จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 1237

ทันทีที่พวกลูกน้องได้ยินคำสั่งของสวี่จิ้น ก็ลงมือพังของทันที พังพวกขวดต่างๆที่วางอยู่บนโต๊ะแตกละเอียด ส่วนโต๊ะ เก้าอี้ ม้านั่งก็ทำให้หัก

"อย่าพัง อย่าพัง"

โม่ชิงฉงร้อนใจไปหมด แต่ลำพังตาแก่อย่างเขาจะทำอะไรได้?

สวี่จิ้นพูดอย่างมีความสุข:"ฉันพังร้านแล้ว เป็นไง ทำไมผู้ยิ่งใหญ่อะไรนั่นยังไม่ออกมา?กลัวจนไม่กล้าออกมาหรือเปล่า?"

เมษถอนหายใจ

คนบางคน ไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตา ท้าทายรยหาที่ตายอย่างบ้าคลั่ง

ยิ่งเตือนเขา เขาก็ยิ่งฮึกเหิม

ขณะนั้นเอง ประตูห้องด้านในเปิดออก เมษหันไปมองแวบหนึ่ง แล้วพูดกับสวี่จิ้น:"ผมเตือนคุณแล้ว คุณหาเรื่องเอง จะมาว่าผมไม่ได้นะ"

พูดจบ เมษถอยหลังไปด้านหนึ่ง

สวี่จิ้นยิ้มยกมุมปาก ท่าทีไม่กลัวแม้แต่น้อย โบกมือไปมา พลางพูดกับลูกน้อง:"ฉันก็อยากรู้เหมือนกันว่าผู้ยิ่งใหญ่คนไหน ที่ฉันหาเรื่องไม่ได้ พวกแก เตรียมตัวให้พร้อม จัดให้ผู้ยิ่งใหญ่ผู้สักยก!"

"ครับ!!!"

ลูกน้องทุกคนนวไม้นวดมือรอ เตรียมหาเรื่อง

ประตูห้องด้านเปิดออกหมด มีผู้ชายหน้าขาวซีดเล็กน้อยเดินออกมา

เขาใส่เสื้อเชิ้ตยาวสีน้ำเงินเทา ดูสุภาพมาก

แต่ดวงตาทั้งสองเผยดุร้ายออกมา

"สวี่จิ้น ไม่เจอกันนานเลยนะ"

เจียงชื่อพูดเบาๆ พลางจับเก้าอี้ที่ล้มอยู่บนพื้นตั้งตรง

ทางด้านสวี่จิ้น ตกใจจนขาอ่อนไปหมด หน้าสีราวกับผัก เขากลืนน้ำลายไม่หยุด อีกทั้งไม่รู้ทำไม หลังจากเห็นเจียงชื่อ จู่ๆก็รู้สึกเจ็บบริเวณใบหน้าด้านซ้ายมากๆ

เขาเอื้อมมือจับหน้า ไม่กล้าแม้แต่หายใจแรง

ถ้าจะบอกว่าบนโลกนี้มีใครที่สามารถทำให้เขาเห็นแล้วกลัว ก็มีแค่คนเดียว——เจียงชื่อ

เขาไม่อาจลืมภาพที่โดนเจียงชื่อต่อยอัดกำแพงวันนั้นได้ ไม่อาจลืมภาพที่เจียงชื่อปราบเจ้าปีศาจเหลยห้าวนั่น ไม่อาจลืมภาพที่เจียงชื่อแย่งชิงตำแหน่งเทพแห่งสงครามชูร่า

เขา กลัวแล้ว

"ทำไม......เป็นคุณ?"

โลกกลมจริงๆ ครั้งนี้ซวยแล้วจริงๆ เขาคิดไม่ถึงว่าเทพแห่งสงครามชูร่าผู้น่าเกรงขาม จะพักผ่อนในสถานที่แบบนี้

เจียงชื่อควรพักในโรงแรม5ดาว เชิญหมอที่เก่งที่สุดในโลกมารักษาให้ถึงที่ถึงจะถูก?

ทำไมถึงมาที่นี่?

สวี่จิ้นตอนนี้จะร้องไห้ก็ร้องไม่ออก

เมษถาม:"ผู้ยิ่งใหญ่ท่านนี้ พอจะเข้าตาคุณได้ไหม?"

เกินเข้าตาไปนะสิ นี่มัน'สวรรค์'ของสวี่จิ้นเลยล่ะ!

ขณะนั้นเอง ลูกน้องคนหนึ่งเดินมาถาม:"ลูกพี่ จัดการมันเลยไหม?"

จัดการมัน?

เหอะๆ!

