จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 1271

เมื่อศัตรูเห็นแล้วก็อิจฉาตาร้อนขึ้นมา

จ้าวไห่เหรินถึงกับกำหมัดขึ้นมาและโกรธจนอยากเข้าไปต่อยเจียงชื่อสักสองสามหมัดถึงจะสะใจ

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยขึ้นมาถามว่า "คุณชายใหญ่ครับ ให้ผมเรียกคนมาจัดการไอ้สารเลวสองคนนี้ไหมครับ?"

จัดการอย่างนั้นเหรอ?

เหอะๆ จ้าวไห่เหรินเองก็รู้ดีว่าเจียงชื่อนั้นแข็งแกร่งขนาดไหน

เขาโบกมือเพื่อสั่งให้เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยถอยออกไป จากนั้นพูดด้วยสีหน้าที่เย็นชาว่า "เจียงชื่อ ตอนฉันอยู่ในเขตเจียงหนานฉันกับแกก็ไปกันไม่ได้อยู่แล้ว ทำไมมาถึงเมืองหลวงแล้วยังจะมาสร้างปัญหาให้ฉันอีก? นี่มันชักจะดูถูกตระกูลจ้าวของเมืองหลวงเกินไปแล้วนะ?"

เจียงชื่อพูดเบาๆ ว่า "ฉันไม่ได้จะมาสร้างปัญหาให้แก แต่แกต่างหากที่สร้างปัญหาให้ฉัน ไม่กี่วันที่ผ่านมาฉันมาจองกล่องไว้ที่นี่ แต่ตระกูลจ้าวของพวกแกเข้ามายึดกล่องแบบไม่บอกไม่กล่าวสักคำ และยังไม่ยอมให้เราเข้าไปข้างในอีก นี่มันเรื่องบ้าอะไรของพวกแก?"

จ้าวไห่เหรินขมวดคิ้วขึ้นมา

ตระกูลจ้าวนั้นเป็นตระกูลมหาอำนาจ จะเหมาโรงแรมทั้งโรงแรมก็ไม่จำเป็นต้องมีเหตุผลอะไรทั้งนั้น

คนทั่วไปต่างก็ไม่กล้ามีปัญหากับตระกูลจ้าว

แต่ใครจะไปคิดว่าจะมีกล่องของเจียงชื่ออยู่ในนี้?

เรื่องมันมาถึงขนาดนี้แล้วถึงพูดไปมันก็คงไม่มีประโยชน์ ตระกูลจ้าวไม่มีทางยอมเสียชื่อเสียงอย่างแน่ ถ้าวันนี้ยอมหลบทางให้ อย่างนั้นตระกูลจ้าวจะเอาหน้าไปซุกไว้ที่ไหนล่ะ?

พอดีเลย จะได้ชำระแค้นเก่าและแค้นใหม่ไปพร้อมกัน!

จ้าวไห่เหรินพูดด้วยสีหน้าที่เย็นชาว่า "เจียงชื่อ แกอย่าคิดว่า พอแกมีฝีมือหน่อยแล้วจะมาอวดเบ่งแถวนี้ได้นะ ที่นี่คือเมืองหลวงไม่ใช่ที่ ที่แกจะมากร่างได้ ยังไงวันนี้ฉันก็ไม่มีทางปล่อยให้นายเดินเข้ามาแม้แต่ก้าวเดียวเด็ดขาด!"

เจียงชื่อเงยหน้าขึ้นมา "ในเมื่อเป็นแบบนี้ ก็คงไม่จำเป็นต้องคุยอะไรต่อกันแล้วสินะ"

เขายืนกรานว่า เขาไม่ยอมหลีกทางให้

จากนั้นจ้าวไห่เหรินก็ยกมือขึ้นมาโบก เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยหลายคนก็เข้าไปล้อมเขาไว้ การต่อสู้ที่ดุเดือดกำลังจะเริ่มขึ้นแล้ว

ในขณะนั้นเอง ประตูของรถโรลส์รอยซ์สีดำคันหนึ่งที่จอดอยู่ไม่ไกลก็เปิดออก และมีชายคนหนึ่งที่อายุหกสิบกว่าลงมาจากรถ

ในอาทิตย์นี้ เขาคิดมาตลอดว่าใครเป็นคนช่วยครอบครัวของเขากันแน่

แต่คนนั้นเหมือนกับเทพเจ้า ไม่นานก็หายตัวไปอย่างรวดเร็ว

คิดไม่ถึงเลยจริงๆ ว่าวันนี้จะได้มาเจอกันอีกครั้ง และนี่ทำให้จ้าวจื้อไหลดีใจเป็นอย่างมาก

จ้าวไห่เหรินไม่ได้สังเกตเห็นสีหน้าที่เปลี่ยนไปของพ่อตัวเองเลยด้วยซ้ำ และพูดด้วยน้ำเสียงที่โมโหว่า "พ่อครับ ไอ้สารเลวสองคนนี้แหละครับ ผมจะรีบให้คนมาจัดการพวกมันเดี๋ยวนี้เลยครับ"

ทันใดนั้นจ้าวจื้อไหลก็โมโหขึ้นมา พร้อมกับจ้องไปที่จ้าวไห่เหรินและตะโกนว่า "ไอ้โง่! นี่แกทำแบบนี้กับผู้มีพระคุณได้ยังไง? รีบให้คนออกมาต้อนรับ และบริการผู้มีพระคุณอย่างดีเลยนะ"

ผู้มีพระคุณอย่างนั้นเหรอ?

จ้าวไห่เหรินถึงกับอึ้ง ทำไมอยู่ดีๆ เจียงชื่อถึงเป็นผู้มีพระคุณของพวกเขาไปได้?

เขาเลยรีบอธิบายต่อว่า "พ่อครับ นี่พ่อกำลังพูดอะไรอยู่ครับ ทำไมผมไม่เห็นเข้าใจเลย? เจียงชื่อคนนี้มาสร้างปัญหาให้ตระกูลจ้าวของเรานะครับ พวกเราจะไม่ไล่เขาไป แล้วยังจะเอาคนมาต้อนรับเขาอีกงั้นเหรอครับ? มันไม่น่าอายไปหน่อยเหรอครับ?"