จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 1253

ท่านอู๋อยู่ในวงการมาหลายปีแล้ว และเขาไม่เคยยอมใครเลย แต่วันนี้ เขาไม่ยอมก็ต้องยอม

ความสามารถที่เจียงชื่อแสดงให้เห็นนั้นมากเกินกว่าที่ท่านอู๋และคนอื่นๆสามารถต้านทานได้

หากยังสู้ต่อไป เกรงว่าจะเสียแม้แต่ลูกสองคนนี้ แครี่และลอร่า

ไม่ใช่ว่าไม่อยากแก้แค้น แต่ไม่สามารถแก้แค้นได้

เหวยซือ ยกโทษให้พ่อด้วย

ท่านอู๋ถอนหายใจและมองไปที่แครี่ที่หมดสติไป หัวใจของเขาเจ็บปวดมาก หลายครั้งที่ต้องให้คนๆ หนึ่งละทิ้งความเกลียดชังของเขา ซึ่งมันยากกว่าการฆ่าเขาเสียอีก

แต่เรื่องมันถึงตอนนี้ เพื่อปกป้องแครี่และลอร่า ท่านอู๋จึงตัดสินใจเลิกแก้แค้น

นี่คือการตัดสินใจของเขาในฐานะพ่อ

เขาสูญเสียลูกไปแล้วหนึ่งคน และเขาไม่อยากเสียสองคนนี้ไปพร้อมๆกัน เขาไม่ต้องการที่จะเห็นซ้ำกับฉากที่คนผมขาวส่งคนผมดำกลับสวรรค์

ในที่สุดท่านอู๋ก็พูดกับเจียงชื่อ"ความแค้นของคุณและผมก็หยุดที่นี่ ตั้งแต่นี้ไป บริษัทเทคโนโลยีฉงเหมินจะออกจากเมืองหลวง"

ช่างเป็นการตัดสินใจที่หมดหนทางจริงๆ

ลอร่ามองไปที่ท่านอู๋ด้วยความประหลาดใจ เธอเข้าใจการตัดสินใจของท่านอู๋

เพื่อหลีกเลี่ยงการบาดเจ็บล้มตายมากขึ้น เลือกที่เหมาะสมในการถอย เป็นความสามารถที่สำคัญมาก อย่างไรก็ตาม หากเป็นท่านอู๋รุ่นเยาว์ จะไม่มีวันถอยอย่างแน่นอน

แต่ตอนนี้มันต่างออกไป ท่านอู๋ไม่ใช่เด็กอีกต่อไปแล้วและเขามีความรับผิดชอบมากขึ้นในฐานะพ่อบนบ่าของเขา

พูดจบ

ท่านอู๋ลุกขึ้นและออกไป ลอร่าให้ลูกน้องยกแครี่ออกจากห้องโถง

เมื่อมองไปที่ด้านหลังที่ไกลออกไปของพวกเขา เจียงชื่อรู้สึกเข้าใจ

สถานะพ่อ ทำให้คนแตกต่างออกไปจริงๆ และท่านอู๋ก็เป็นตัวอย่างที่เห็นได้ชัด

กลับไปที่บริษัทเทคโนโลยีเซิ่งเล่อ

เจียงชื่อและคนอื่นๆ นั่งอยู่ในสำนักงานด้วยสีหน้าที่มีความสุข

เมษพูดอย่างตื่นเต้น “ท่านผู้บัญชาการ ขอแสดงความยินดีกับท่านด้วย ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ท่านสามารถต่อสู้กับตระกูลถานอย่างตรงไปตรงมา!”

เจียงชื่อส่ายหัวอย่างไม่เห็นด้วย

เขาพูดจางๆ“นี่ไม่ใช่เรื่องที่น่ายินดี ตระกูลถาน สุดท้ายแล้วก็ยังเป็น 'บรรพบุษ' ของผม ถานหย่งเซิ่ง ยังไงก็เป็นปู่ของผม สู้กับปู่ของตนเอง มันเป็นเกียรติเหรอ?

เมษเกาหัวอย่างอายๆ "โอ้ ก็จริง แต่ผู้บัญชาการ ในที่สุดท่านก็สามารถวางแผนขั้นต่อไปได้ ซึ่งดีกว่าพักพิงอาศัยคนอื่น"

กรกฏก็กล่าวอีกว่า “ใช่ และบริษัทเทคโนโลยีฉงเหมินก็จะถอนตัวออกจากเมืองหลวงเช่นกัน เรามีคู่ต่อสู้ลดไปหนึ่งราย ซึ่งมันก็เป็นเรื่องที่น่ายินดี”

หลายคนกำลังพูดคุยกัน เมื่อเหมียวถงเดินเข้ามา พร้อมกับจดหมายเชิญในมือ