ขนาดเหลยห้าวคนที่ไร้ผู้ต่อกรยังตายด้วยน้ำมือเจียงชื่อ คนคนนี้คือปีศาจ ยิ่งไปกว่านั้นเจียงชื่อในตอนนี้อยู่ระดับไหน ใช่คนที่เขาจะลงมือได้ตามอำเภอใจงั้นเหรอ?

กองเทพพิชิตฟ้ามีไว้เฉยๆเหรอ?

เพี๊ยะ!!!

สวี่จิ้นตบหน้าลูกน้องตัวเองไปทีหนึ่ง แล้วตะโกนด่า:"ไร้ประโยชน์ ทำไมพูดกับเทพสงครามแบบนั้น?อยากตาย?"

ลูกน้องมือป้องปากพลางถอยออกไป รู้สึกไม่เป็นธรรมมากๆ เมื่อครู่คุณเป็นคนบอกจะลงมือ ตอนนี้จู่ๆมาเปลี่ยนคำ?

สวี่จิ้นหันไปยิ้มให้เจียงชื่อ พูดขอโทษอย่างยิ:"คือ......เทพสงคราม ขอโทษจริงๆครับ ผมไม่รู้ว่าร้านนี้เป็นของคุณ เมื่อครู่ล่วงเกินแล้ว ถ้าผมรู้ว่าคุณอยู่ที่นี่ ต่อให้ผมกล้ามากแค่ไหน ผมก็ไม่กล้ารีบร้อน ขอเทพสงครามผู้มีอำนาจ ปล่อยผมครั้งนี้ไป ได้ไหม?"

เจียงชื่อมองเขาด้วยสายตาเย็นชา จากนั้นมองไปรอบๆ

"ทำไมของล้วนถูกทำลาย?"

เขาคิดว่าจ่าย3-5ล้านก็ถือว่าเยอะแล้ว เจียงชื่อนี่เงื่อนไขสูงจริงๆ จู่ๆก็250ล้าน เห็นสวี่จิ้นเป็นเครื่องพิมพ์ธนบัตรหรือไง?

"ทำไม เยอะเหรอ?"

สวี่จิ้นตกใจ"ไม่เยอะ ไม่เยอะเลย ผมจะจ่ายเดี๋ยวนี้ล่ะ"

จากนั้นสวี่จิ้นก็เอาเงิน250ล้านให้ตระกูลโจริงๆ ตอนนี้โม่ชิงฉงดีใจจนหน้าบานแล้ว

เขาชี้ของในห้องพลางพูด:"อันนั้น คุณยังอยากทำลายไหม?ตามใจนะ ผมไม่ห้าม"

ยังจะทำลาย?

"ไม่ทำลายแล้ว!ไม่มีเงินจ่าย!"สวี่จิ้นร้องไห้ขี้มูกโป่งออกจากร้านขายยาหงหุ้ย

ตอนแรกมาหาหมอ ผลสรุปไม่ทันได้หาหมอ ยังเสีย 250 ล้านอย่างเปล่าประโยชน์ นี่ทำให้สวี่จิ้นรับไม่ได้ ร้องไห้พลางเดินกลับ

การสั่งสอนครั้งนี้ ชาตินี้เขาไม่กล้าทำลายข้าวของคนอื่นตามอำเภอใจอีกแล้ว

"กลับบ้าน ฉันจะกลับบ้าน!"

รถคันสีดำขับออกไป

เมษหัวเราะชอบใจ ยกนิ้วโป้งให้เจียงชื่อ"ผู้บัญชาการ คุณนี่เก่งจริงๆ ออกมาก็กำราบสวี่จิ้นเสียอยู่หมัด"

เจียงชื่อโบกมือไปมา"คนที่ใช้อำนาจรังแกผู้อื่นแบบนี้ ควรจัดการซะ"

เขาหันกลับไปพูดกับโม่ชิงฉง:"เถ้าแก่โม่ เงิน250ล้านนี้คุณเก็บไว้ให้ดี ไว้ใช้สร้างร้านร้านขายยาหงหุ้ยใหม่ ผมอยากเห็นตระกูลโม่ลุกได้เร็วๆ"

โม่ชิงฉงพยักหน้า"คุณเจียงคุณไม่ต้องห่วง ผมจะทุ่มเทเต็มที่เพื่อพัฒนาตระกูลโม่แน่นอน"

"อืม"

พูดจบ เจียงชื่อก็เดินออกไปด้านนอก

"ผู้บัญชาการ คุณจะไปไหน?"เมษตามไป

"กลับบริษัท"เจียงชื่อพูดอย่างเรียบเฉย

ออกมาตั้งหลายวัน ไม่รู้ในบริษัทเกิดอะไรขึ้นบ้าง รู้ไว้ว่า บริษัทเทคโนโลยีฉงเหมินจับตามองพวกเขาอยู่ตลอดเวลา