จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 1370

ถางกางพูด“อย่าคิดว่าฉันไม่รู้ บริษัทเทคโนโลยีเซิ่งเล่อจะจบเห่แล้ว รอให้《หนุ่มๆ รัน!》ขายดิบขายดี จึงทำเงินได้มหาศาล แต่พ่อของฉันคือนักลงทุนรายใหญ่ที่สุดในรายการวาไรตี้นี้ พ่อฉันทำให้พวกแกอยู่รอด!ดังนั้น แกอยู่ได้เพราะพ่อฉัน เจียงชื่อ!”

ความคิดนี้ใช้ได้

แต่ปัจจุบันบริษัทบันเทิงส่วนใหญ่ในเมืองหลวงล้วนเป็นแบบนี้

เงินคือทุกอย่าง ไม่ว่าจะทำอะไรอย่าล่วงเกิน

ถางกางพูดต่อ“ดังนั้น เจียงชื่อ แกล่วงเกินฉัน กลับไปพ่อฉันไม่ลงทุนกับรายการ《หนุ่มๆ รัน!》ของพวกแกแล้ว ดูสิว่าแก่จะทำเงินได้ยังไง!ถ้าเข้าใจแล้ว ก็ปล่อยฉัน ขอโทษฉันอย่างนอบน้อม และมอบสาวสวยของเขตเจียงหนานให้ฉันสัก2-3คน ฉันอารมณ์ดีแล้วอาจไม่บอกพ่อฉัน เข้าใจรึยัง？”

คนแบบนี้กู่ไม่กลับแล้ว

เจียงชื่อถอนหายใจเบาๆ แล้วพูดขึ้น“คนอย่างแก ชาตินี้คงไม่รู้จักว่าอะไรคือ‘มารยาท’ OK วันนี้ฉันจะสอนความเป็นมนุษย์แทนพ่อแกเอง”

ทันทีที่พูดจบ เจียงชื่อขยับข้อมืออีกครั้ง บิดแขนทั้งสองข้างของถางกางไปในทิศทางตรงกันข้าม

แกร๊กๆๆ!

ได้ยินเสียงกระดูกดังฟังชัด แขนของถางกางใช้การไม่ได้แล้ว

“อ้าก~~”

ถางกางร้องอย่างน่าอนาถออกมา เจ็บปวดจนแทบหมดสติ

ทันทีที่เจียงชื่อปล่อยมือ ก็เกิดเสียงดังพลั่ก ถางกางนอนลงไปกับพื้นทันที

“เจียงชื่อ กะ……แกจบเห่แล้ว”

“ฉันจะให้พ่อถอนทุน”

“ไม่ใช่แค่ถอนทุน ฉันจะให้แกชดใช้แขนฉันด้วยชีวิต”

เจียงชื่อพูดด้วยความเย็นชา“การสูญเสียแขนข้างหนึ่งของแก คือบทลงโทษสำหรับความชั่วร้ายที่แกเคยทำก่อนหน้านี้ ถ้าแกยังไม่รู้ว่าสิ่งใดควรไม่ควร ก็ต้องจ่ายราคาสูงขึ้น เจ็บปวดมากขึ้น”

เจียงชื่อพูดอย่างเรียบเฉย“คนเราไม่อาจกลั้นปัสสาวะได้ ผมไม่อาจปล่อยให้คนแบบนี้เที่ยวก่อความวุ่นวายไปทั่ว ถอนทุนก็ไม่เป็นไร แค่ตระกูลตระกูลเดียว ทำอะไรไม่ได้หรอก”

เจียงชื่อพูดพลางยื่นส้มให้หลิงเหยา“ผมซื้อมาให้ คุณลองชิมดูถูกปากหรือเปล่า”

หลิงเหยาเห็นแล้วซาบซึ้งมาก

รู้สึกเหมือนได้กลับไปในตอนที่เพิ่งรู้จักเจียงชื่ออีกครั้ง ทั้งอบอุ่นและสบายใจเป็นอย่างมาก

เธอเอื้อมมือหยิบส้มแล้วแกะมัน จากนั้นเอาเข้าปาก

“อืม หวานมาก!”

หลิงเหยายิ้มร่า

เพียงแต่ ความสุขตอนนี้แค่ชั่วคราว พายุใหญ่กำลังจะมา