จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 1404

เขาหยิบกล่องยาออกมา แหงนหน้ากรอกลงไปทั้งหมด และกลืนทันที คิดใช้ยาเพื่อให้มีชีวิตต่อ

ไม่ต้องนานหรอก แม้แค่10-15ก็เพียงพอแล้ว

“พระเจ้า ผมไม่ให้ท่านขวางผมหรอก”

“ความปรารถนาตลอดชีวิตของผมอยู่ตรงหน้า ท่านกลับจะให้ผมตายตอนนี้？หึๆ ไม่ได้ ไม่ได้เด็ดขาด！”

แครี่ถอดเสื้อผ้าออก ไอพลางฝืนทน

แต่เลือดกลับไหลเยอะขึ้นและเร็วขึ้นเรื่อยๆ จนกระอักออกมาอย่างกลั้นไม่ได้ ตอนแรกแค่จมูก ตอนนี้ทั้งตา หู และปากล้วนเต็มไปด้วยเลือด

ทั่วทั้งร่างกายของเขาเป็นสีแดงแกมม่วง พิษแพร่ไปทั่วร่างกาย ดูแล้วไม่น่ารอด

แครี่สั่นไปทั้งตัว มองลอร่าใต้ร่างตนที่นอนขยับตัวไม่ได้ สายตาเต็มไปด้วยความปรารถนา แต่ร่างกายเขาสูญเสียการควบคุมแล้ว เขาอยากครอบครองลอร่า แต่กลับทำไม่ได้

“ทำไม？”

“ทำไมตอนผมอยากตายถึงไม่ให้ผมตาย”

“ตอนนี้ผมไม่อยากตาย คุณกลับอยากให้ผมตายให้ได้？”

“พระเจ้า ทำไมทำกับผมแบบนี้？ทำไม？！”

แครี่ร้องตะโกนเสียงดัง

สุดท้ายเขากระอักเลือดออกมา ฟุบลงบนตัวลอร่าอย่างแรง

ก่อนจะตาย สายตาของแครี่ยังคงจับจ้องลอร่าไม่ยอมละไปไหน

เขาไม่ยินยอมเป็นอย่างมาก

ถ้าต้องตาย ตายก่อนหน้านี้ก็ได้ จะได้ไม่เกิดเรื่องมากมายเช่นนี้ แต่โชคชะตากลับเล่นตลกแบบนี้

ตอนอยากตายไม่ตาย ตอนไม่อยากตายกลับได้ตาย

ชีวิตแครี่เหมือนละครโศกนาฏกรรม

เจียงชื่อพอจะรู้แล้วว่าเมื่อครู่เกิดอะไรขึ้นในห้องนี้

“เวรกรรม”

เขาส่ายหน้าไปมา แล้วอุ้มลอร่าขึ้น สาวเท้าออกไป

เลี่ยวอี้ฝานตะโกนด้วยความร้อนรน“เจียงชื่อคุณจะทำอะไร？ลอร่าฆ่าประธานของเรา คุณจะเอาตัวฆาตกรไปไม่ได้！”

เจียงชื่อพูดอย่างเยือกเย็น“ประธานของพวกคุณ ฆ่าตัวเอง ไม่เกี่ยวกับคนอื่น”

พูดจบเขารีบก้าวเท้าเดินต่อ

เลี่ยวอี้ฝานคิดจะขวาง แต่แค่เจียงชื่อส่งสายตามา ก็ทำเอาเลี่ยวอี้ฝานตกใจหยุดชะงัก ไม่กล้าเดินตามแม้แต่ก้าวเดียว

กลางวันแสกๆ

จุดจบของพี่น้องคู่นี้ ทั้งน่าขันทั้งเศร้าโศก