จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 129

บทที่129 เซ็นสัญญา

วันจันทร์ อี้โม่เอนเตอร์เทนเมนต์ ห้องประชุมผู้บริหารระดับสูง

ทุกเช้าวันจันทร์ อี้โม่เอนเตอร์เทนเมนต์จะต้องจัดประชุม เพื่อสรุปผลการดำเนินงานของสัปดาห์ก่อน แล้วนำมาปรับใช้กับแผนงานในสัปดาห์นี้

ในฐานะที่เฉิงดันถิงเป็นประธาน และได้ควบคุมทุกกระบวนการอย่างเคร่งครัด

สำหรับเจียงชื่อนั้น เขามีหน้าที่เพียงแค่นั่งฟังอยู่ข้างๆ รับรู้ถึงการเติบโตของบริษัทก็เพียงพอแล้ว

เมื่อผู้บริหารระดับสูงต่างกำลังประชุม เพื่อหารือเกี่ยวกับแผนการที่จะดำเนินต่อไปนั้น ได้มีเสียงเคาะห้องทำงานดังขึ้น

“เข้ามาได้” เฉิงดันถิงพูดขึ้น

เมื่อประตูเปิดออก แผนกต้อนรับเดินเข้ามา “ประธานเฉิงคะ สวีหยางสู้ เจ้าของdosaTVไลฟ์มาหาคุณค่ะ”

สวีหยางสู้?

เขามาทำไมกัน?

เฉิงดันถิงขมวดคิ้ว อี้โม่เอนเตอร์เทนเมนต์ กับdosaTV ไม่ได้ติดต่ออะไรกันมากนัก ก่อนที่สวีหยางสู้ก็ไม่ได้โทรมาแม้แต่สายเดียว รู้สึกว่ามันจะเกินไปหน่อย

“เข้าใจแล้ว พาเขาไปรอที่ห้องรับก่อน เดี๋ยวฉันรีบตามไป”

“ค่ะ”

เฉิงดันถิงให้คนอื่นจัดแผนงานในนามของเธอต่อไป เธอออกจากห้องทำงานเพื่อไปพบสวีหยางสู้ หันกลับมาแล้วตะโกนขึ้น “ประธานเจียง นายก็มาด้วยกันสิ”

“โอเค”

หลังจากที่ทั้งสองเดินเข้าไปที่ห้องรับรองทีละคน แล้วนั่งลง

เฉิงดันถิงยิ้ม แล้วพูดขึ้น “เถ้าแก่สวี ก่อนที่คุณจะมาไม่ได้แจ้งล่วงหน้า ทำให้พวกเราไม่สามารถต้อนรับอย่างดีได้เลย”

สวีหยางสู้หน้านิ่ง “ไม่ต้องเกรงใจขนาดนั้นก็ได้ ที่ผมมาก็มีเรื่องสำคัญจะแจ้งให้คุณทราบ”

เฉิงดันถิงไม่พอใจเล็กน้อย

ทั้งสถานะ และตำแหน่งของเธอนั้นสูงกว่าสวีหยางสู้ แต่อีกฝ่ายกลับไม่เกรงใจเธอเลยแม้แต่น้อย ทั้งยังใช้คำว่า ‘แจ้ง’ ที่ไว้ใช้กับเจ้านายกับลูกน้อง ทำให้เฉิงดันถิงอึดอัดใจ

เธอก็ได้เก็บรอยยิ้มนั้นกลับไป “อ่อ? เรื่องอะไรคะ?”

สีหน้าลงเฉิงดันถิงเปลี่ยนเป็นเย็นชา “เถ้าแก่สวีคะ เทพแห่งดาบเป็นศิลปินของอี้โม่เอนเตอร์เทนเมนต์ของเรา จะไปผูกติดกับแพลตฟอร์มdosaTVของพวกคุณตลอดได้ไงกันคะ?”

“เป็นไปไม่ได้? งั้นต่อไปเทพแห่งดาบไม่ต้องมาไลฟ์สดบนdosaTVอีกต่อไป”

มุมมองที่แน่วแน่ของสวีหยางสู้ ราวกับว่าเขาได้ตัดสินใจเลือกเฉิงดันถิงแล้ว

ก็ไม่ได้น่าแปลกอะไร ในฐานะที่เป็นแพลตฟอร์มไลฟ์สดอันดับหนึ่ง ด้วยการที่กว้างขวางมาก และมีผู้ชมจำนวนมาก จึงเป็นตัวเลือกแรกสำหรับหลายๆ บริษัทที่ใช้ในการโปรโมตศิลปิน

ไม่น่าแปลกใจที่สวีหยางสู้จะเรียกร้องได้หยาบคายเช่นนี้

หน้าของเฉิงดันถิงเต็มไปด้วยความโกรธ เขาโกรธซะจนอยากไล่สวีหยางสู้ออกไปให้พ้น แต่เธอรู้ดีว่าทำแบบนี้ไม่ได้

เมื่อเผชิญหน้าเข้ากับหน้าด้านๆ ของสวีหยางสู้ มันก็เท่ากับว่าเป็นการทำลายอนาคตของเทพแห่งดาบ

มันไม่ง่ายเลยที่จะปลุกปั้นศิลปินที่เป็นที่รู้จักขึ้นมาได้ จะเสียไปเปล่าๆ ไม่ได้

เฉิงดันถิงยิ้มเจื่อนๆ แล้วถามขึ้น “เซ็นสิบปีนั้นมันจะยาวนานเกินไปแล้ว เถ้าแก่สวี เราถอยกันคนละก้าวดีไหมคะ เซ็นสัญญาหนึ่งปี โอเคไหมคะ?”

“หนึ่งปี? คุณคิดว่าผมไม่ต้องกินข้าวกินน้ำหรือไงกัน?”