จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 1246

ในเวลาเดียวกัน ในห้องตรวจสอบความลับของบริษัทเทคโนโลยีฉงเหมิน ชายสองคนนั่งอยู่หน้าจอกล้องวงจร เฝ้าดูสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อกี้นี้

ท่านอู๋กล่าวว่า "แครี่ ดูเหมือนว่าคุณสามารถ 'พิชิต' กรกฏได้แล้วจริงๆ"

พวกเขาได้ติดตั้งกล้องวงจรไว้ในบ้านของกรกฏตั้งแต่แรกเพื่อติดตามการเคลื่อนไหวของกรกฏ

แม้ว่าพวกเขาจะใช้สิ่งล่อใจทุกรูปแบบเพื่อพิชิตกรกฏ แต่พวกเขาก็ยังกังวล กังวลว่ากรกฏจะทำเป็นยอมจำนน และกังวลว่ากรกฏจะเปลี่ยนใจ

ตอนนี้พวกเขาสบายใจแล้ว

เมื่อกี้ พวกเขาได้เห็นกรกฏต่อสู้กับเมษด้วยตาของพวกเขาเอง

ท่านอู๋และแครี่ต่างก็เป็นผู้เชี่ยวชาญ และพวกเขาก็สามารถดูออกว่าการต่อสู้ระหว่างทั้งสองเป็นเพียงเล่นๆหรือเอาเป็นเอาตายจริงๆ

เมื่อกี้ การต่อสู้ระหว่างเมษและกรกฏ แต่ละทีถึงขั้นเสียชีวิต

ถ้าไม่ระวัง หนึ่งในนั้นอาจตายแน่ ไม่ใช่แค่เล่นๆเลย

นอกจากนี้ หลังจากที่พวกเขาส่งคนไป กรกฏก็ไม่สนใจความเป็นสหายร่วมรบในอดีตเลย และสั่งให้ฆ่าเมษทันที เห็นได้ชัดว่ากรกฏยอมจำนนอย่างจริงใจ

แน่นอนว่า กรกฏไม่ได้ยอมจำนนต่อแครี่ แต่ยอมจำนนต่อหินฟ้า

สถาบันวิจัยแห่งใหม่นี้ ประกอบกับอุกกาบาตนอกโลกที่ผู้คลั่งไคล้เทคโนโลยีอย่างหินฟ้าจะต้องตกหลุมรักอย่างแน่นอน เป็นไปไม่ได้ที่จะไม่สามารถสยบกรกฏได้

แครี่ยืนขึ้นและพูดว่า "ตอนนี้ ถึงเวลาแล้วที่ผมต้องไปถามไถ่เยี่ยมเยือนต่อพนักงานใหม่ที่เพิ่งได้รับบาดเจ็บแล้ว"

เขาออกจากห้องเฝ้าระวัง

ครึ่งชั่วโมงต่อมา แครี่มาถึงที่อยู่ใหม่ของกรกฏ

ทันทีที่เขาเข้าประตู เขาเห็นกรกฏนั่งอยู่บนโซฟากำลังทำแผลอยู่

“กรกฏ คุณได้รับบาดเจ็บหรือ?”

แครี่รีบเข้าไปทำความสะอาดแผลให้กรกฏด้วยตัวเขาเอง และช่วยเขาทายา

กรกฏพูดว่า"ไอ้สารเลวเมษนั้นเลวทรามจริงๆ ถ้าไม่ใช่เพราะผมรู้จักเขาดีพอ บางทีเขาอาจจะฆ่าผมไปแล้ว"

แครี่กล่าวขอโทษ "ขอโทษจริงๆนะ เมื่อผมขอให้คุณเข้าร่วมบริษัทเทคโนโลยีฉงเหมิน ผมก็น่าจะคิดได้แล้วว่าเจียงชื่อพวกเขาจะต้องไม่ปล่อยคุณไปแน่ ผมไม่ได้ปกป้องคุณดีๆ"

“เรื่องนี้ไม่ใช่ความผิดของคุณ แต่เพราะเจียงชื่อและเมษเลวเกินไป ผมได้ช่วยพวกเขามามากขนาดนั้น แต่พวกเขาไม่คิดถึงความดีที่ผมเคยทำให้เลย จะมาฆ่าผมแบบนี้ มันน่าโมโหจริงๆ "

แครี่ถอนหายใจ “พวกเขากลัวว่าคุณจะทำงานให้ผม มันจะเพิ่มคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่งให้พวกเขา แทนที่จะดูคุณทำงานให้ผม กำจัดคุณโดยเร็วที่สุดจะดีกว่า เพื่อที่พวกเขาจะได้สบายใจขึ้นใช่ไหม?”

"หึ!"

สีหน้าของกรกฏเย็นชา และเขาก็ยังคงส่งเสียงอย่างเย็นชา เห็นได้ชัดว่าโมโห

เขายังไม่เคยโกรธขนาดนี้มาก่อน

“ไอ้พวกสารเลวนี้ ยิ่งไม่ยอมให้ผมช่วยคุณ ผมก็ยิ่งจะช่วยคุณ”

กรกฏกล่าว "แครี่ ผมคิดได้แล้ว ผมจะช่วยคุณจัดการกับเจียงชื่อ!ด้วยสิ่งที่ผมรู้จักเกี่ยวกับเจียงชื่อ อยากกำจัดเขานั้นง่ายนิดเดียว"

แครี่ดีใจสุดๆ

กรกฏ?

เมื่อได้ยินชื่อนี้ เจียงชื่อก็รู้สึกเศร้ามากเช่นกัน

คิดไม่ถึงว่ากรกฏจะใจร้ายขนาดนี้ เพื่อหินก้อนหนึ่ง มิตรภาพที่ยืนยาวมาหลายปีก็ไม่แคร์แล้ว

เขา ไปอยู่ฝั่งตรงข้ามจริงๆแล้ว

เจียงชื่อส่ายหัวและพูด "เมษ ต่อจากนี้ไปคุณจะเห็นกรกฏเป็นเพื่อนไม่ได้อีกแล้ว เขาไม่ได้เป็นหนึ่งในกองทองสิบสองปีนักษัตรอีกต่อไป เข้าใจไหม?"

เมษพยักหน้า “หลังจากเหตุการณ์ในคืนนี้ ผมรู้แล้วว่าเขาคิดยังไง ผู้บัญชาการ เพียงแต่ว่า ผมกังวลว่ากรกฏจะช่วยแครี่จัดการกับท่าน! เขารู้จักเราดีเกินไป”

เจียงชื่อพูดจางๆ"เขารู้จักเรา เราก็รู้จักเขา ในเมื่อผมสามารถช่วยชีวิตเขาจากกองคนตายได้ในตอนนั้น แน่นอนว่าผมก็มีความสามารถในการส่งเขากลับไปที่กองคนตาย"

เขาช่วยพยุงเมษ "คุณไม่ต้องคิดอะไรอีกแล้ว พักผ่อนให้มาก"

เจียงชื่อพยุงเมษออกไป

เหมียวถงเดินตามหลังและถอนหายใจ

เป็นเพื่อนสนิทอยู่ดีๆ มันจะเป็นเช่นนี้ได้อย่างไร? คิดแล้วก็เศร้า

กรกฏนะกรกฏ คุณทำแบบนี้ คุ้มจริงหรือ?

"เห้อ……"

เหมียวถงถอนหายใจและตามเจียงชื่อและเมษขึ้นไปชั้นบน

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมนักรบท้าโลก