จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 1255

ฉากนั้นหยุดนิ่งทันที

ท่านอู๋หยิบรูปนั้นขึ้นมาและมองลอร่าในภาพ ตาของเขาหรี่ลง หวังว่าทุกอย่างจะไม่เป็นอย่างที่เขาคิด

“แครี่ นี่มัน?”

แครี่ก็พยายามหาข้อแก้ตัว "นั่นมันรูปลอร่า เมื่อก่อนผมได้ถ่ายให้เธอ"

“อืม” ท่านอู๋ยื่นมือไปทางแครี่ “เอาสิ่งที่แกเพิ่งดูมาให้ผม”

"พ่อบุญธรรม..."

"เอามา!"

แครี่ตกใจ เอื้อมมือออกไปช้าๆ แล้วยื่นหนังสือสีฟ้าเล่มเล็กๆไว้ในมือของท่านอู๋

ในเวลานี้ แครี่รู้สึกถึงจุดจบของโลก

ท่านอู๋เปิดหนังสือ และทุกหน้าในนั้นบันทึกสิ่งที่แครี่ต้องการจะพูดกับลอร่า ทุกหน้าในนั้นได้แนบรูปถ่ายไว้มากมาย

ท่านอู๋ไม่ได้โง่ เขารู้ว่ามันหมายถึงอะไร

ปัง！

ท่านอู๋ปิดหนังสือและจ้องที่แครี่ด้วยดวงตากลมโต

"ไอ้เวร"

“ลอร่าเป็นน้องสาวแกนะ!”

แครี่ก้มศีรษะและกัดฟัน เขาไม่รู้ได้ไงว่าลอร่าเป็นน้องสาวของเขา? เป็นเพราะเหตุนี้ที่เขาต้องทนทุกข์ทรมาน!

ท่านอู๋โยนหนังสือใส่หน้าแครี่โดยตรง

“ไอ้สารเลว แม้แต่น้องสาวตัวเองก็ไปคิดแบบนี้ มึงยังเป็นมนุษย์อยู่หรือเปล่า?”

ในที่สุด อารมณ์ที่แครี่บีบคั้นมานานหลายปีก็ควบคุมไม่ได้อีกต่อไป และจู่ๆก็ระเบิดออกมา

เขาเงยหน้าขึ้น ตาแดงและบวมและตะโกนว่า "แต่ผมชอบลอร่า ผมชอบเธอ! นอกจากนี้ ลอร่ากับผมเป็นแค่ลูกบุญธรรมของคุณ ไม่ใช่ลูกของคุณจริงๆ พูดตามจริงแล้ว เราไม่ใช่พี่น้องกัน ทำไมเราจะรักกันไม่ได้"

“แก!!!” ท่านอู๋ตัวสั่นด้วยความโกรธ

เขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าคนที่ปกติดูเหมือนจะซื่อสัตย์และเชื่อถือได้จะพูดคำที่ไร้ยางอายเช่นนี้

โดยเฉพาะประโยคที่ว่า "ไม่ใช่ลูกแท้ๆ" ทำร้ายจิตใจท่านอู๋มาก

“พ่อ อย่า อย่าทำเช่นนี้! ผมขอร้อง รูปภาพเหล่านี้เป็นทั้งหมดของผม สิ่งนี้สำคัญกว่าชีวิตของผม ได้โปรดอย่าฉีกพวกมันทิ้ง”

ยิ่งเขาพูดแบบนี้ ท่านอู๋ก็ฉีกเร็วขึ้น

“แกทำลายกฎและข้อบังคับและผิดจริยธรรมของมนุษย์ ผมตาบอดไปจริงๆที่รับเลี้ยงจิตใจหมาอย่างคุณ”

“ไม่ให้ผมฉีกใช่ไหม?ผมจะฉีกมันให้หมด!”

เมื่อเห็นว่ารูปถ่ายของลอร่าถูกฉีกทีละภาพ แครี่ก็รู้สึกร้อนรนและโกรธแค้น และหลั่งน้ำตาของชายคนหนึ่ง

“ท่านพ่อ!!! หยุดนะ!”

แครี่ไม่สนใจอะไร ไม่สนใจอะไรทั้งนั้น เขาทนต่อความเจ็บปวด และแย่งรูปถ่ายที่เหลือจากมือของท่านอู๋

เนื่องจากออกแรงมากเกินไป ท่านอู๋จึงถูกผลักออกโดยตรง

ท่านอู๋ถอยหลังไปสองสามก้าว ยืนไม่นิ่ง และล้มลงกระแทกโต๊ะข้างหลังเขา และมีดผลไม้สีใสแวววาวตกลงไปที่พื้นโดยตรง และแทงเข้าที่ศีรษะของท่านอู๋

ท่านอู๋ตายทันที

แครี่มองไปด้วยความสยดสยอง ตัวสั่นไปทั้งตัว “พ่อบุญธรรม? อย่าทำให้ผมตกใจ พ่อบุญธรรม!”