จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 1325

ด้วยความพยายามไม่นานนัก เหมียวถงยกน้ำร้อนกะละมังใหญ่เข้ามา ถามด้วยความเหนื่อยหอบ“ประธานเจียง น้ำแค่นี้พอไหม？”

เจียงชื่อหยักหน้า“พอแล้ว แค่เอามาล้างหน้า ไม่ได้เอามาอาบ”

เขาจุ่มมือวัดอุณหภูมิน้ำ OK

“จุ่มหน้าลงในน้ำก่อน ให้ทั้งใบหน้าสัมผัสกับน้ำ โดยเฉพาะบริเวณที่คุณใช้ยา ยิ่งควรใช้น้ำร้อนแช่”

เหมียวถงทำตามที่เขาบอก จุ่มหน้าลงไปในน้ำร้อนทันที

ผ่านไปครู่หนึ่ง ในน้ำมีสีดำๆ ออกมา ราวกับน้ำหมึกหยดลงน้ำอย่างไรอย่างนั้น น้ำค่อยๆ ขุ่นอย่างช้าๆ

เจียงชื่อหรี่ตาจนเป็นเส้น อานุภาพของยานี้ร้ายแรงกว่าที่เขาคิด

ถ้าไม่เห็นทันเวลา เกรงว่าเป็นปัญหาใหญ่แน่

แช่ครั้งแล้วครั้งเล่าเช่นนี้

“พอแล้ว”เจียงชื่อยื่นผ้าเช็ดหน้าให้เหมียวถง ให้เธอเช็ดหน้าให้สะอาด

เหมียวถงตั้งใจเช็ดจนสะอาดรอบหนึ่ง มองน้ำร้อนที่เดิมเคยใส ตอนนี้เปลี่ยนเป็นสีขุ่นมาก

“นี่……คือสิ่งที่อยู่บนหน้าฉันเหรอคะ？”

“ใช่”

“สกปรกจัง？”

“อืม”

เจียงชื่ออธิบาย“คุณคิดว่าสิวบนหน้าถูกกำจัดไปแล้วจริงๆ งั้นเหรอ？ไม่ใช่ หมอต้มตุ๋นมือคนนั้นแค่กดพิษบนหน้าคุณไว้ โดยใช้ยากระตุ้นอย่างแรงกำราบไว้ในระยะเวลาสั้นๆ หน้าดูสะอาดขึ้นจริงนั่นแหละ แต่ความเป็นจริงนั้นพิษในร่างกายไม่ได้ลดน้อยลงเลย”

“ไม่เพียงเท่านั้น สารพิษยังไม่สามารถขับออกมาได้ เพราะการกดทับที่รุนแรงเกินไป และจะยิ่งแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ เช่นเดียวกับสปริง ยิ่งคุณกดมากเท่าไหร่ สปริงก็จะยิ่งเด้งขึ้นสูงเท่านั้น”

เหมียวถงสูดหายใจเข้า“หมายความว่า พอยาหมดฤทธิ์ พิษก็กลับมาอีก？”

“ใช่ ดังนั้นผลที่ตามมาของยาครีมนี้จะร้ายแรงมาก”

เหมียวถงเข้าใจแล้ว

เธอพูดอย่างเสียใจภายหลังเล็กน้อย“มิน่าตอนแรกหมอคนนั้นถึงบอกฉันว่า โรคนี้ไม่สามารถรักษาให้หายขาด ต้องรักษาระยะยาวที่จริงเขารู้แล้วว่าจะเกิดผลตามมา จากนั้นโกงเงินของฉันต่อไป เศษสวะจริงๆ ”

ขณะนั้นเอง เจียงชื่อหยิบเข็มเทพเปี่ยนเชวี่ยออกมา พลางพูดกับเธอ“นอนลง แล้วถอดเสื้อผ้าออก”

“ห้ะ？”

เหมียวถงเอามือกอดอก พลางพูดด้วยความตื่นตระหนก“ทำไมต้องถอดเสื้อผ้าด้วยคะ？”

“ผมจะฝังเข็มให้คุณไง”

“แต่ว่า……หมอต้มตุ๋นคนนั้นแค่ใช้เข็มกับหน้าฉัน ไม่จำเป็นต้องถอดเสื้อผ้าหรอก？”

เจียงชื่อพูด“การรักษานี้ ไม่ได้เป็นเพียงการรักษาอาการปวดหัวหรือปวดเท้า เส้นเลือดบนร่างกายมนุษย์ล้วนสัมพันธุ์กันหมด หมอต้มตุ๋นคนนั้นใช้เข็มกับหน้าคุณ ทำให้จึงฝังเข็ม18จุดบนร่างกายคุณโดนสกัดกั้น เส้นเลือดติดขั้ด；ฉันจำเป็นต้องเปิดหลอดเลือด และจุดฝังเข็ม ขั้นตอนสุดท้ายเอาเข็มบนใบหน้าคุณออก จึงจะทำให้คุณฟื้นฟูไปเป็นดังเดิมได้อย่างสมบูรณ์”

