จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 1251

คืนที่เมษมาคิดบัญชี?

คืนนั้น แครี่สามารถมองเห็นทุกอย่างชัดเจนผ่านกล้องวงจรปิด และไม่มีปัญหาใดๆเลย

มันเป็นไปได้ไง?

เขาไม่เข้าใจ

กรกฏอธิบาย"คืนนั้นผมเอาเอกสารหนึ่งชุดกลับไปไม่ใช่เหรอ? แครี่ ทำไมคุณถึงไม่สงสัยเลยว่าผมเอาเอกสารอะไรกลับไป? นอกจากนี้ ตอนที่เมษจากไป คุณไม่เห็นเหรอว่าเขาเอาอะไรไปด้วย?"

คนทั่วไปจะสังเกตเห็นเรื่องเล็กๆน้อยๆเช่นนี้ได้อย่างไร?

นอกจากนี้ กรกฏยังวางไฟล์ไว้ในแฟ้ม และหลังจากเขาไปแฟ้มนั้นก็อยู่ที่นั่นด้วย

ส่วนของข้างในหายหรือไม่ และหายไปมากน้อยเพียงใด นอกจากตัวกรกฏเอง ใครจะไปรู้?

แครี่โกรธมาก ชี้ไปที่กรกฏแล้วพูดว่า "ตั้งแต่แรกคุณก็เล่นงานผมเหรอ?"

กรกฏแบมือ

“ก็ไม่ได้เล่นงานคุณ เพราะเงื่อนไขที่คุณเสนอนั้นเย้ายวนใจมาก”

"หินฟ้าพูดตามตรง ผมอยากศึกษาวิจัยจริงๆ"

“ดังนั้น ผมจึงซ้อนกล เพื่อตอบสนองอุดมคติส่วนตัวของผมและทำลายคุณจากภายใน”

“ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว ไม่สวยเหรอ?”

ด้วยคำพูดที่ไร้ความปรานี เลือดของแครี่ก็พุ่งปรี๊ดและเขาก็ไออย่างรุนแรง

ลอร่ารีบหยิบยาออกมาแล้วให้เขากินเข้าไป เพื่อกดเลือดลงไป

เจียงชื่อพูดอีกครั้ง “แครี่ คุณรู้ไหมว่ามันเจ็บปวดแค่ไหนสำหรับผม ในตอนที่กรกฏส่งใบลาออกให้ผม? ทั้งๆที่ผมอยากจะหัวเราะ เพื่อแสดงให้สมจริง ผมไม่สามารถหัวเราะได้ มันช่างเจ็บปวดจริงๆ "

ใช่ ทุกคนมีจุดอ่อน แต่ตราบใดที่จิตของคุณแกร่งเพียงพอ คุณก็สามารถเอาชนะจุดอ่อนและสร้างนิสัยอันสูงส่งได้

กองทองสิบสองปีนักษัตร ทุกคนต่างก็มีจิตที่แกร่ง

ไม่มีทางที่จะทรยศได้เลย

แผนของแครี่ ถูกลิขิตว่าต้องผิดพลาดตั้งแต่แรก

เขาหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาและไออย่างแห้งๆ ผ้าเช็ดหน้าเปียกไปด้วยเลือด เคอร์รี่พูดอย่างไม่พอใจ "แต่คืนนั้นการต่อสู้ระหว่างกรกฏกับเมษ ผมเห็นอย่างชัดเจน มันไม่ใช่ของปลอม"

เมษหัวเราะ

เขาแบมือทั้งสองแล้วพูดว่า “เพราะเราไม่ได้แสดงตั้งแต่แรก เราจึงสู้กันอย่างหนัก อย่างไรก็ตาม เราที่เป็นกองทองสิบสองปีนักษัตร ไม่สงสัยในความแข็งแกร่งของกันและกัน ผมเชื่อมั่นว่า แม้ว่าผมจะสู้จนสุดชีวิต ก็ฆ่ากรกฏไม่ได้ เขาก็คิดแบบเดียวกัน”

“เพราะความไว้ใจอย่างลึกซึ้งนี้ ที่ช่วยให้เราต่อสู้ได้อย่างเต็มที่ แครี่ คนอย่างคุณที่รู้แต่คิดแผนร้ายทำร้ายคนอื่นตลอดทั้งวัน เกรงว่าคุณจะไม่เข้าใจคำว่า 'เชื่อใจ' เลยใช่ไหม?”