เมืองหลวง สนามบินหนานเฉิง
ลัมโบร์กีนีสีน้ำเงินเข้มจอดอยู่ด้านนอกสนามบิน ลอร่าผู้หญิงที่รูปร่างดีและมีใบหน้าที่สวยงาม ยืนอยู่นอกรถราวกับนางแบบสาวที่รอคอยด้วยความอดทน
ผู้คนที่เดินผ่านไปมา ต่างมองด้วยสายตาแปลก ๆ
มีผู้ชายหลายคนถึงกับหยิบมือถือออกมาแอบถ่ายรูป สาวงามและรถหรูเช่นนี้ ใช่ว่าจะพบเห็นได้บ่อย ๆ
หลังจากนั้นสักครู่
ผู้ชายร่างสูงใหญ่เดินออกมาพร้อมกับกระเป๋าเดินทาง
ขณะที่เดิน เขาเอาผ้าเช็ดหน้าปิดปากและไอ ดูแล้วเหมือนคนป่วยหนัก และตอนนี้สีหน้าของเขาแย่มาก
หลังจากผู้ชายคนนั้นเดินมา ลอร่ากล่าวทักทายด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
ในโลกนี้มีคนไม่มากที่สามารถทำให้ลอร่ายิ้มเช่นนี้ได้ ยิ่งไม่ต้องกล่าวถึงผู้ชาย
"พี่ใหญ่ ไม่เจอกันนาน" แม้ว่าคำพูดของลอร่าจะเรียบง่าย แต่น้ำเสียงของเธอนั้นมีความสุขเป็นพิเศษ หลังจากแยกจากพี่ชายมาเกือบปี ในที่สุดพวกเขาก็กลับมาพบกัน
คนป่วยที่อยู่ตรงหน้าชื่อแครี่ เป็นพี่ชายคนโตของลอร่าและเหวยซือ
และเป็นหนึ่งในบุตรบุญธรรมสามคนของท่านอู๋
แครี่เอาผ้าเช็ดหน้าออกแล้วกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า "ลอร่า ในที่สุดพวกเราก็ได้พบกันอีกครั้ง พี่ใหญ่คิดถึงคุณมาก"
"พี่ใหญ่ ฉันก็คิดถึงคุณเหมือนกัน"
ทั้งสองคนกอดกัน จากนั้นลอร่าช่วยแครี่นำกระเป๋าเดินทางไปเก็บที่ท้ายรถ
เปิดประตูและขึ้นไปนั่งบนรถ
หลังจากสตาร์ทรถแล้ว ลอร่าอดไม่ได้ที่จะถามว่า "พี่ใหญ่ เมื่อก่อนฉันเคยบอกพี่แล้วว่าคุณเป็นคนที่สุขภาพไม่แข็งแรง ทำไมคุณไม่หาผู้ช่วยมาช่วยเรื่องจุกจิกพวกนี้ล่ะ? คุณคงไม่ตระหนี่จนไม่อยากเสียเงินจ้างใช่ไหม? ถ้าไม่ไหวจริง ๆ ฉันออกเงินค่าจ้างผู้ช่วยให้คุณก็ได้?"
แครี่ยิ้ม "ไม่ใช่ว่าคุณจะไม่รู้ผมเคยชินกับการอยู่คนเดียว และไม่ชอบให้ใครมาติดตาม"
ตอนนี้ใจของลอร่ากำลังกระสับกระส่าย และไม่ได้สนใจอะไร เธอเตะคันเร่งแล้วพุ่งออกไป
แครี่ที่นั่งคู่คนขับ มองลอร่าและถามด้วยรอยยิ้มว่า "ไอ้สารเลวคนไหนทำให้ลอร่าของพวกเราไม่มีความสุขอีกแล้ว?"
ลอร่ามุ่ยปากแต่ไม่ได้พูดอะไร
แครี่กล่าวต่อ "บอกพี่ใหญ่มาเถอะ"
ลอร่าตอบว่า "ไม่ใช่ว่าฉันไม่อยากพูด แต่คุณพ่อไม่อนุญาตให้พูด สุขภาพของคุณเป็นแบบนี้แล้ว คุณพ่อกลัวว่าหลังจากที่คุณรู้ปัญหาเหล่านี้แล้ว ยิ่งทนไม่ได้"
แครี่กล่าวว่า "ถ้าคุณไม่บอกผม มันจะยิ่งทำให้ผมรู้สึกแย่ และป่วยหนักมากขึ้น"
ครุ่นคิดอยู่นาน
สุดท้าย ลอร่าก็อดไม่ได้ที่จะเล่าเรื่องราวทุกอย่างที่เกิดขึ้นในช่วงเวลาที่ผ่านมาให้แครี่ฟัง
หลังจากได้ยินเรื่องทุกอย่างแล้ว แครี่เงียบไปนาน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมนักรบท้าโลก
บทที่ 1 2 3 หาย...