เหมียวถงทั้งเชื่อทั้งสงสัย“จริงเหรอคะ？”

เจียงชื่อยิ้มเจื่อนๆ “จริงสิครับ ผมไม่ได้สนใจในตัวคุณเลยจริงๆ ”

เหมียวถงยู่ปาก“เหอะ ประโยคหลังเกินความจำเป็น ！”

เธอให้เจียงชื่อหันหลัง จากนั้นถอดเสื้อผ้าออก แล้วนอนคว่ำบนโซฟา

“เสร็จแล้ว”

เจียงชื่อจึงหันกลับมา ถือเข็มพลางเดินไปตรงหน้าเหมียวถง แล้วเริ่มฝังข็มบนร่างกายเธอ

เหมียวถงหน้าแดงเหมือนแอปเปิ้ลสุก

เธอไม่เคยใกล้ชิดกับผู้ชายคนไหนขนาดนี้มาก่อน ถ้ามีคนเห็นเธอนอนฟุบบนโซฟาโดยไม่มีเสื้อผ้าสักชิ้น คงทำให้เข้าใจผิดแน่ๆ

เจียงชื่อหันมามองเธอ พลางพูด“ขั้นตอนสุดท้าย คุณนอนลง ผมจะถอนการฝังข็มบนหน้าคุณออก”

เหมียวถงจึงนอนราบลงบนโซฟา

เจียงชื่อฝังเข็มลงบนหน้าเหมียวถงทีละเข็มๆ ถอนการฝังเข็มของหมอต้มตุ๋นคนนั้นออก ฟื้นฟูสภาพเดิมของเหมียวถง

10นาทีต่อมา เสร็จสิ้นทุกขั้นตอน

เจียงชื่อเก็บเข็มเทพเปี่ยนเชวี่ยกลับที่เดิม แล้วนั่งบนเก้าอี้พลางพูด“เสร็จหมดแล้ว คุณกลับไปเป็นสภาพเดิมแล้ว ไม่มีปัญหาอะไรอีก”

เหมียวถงส่องกระจกมองไปมา

รูปหน้าก็ฟื้นตัวแล้วจริงๆ สิวบนหน้าก็กลับมาด้วย

แม้ดูไม่ค่อยดีนัก แต่นี่คือสิ่งที่เธอควรเป็นตั้งแต่แรก และจริงๆ แล้วเธอค่อนข้างมีความสุขที่จะสามารถกลับสู่สภาพเดิมได้

เพียงแต่ค่ารักษา2หมื่นนั่นเท่ากับสูญเปล่า

เธอยู่ปากไปมา พูดอย่างโกรธเคือง“หมอต้มตุ๋นทำไว้แสบมาก พรุ่งนี้ฉันจะไปคิดบัญชีกับเขา ให้เขาจ่ายเงินชดใช้！”

เจียงชื่อถามด้วยความสงสัย“คุณคิดยังไง ถึงไปปรับเปลี่ยนรูปหน้า ทายากำจัดสิว？หมอที่ไหนถึงเลวขนาดนี้ ภายนอกดูเหมือนช่วยเหลือความสวยความงาม แต่จริงๆ แล้วเพื่อเงิน ไม่นึกถึงชีวิตผู้ป่วยเลย ขัดกับจิตสำนึกของหมอเกินไปแล้ว”

เหมียวถงพูดด้วยอารมณ์ฟึดฟัด“ฉันแค่เชื่อข่าวลือที่ว่าๆ กัน บอกว่ากูรูความงามคนนั้นเก่งมากๆ ไม่เพียงรักษาคุณนายฉีจนหาย แถมยังทำให้คุณนายฉีดูเด็กลงไปตัเง10ปี！สาวๆ จำนวนมากได้ยินก็เลยไป ได้ข่าวว่าผลลัพธ์ไม่เลวเลย ฉันก็เลอะเลือนไปชั่วขณะ จึงตามไปด้วยไง？”

รักษาคุณนายฉีจนหาย？

เด็กลงไป10ปี？

ทำไมดูเหมือนพูดถึงเจียงชื่อเลยล่ะ？

เขาถามด้วยความสงสัย“ ‘กูรูความงาม’ที่คุณพูดถึงนั่นเป็นใคร？ชื่ออะไรเหรอ？”

เหมียวถงเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย ครุ่นคิดอยู่นาน แล้วพูดขึ้น“ฉันจำได้เหมือนชื่อว่าจื่อเจี้ยนอะไรสักอย่าง อ้อ นึกออกแล้ว หานจื่อเจี้ยน！”