จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 1413
ลูกน้องคนนั้นวิ่งเข้าไปในเต็นท์ เปิดเข้าไปคุยกับเสือเขี้ยวดาบที่กำลังนอนหลับอยู่“ลูกพี่ มีคนบุกเข้ามา！”
เสือเขี้ยวดาบพูดอย่างเหลืออด“บุกเข้ามาก็จัดการมันสิ นอกจากตำรวจ ใครมาก็จัดการซะ！เรื่องเล็กแค่นี้ต้องให้ฉันสอนเหรอ？”
“ไม่ใช่ครับ เขาคนนั้นยากที่จะมีเรื่องด้วย”
“ทำไม พวกเขามากันเยอะงั้นเหรอ？”
“แค่คนเดียว”
เสือเขี้ยวดาบโมโห“แม่งแค่คนเดียวยากที่จะมีเรื่องอะไร？ฉันจะบอกแกให้ แม้เป็นผู้นำตระกูลจ้าว ก็เอาให้ตาย！เกิดเรื่องขึ้น มีคุณชายถานหนุนหลังอยู่”
ลูกน้องคนนั้นนมีสีหน้าขมขื่น
ยังคิดจะจัดการเขา？ไม่ถูกเขาอัดตายก็ไม่เลวแล้ว
เขาพูด“ลูกพี่ หมอนั่นรับมือยากจริงๆครับ”
เสือเขี้ยวดาบลุกขึ้นอย่างเหลืออด จ้องเขาพลางพูด“แกขี้ขลาดขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่？บอกมันไปสิว่าเราเป็นคนของตระกูลถาน！”
“เขารู้ ไม่เพียงแค่รู้ แถมยังบอกให้ลูกพี่ออกไปด้วย”
“หึๆ บ้าได้ใจจริงๆ？ฉันอยากรู้เหมือนกันว่าไอ้ชั่วที่ไหนมันกล้าพูดแบบนี้！”
เสือเขี้ยวดาบลุกขึ้นออกจากเต็นท์ เดินไปยังถนนที่มีสิ่งกีดขวาง
เพราะเมื่อวานโดนอัดซะน่วม เวลาเดินจึงค่อนข้างเจ็บ เดินกะเผลกๆ
“ใครช่างกล้า กล้าทำลายสิ่งกีดขวางที่ฉันตั้งไว้？อยากตายใช่ไหม？”
เขาพูดไปด้วยเดินไปด้วย
เมื่อเข้าใกล้เมษ ในที่สุดก็เห็นหน้าตาของอีกฝ่ายชัดๆ รู้สึกเจ็บแปล๊บที่ปากทันใด ไม่มีใครไปโดนก็เจ็บขึ้นมาเสียดื้อๆ
เขาเอามือปิดปากอย่างอัตโนมัติ ตาเบิกกว้าง เท้าหยุดชะงัก ไม่กล้าเดินไปแม้แต่นิดเดียว
“เป็นเขา？”
“เมษ？！”
เสือเขี้ยวดาบเหมือนเห็นผี ตกใจหันกลับคิดจะวิ่งหนี
เมษก้าวประชิดเข้ามา แล้วคว้าคอเสื้อเขาไว้ เขายกเสือเขี้ยวดาบขึ้นเหมือนผู้ใหญ่หิ้วเด็กก็ไม่ปาน
“คิดจะหนี？”
เสือเขี้ยวดาบเปลี่ยนเป็นสีหน้ายิ้มแย้ม เค้นรอยยิ้มออกมา“ไม่หนีๆ”
เมษถามอย่างเยือกเย็น“แกเป็นคนตั้งสิ่งกีดขวางนี่ใช่ไหม？”
เสือเขี้ยวดาบรีบโบกมือทันควัน“เป็นผม แล้วก็ไม่ใช่ผม！คุณก็รู้ว่าผมทำงานให้ตระกูลถาน คุณชายถานเป็นคนให้ผมทำ ผมเป็นแค่ตัวละครเล็กๆ ที่ทำตามคำสั่ง”
ปัดความรับผิดชอบเร็วเชียว
เมษถามอีก“งั้นตอนนี้แกจะทำยังไง？”
เสือเขี้ยวดาบรีบกลับทันควันคำเดียว“รื้อ！！！”
ไม่นานนัก เมษขับรถมาส่งจวินเสียนถึงสถานที่ออดิชั่น จากนั้นเจียงชื่อก็ตามมาถึง
คนมารวมตัวกันจำนวนมาก
เพียงแต่ พอมองออกไป คนที่มาเข้าร่วมคัดเลือกเป็นระดับไม่ค่อยเก่งนัก
เมษพูด“ผู้บัญชาการ ดูเหมือนระดับของคนที่มาในวันนี้ค่อนข้างต่ำนะ”
เจียงชื่อตอบ“ยังไงแค่วันแรก แถมทางด้านตระกูลถานปล่อยข่าวออกมา ใครเข้าร่วมรายการของตระกูลจ้าว อย่าหวังว่าจะได้ประกาศจากตระกูลถาน ดังนั้นคนมีความสามารถส่วนใหญ่กำลังอยู่ในช่วงเฝ้าสังเกตการณ์ ชั่งน้ำหนักข้อดีข้อเสีย ไม่กล้ามาง่ายๆ”
เมษพูดด้วยความโมโห“ตระกูลถานนี่สกปรกจริงๆ ถึงขั้นใช้วิธีแบบนี้ขู่คนอื่น”
เจียงชื่อพูด“ยังไงตระกูลถานก็อยู่ในเมืองหลวงมานาน ไม่ใช่จะโค่นล้มได้ง่ายๆ ยังดีที่รายการของเราค่อนข้างเข้าถึงง่าย ต้องการผู้สมัครแบบมือสมัครเล่นมากกว่า ไม่ใช่ผู้สมัครที่ได้รับการฝึกฝนอย่างมืออาชีพ ดังนั้นคำคู่ของตระกูลถาน ที่จริงมีผลเสียกับเราอย่างมีขีดจำกัด เอาล่ะ เราพาจวินเสียนไปทำการออดิชั่นกันเถอะ”
จุดลงทะเบียนอยู่ไม่ไกล ทุกคนเข้าแถวรอ แล้วเข้าห้องสตูดิโอทีละคน คนที่ค่อนข้างเก่งกว่าจะได้ป้าย‘ผ่าน’
ทุกคนล้วนตั้งตารอคอย
ไม่ว่าจะเพื่อความฝันทางดนตรี หรือเพื่อชื่อเสียง ต้องผ่านการออดิชั่นครั้งนี้ไปให้ได้
ขณะเจียงชื่อพวกเขากำลังรีบไปยังจดลงทะเบียน จู่ๆมีชายหนุ่มสวมหมวดคนหนึ่งเดินมา ในมือถือบัตรใบหนึ่ง พูดขึ้น “เอาบัตรไหม？”
นี่มัน……
เจียงชื่อพูดด้วยความเรียบเฉย“ที่นี่เป็นสถานที่ออดิชั่น ไม่ใช่คอนเสิร์ต มีตั๋วเถื่อนได้ยังไง？คุณขายบัตรอะไร？”
พ่อค้าโก่งราคาคนนั้นยิ้มยก แล้วอธิบาย“ดูก็รู้ว่าเพิ่งมาใหม่ เข้าร่วมวาไรตี้เพลงแบบนี้ครั้งแรกใช่ไหม？”
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมนักรบท้าโลก
บทที่ 1 2 3 หาย...