จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 1437

ในไม่ช้า เจียงชื่อก็มาถึงร้านขายยาหงหุ้ย และปรึกษาหารือกับโม่ชิงฉงเกี่ยวกับความเป็นไปได้ในการรักษาแผลถูกไฟไหม้บนใบหน้า

พวกเขาค้นดูหนังสือโบราณที่ตระกูลโม่เก็บไว้ แต่ไม่พบวิธีการรักษาที่เหมาะสม หากเป็นแผลไหม้ใหม่ ยังมีวิธีรักษาอีกมาก

แต่ตอนนี้ ไม่รู้ว่าแผลไหม้นั้นผ่านมานานแค่ไหนแล้ว หากต้องการรักษาอีกนั้นค่อนข้างยาก

เมื่อใกล้จะมืด รถก็จอดที่หน้าประตูร้านขายยา เมษก็พาจวินเซียนมาถึงที่ร้าน

จวินเซียนยังคงสวมหมวกไว้ อายที่จะเผชิญหน้ากับผู้อื่นด้วยใบหน้าที่แท้จริงของเธอ

ประตูร้านขายยาปิด เพื่อป้องกันไม่ให้ใครมาแอบถ่าย

เจียงชื่อพาจวินเซียนเข้าไปในห้อง จัดให้เธอนั่งลงและกล่าวว่า"จวินเซียนเราทุกคนต้องการช่วยฟื้นฟูใบหน้าและชื่อเสียงของคุณ โปรดเชื่อเรา"

จวินเซียนพยักหน้า"ประธานเจียง ฉันเข้าใจเจตนาของพวกคุณ"

“อืม ถ้าอย่างนั้น… รบกวนช่วยถอดหมวกของคุณหน่อย ให้เราตรวจสอบอาการบาดเจ็บของคุณดู”

จวินเซียนเงียบไปครู่หนึ่ง

สุดท้าย เธอถอดหมวกด้วยมือที่สั่นเทา โม่ชิงฉง โม่หยวน เมษและคนอื่นๆ สามารถเห็นรอยแผลเป็นบนใบหน้าของจวินเซียนได้อย่างชัดเจน

โดยทั่วไปแล้ว ครึ่งหน้าขวาของเธอเต็มไปด้วยรอยแผลเป็น น่าเกลียดมาก

เจียงชื่อและโม่ชิงฉง ทั้งสองตรวจดูอย่างละเอียด

ในระหว่างนั้น เจียงชื่อถามว่า"บอกได้ไหมว่าแผลไหม้ของคุณเกิดจากอะไร?"

จวินเซียนพยักหน้าและกล่าวว่า“เมื่อสิบกว่าปีที่แล้ว ตอนนั้นฉันยังเด็กและอาศัยอยู่กับพ่อแม่ของฉัน วันหนึ่งพ่อของฉันดื่มเหล้าเมาหนักมาก และเอาแต่พูดว่าเขาไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้ว เขาจึงปิดประตูและหน้าต่าง และจุดไฟในบ้าน"

“พ่อถูกไฟคลอกตายอย่างรวดเร็ว เพื่อปกป้องฉัน แม่ของฉันจึงใช้ร่างกายของเธอบังไฟไว้เพื่อไม่ให้ฉันได้รับบาดเจ็บ”

“ต่อมา นักดับเพลิงก็พุ่งเข้ามาช่วยฉัน ส่วนแม่ของฉันถูกไฟคลอกตายแล้ว ใบหน้าด้านขวาของฉันถูกไฟไหม้ เนื่องจากตอนนั้นครอบครัวของฉันยากจนมาก ไม่ได้รับการรักษาที่ดี จึงทิ้งรอยแผลเป็นนี้ไว้จนถึงทุกวันนี้”

หลังจากได้ยินเช่นนี้ ทุกคนในห้องก็รู้สึกเศร้าใจมาก

เจียงชื่อถาม“เป็นยังไง?”

โม่ชิงฉงถอนหายใจและส่ายหัวเล็กน้อย ด้วยความสามารถของเขา เขารักษาไม่หาย

นี่มันก็ถูกเผามานานกว่าสิบปีแล้ว เว้นแต่จะเป็นต้าโหลเทียนเซียน นอกนั้นไม่มีทางรักษาได้จริงๆ

เจียงชื่อก็เหมือนกัน

อาการบาดเจ็บรุนแรงมาก จนไม่สามารถรักษาให้หายขาดได้ด้วยเทคนิคทางการแพทย์แล้ว

อย่างไรก็ตาม พวกเขาไม่ได้คิดที่จะยอมแพ้ อย่างน้อยก็สามารถทำการฟื้นฟูและบำรุงรักษาอย่างง่ายๆได้

ดังนั้น เจียงชื่อจึงพูดกับโม่หยวนว่า"ลูกศิษย์ พาคุณจวินเซียนไปที่ห้องแพทย์ เพื่อรับการวินิจฉัยอย่างละเอียด"

"ครับ"

โม่หยวนพาจวินเซียนไป