนเองเหรอ? ถือโอกาสตอนที่เจียงชื่อยังไม่มีปฏิกิริยาตอบสนอง คุณรีบหลีกทางเถอะ มิฉะนั้นหากมีการต่อสู้จริง มันจะเป็นผลร้ายต่อคุณ"
"พอแล้ว!" จิ้นตงเฉิงกล่าวอย่างเย็นชา "อาจารย์ คุณประเมินผมต่ำเกินไปแล้ว ถึงแม้ผมจะเป็นลูกศิษย์ของคุณ แต่ผมไม่เพียงแค่เรียนรู้จากคุณเท่านั้น ตลอดหลายปีที่ผ่านมา ผมได้รวบรวมสิ่งดีที่สุดจากหลายร้อยสำนัก และตอนนี้ผมนั้นเก่งกว่าอาจารย์ไปนานแล้ว ผมเชื่อว่าตอนนี้ผมสามารถจัดการเจียงชื่อได้อย่างง่ายดาย"
"ดังนั้นอาจารย์ได้โปรดหยุดพูดสักทีเถอะ"
"จะสู้หรือไม่นั้น เจียงชื่อ มันขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของคุณ"
สถานที่เงียบสงัดทันที
เจียงชื่อเงยหน้าขึ้นแล้วมองไปที่จิ้นตงเฉิง และกล่าวอย่างสงบว่า "จิ้นตงเฉิง ความจริงแล้วผมรู้สึกผิดต่อคุณเล็กน้อย ตอนนั้นเวินรั่วเหออาจารย์ของผมหลอกลวงคุณ ซึ่งมันทำให้คุณต้องสูญเสียตำแหน่งเทพแห่งสงครามที่คุณควรจะได้รับ"
"ดังนั้น ผมจึงไม่อยากจะต่อสู้กันคุณจริง ๆ"
"แต่ตอนนี้คุณกำลังบีบคั้นจนผมไม่มีทางถอย และมันเป็นไปไม่ได้ที่ผมจะสละสิทธิ์เข้าร่วมการแข่งขันคัดเลือก ดังนั้นผมจึงทำได้แค่เลือกต่อสู้เท่านั้น"
"จิ้นตงเฉิง คุณเตรียมพร้อมแล้วหรือยัง?"
เมื่อจิ้นตงเฉิงได้ยินก็หัวเราะเสียงดัง เขาชี้ไปที่เจียงชื่อแล้วกล่าวว่า "ต่อสู้? ย่อมได้ เข้ามาเลย! คนอื่นไม่รู้ แต่ผมจะไม่รู้ได้อย่างไร? เมื่อคืนคุณเพิ่งต่อสู้อย่างดุเดือด ตอนนี้เกรงว่าคุณจะไม่สามารถแสดงพลังออกมาได้แม้แต่ครึ่ง ดังนั้นคุณไม่สามารถเอาชนะผมได้หรอก"
ผู้อาวุโสจงและหู่เผ้าต่างตกตะลึง
พวกเขามองเจียงชื่อพร้อมกัน
หากสิ่งที่จิ้นตงเฉิงกล่าวเป็นความจริง สถานการณ์ตอนนี้ไม่เอื้ออำนวยต่อเจียงชื่อเป็นอย่างมาก
เจียงชื่อไม่สามารถใช้พลังได้แม้แต่ครึ่งเดียว ต้องเผชิญหน้ากับศัตรูอย่างจิ้นตงเฉิงที่มีทักษะการต่อสู้ที่โดดเด่น โอกาสชนะนั้นไม่สูงจริง ๆ
เจียงชื่อถูกบีบจนตรอก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมนักรบท้าโลก
บทที่ 1 2 3 หาย...