จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 1209

หัวใจของจงหว่านซวนเต้นเร็วขึ้น ตอนนี้คนที่เธอกลัวที่สุดคือโม่หยวน เมื่อไม่นานมานี้เนื่องจากเธอไปหลอกลวงโม่หยวนเอาไว้ และตอนนี้ทำให้ชื่อเสียงของเธอโฉ่ฉาวไปทั่วเมือง

ถ้าถูกโม่หยวนเปิดเผยเรื่องนี้ แล้วส่งตัวเธอไปสำนักรักษาความปลอดภัย เดาว่าจงหว่านซวนคงต้องติดคุกหลายปี

เธอฝืนยิ้มและกล่าวด้วยความอึดอัดว่า "โม่หยวน ความจริงแล้วการที่ฉันอยู่กับคุณนั้นมันเป็นความเข้าใจผิดทั้งหมด คุณอย่า..."

โม่หยวนยกมือขึ้น "คุณไม่ต้องอธิบายแล้ว ผมเข้าใจเรื่องทุกอย่างแล้ว ที่คุณอยู่กับผมนั้นเพียงเพื่อต้องการจัดการตระกูลโม่เท่านั้น"

สีหน้าของจงหว่านซวนเคร่งขรึม ฟังน้ำเสียงนี้แล้ว สถานการณ์อาจไม่ดี

เธอคว้าปากกาหมึกสีดำที่อยู่บนโต๊ะอย่างเงียบ ๆ และถ้าโม่หยวนต้องการทำร้ายเธอ เธอจะโต้กลับทันที

โม่หยวนกล่าวต่อไปว่า "เดิมทีระหว่างคุณกับผมไม่ควรมีอะไรเกี่ยวข้องกัน แต่วันนี้ผมเห็นคุณ แล้วทุกสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนหน้านั้นก็ผุดขึ้นมาในสมองของผม ถึงแม้ว่าผมอยากจะลืมแต่มันก็ลืมไม่ได้"

"ดังนั้น......"

โม่หยวนล้วงมือเข้าไปในกระเป๋า

เขาเดินไปหาจงหว่านซวนในขณะที่กำลังคลำหาของที่อยู่ในกระเป๋า

จะทำอะไร?

จงหว่านซวนใจเต้นเร็วมาก เพราะกลัวว่าโม่หยวนจะทำร้ายตนเอง เพราะตนเองเคยทำเรื่องเลวร้ายกับโม่หยวน และการที่โม่หยวนจะแก้แค้นตนเองนั้นมันก็เป็นเรื่องปกติ

ฝาของปากกาหมึกสีดำถูกเปิดออก

จงหว่านซวนหายใจหอบแล้วจ้องเขม็งไปที่โม่หยวน และเตรียมพร้อมที่จะโจมตีทุกเมื่อ

ในที่สุดโม่หยวนเดินไปอยู่ตรงหน้าเธอ แล้วเอามือออกจากกระเป๋า

"อันนี้ให้คุณ"

สิ่งที่อยู่ในมือของโม่หยวนนั้นเป็นสร้อยคอคริสทัล ซึ่งฝีมือประณีตและสวยมาก คุณภาพดีเช่นกัน ซึ่งเห็นได้ว่าผ่านการคัดสรรมาอย่างดี

"คุณ......"

"ผมไม่มีวันลืมวันที่ฝนตก คุณนั่งอยู่ตรงข้ามผมขณะที่ผมของคุณเปียก ผมไม่ลืมว่าตอนนั้นผมตื่นเต้นและหัวใจที่เต้นแรงแค่ไหน"

"บางทีคุณอาจจะจำสร้อยคอเส้นนี้ไม่ได้ สร้อยคอเส้นนี้คุณเห็นมันโดยบังเอิญตอนที่พวกเราออกเดตกัน คุณบอกว่ามันสวยมาก ตอนนี้ผมจำมันไว้แล้ว และแอบซื้อมันไว้ เดิมทีผมเตรียมจะมอบให้คุณในวันถัดไปเพื่อทำให้คุณประหลาดใจ"

"แต่คิดไม่ถึงว่าคืนนั้นจะเกิดเรื่อง ดังนั้นสร้อยคอเส้นนี้จึงอยู่ในมือของผมมาโดยตลอด ยังไม่ทันได้มอบให้คุณ"

โม่หยวนมองจงหว่านซวนอย่างจริงจัง "ตอนนี้ผมจะมอบสร้อยคอเส้นนี้ให้คุณ ถือเป็นการสิ้นสุดรักแรกของผม อย่าให้ความรักนี้จบลงโดยไม่มีเหตุผลพิเศษใด ๆ"

ลมพัดผ่านหน้าต่าง พัดอยู่บนใบหน้าของจงหว่านซวน และพัดเข้าไปในหัวใจของเธอ

ในโลกนี้มีคนโง่เขลาหรือไม่?

เมื่อก่อนจงหว่านซวนคิดว่ามันไม่มีอยู่จริง แต่วันนี้ เธอเห็นคนโง่เขลามากคนหนึ่งแล้ว

ทั้งที่รู้ว่าอีกฝ่ายหลอกลวงความรู้สึกตนเอง และทั้งที่รู้ว่าอีกฝ่ายนั้นวางแผนทำร้ายตนเอง และเป็นศัตรูกัน