จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 1215

แครี่กลับบริษัทเทคโนโลยีฉงเหมินด้วยความโกรธแค้น ทันทีที่เข้ามาก็พูดกับลูกน้อง:"รีบไปบอกโก่วซาน ให้เขาปล่อยภาพอุจาดตาของหยางฉีหรงออกมาให้หมด!สร้างชื่อเสียงให้หยางฉีหรงมันหน่อย"

ผลปรากฏว่าลูกน้องไม่เพียงไม่ทำตามที่สั่ง ยังยืนเกาหัวกะพริบตาปริบๆอยู่ที่เดิม แต่ละคนล้วนมีท่าทีกลืนไม่เข้าคายไม่ออก

แครี่ยิ่งโมโหเข้าอีก"ทำอะไร?บอกให้ไปจัดการไง ไม่ได้ยินเหรอ?"

ลูกน้องคนหนึ่งก้าวขึ้นมาพูด:"คือ โก่วซานไม่อยู่แล้ว"

"ห้ะ?"

แครี่งุนงง อะไรคือโก่วซานไม่อยู่แล้ว?

"พูดให้ชัดๆ ตกลงเกิดอะไรขึ้นกับโก่วซาน?"

ลูกน้องพูด:"มันเกิดขึ้นเมื่อสองวันก่อน ไม่รู้เพราะเหตุใดโก่วซานถึงติดต่อไม่ได้ โทรไปก็ไม่ติด ส่งข้อความไปก็ไม่ตอบ"

แครี่ทั้งร้อนรนทั้งโมโห

"เรื่องสำคัญขนาดนี้ทำไมเพิ่งมารายงานเอาตอนนี้?"

ลูกน้องตอบอย่างรู้สึกไม่เป็นธรรม:"คือ โก่วซานชอบออกไปเที่ยวหาตัวไม่เจอบ่อยๆ พวกเราเลยคิดว่าครั้งนี้เหมือนครั้งก่อนๆ ไม่คิดว่าหายไปหลายวันแบบนี้"

แครี่หายใจเข้าลึกๆ พอจะเดาออกแล้วว่าเกิดอะไรขึ้น

ไม่ต้องคิดเลย เจียงชื่อใช้วิธีสกปรกอยู่เบื้องหลังแน่ๆ ควบคุมโก่วซานไว้ ไม่งั้นวันนี้หยางฉีหรงคงไม่กล้าเลือก'หักหลัง'ง่ายๆ

เพราะโก่วซานถูกควบคุมได้แล้ว รูปถูกทำลายหมดแล้ว หยางฉีหรงถึงได้กำเริบเสิบสานขนาดนี้

"ไม่ได้เรื่องทั้งนั้น!"

หยางฉีหรงด่าไปทีหนึ่ง แล้วเดินจากไป

กลับมายังห้องทำงาน

เขานั่งลงไปทันที แล้วรินเหล้าให้ตัวเองด้วยความรุนแรงแก้วหนึ่ง ขณะกำลังจะดื่มแก้วที่สอง ลอร่าก็เดินเข้ามา

"พี่ใหญ่ ถ้าพี่ยังดื่มแบบนี้ต่อ จะกลายเป็นเหวยซือคนที่สองนะ"

แครี่วางมือที่ถือแก้วเหล้าลง

แครี่เอื้อมมือเปิดลิ้นชัก หาสมุดบันทึกเล่มหนึ่ง ใส่รหัสปลดล็อก หลังเปิดออก ทุกหน้าของสมุดบันทึกล้วนมีรูปแนบอยู่

ทั้งหมดล้วนเป็นรูปลอร่า

มีหมดตั้งแต่เล็กจนโต

ลอร่าตอนอายุ5-6ขวบ 10กว่าขวบ สาวน้อยอายุ20นิดๆ และสาวสะพรั่งตอน20กว่าๆ ล้วนถูกถ่ายและเก็บไว้ในสมุดบันทึกเล่มนี้

แครี่เปิดดูทีละรูปๆ สายตาเผยความรักอันลึกซึ้ง

"ลอร่า เธอรู้ไหมว่าพี่แคร์เธอขนาดไหน?"

"ไม่"

"พี่ไม่อยากเป็นพี่เธอ"

"พี่อยากจูงมือเธอ เดินเข้าโถงวิวาห์ด้วยกัน"

เขาพูดพลางพลิกรูป แล้วจูบลงไปอย่างลึกซึ้ง