จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 1462

ทุกคนต่างรู้ว่าฟางจ้งจิ่งพูดถูก และค่อนข้างใจเย็น ปัญหาคือ……คำพูดเหล่านี้ใช้ไม่ได้

นิสัยหยาบคายของเว่ยเหวินเสียงเมื่อครู่ จะฟังใครได้？

เขาจะลดราคาลงได้ยังไง？

ขณะทุกคนอยู่ในสถานการณ์จนปัญญา ประตูห้องส่วนตัวก็เปิดออก และมีผู้ชายคนหนึ่งเดินเข้ามา

ฟางจ้งจิ่งและคนอื่นๆเงยหน้ามอง เป็นคนแปลกหน้า ไม่รู้จัก

เขาโมโหขึ้นมาทันใด

“อะไรกัน？ทำไมเข้ามามั่วๆแบบนี้？”

ผู้ชายคนนั้นย้ายเก้าอี้แล้วนั่งลง จากนั้นพูดขึ้น：“ไม่ต้องตะโกนแล้ว คนของพวกคุณถูกควบคุมไว้แล้ว ผมบุกเข้ามาเอง อย่าโทษลูกน้อง”

ฟางจ้งจิ่งหรี่ตาพลางถาม：“คุณเป็นใคร？เข้ามาทำไม？”

ชายคนนั้นพูด：“ผมแนะนำตัวสักหน่อย ผมชื่อเจียงชื่อ เดิมทีต้องเป็นลูกเขยของเว่ยจงยี่ น่าเสียดาย ถูกใครบางคนทำพังเสียก่อน”

เจียงชื่อ？

ลูกเขย？

ฟางจ้งจิ่งและคนอื่นๆต่างมองหน้ากัน เผยสีหน้างงงวย

เขาถามขึ้น：“คุณเจียง ทำไม คุณจะคิดบัญชีการตายของเว่ยจงยี่กับพวกเรางั้นเหรอ？นักธุรกิจอย่างพวกผมแม้ไม่ใช่คนดีอะไรนัก แต่เรื่องน่ารังเกียจแบบนั้นพวกเราไม่ทำ”

เจียงชื่อตอบ：“ผมรู้ว่าพวกคุณไม่ทำ และผมก็รู้ว่าพวกคุณไม่ได้เป็นคนทำ และผมก็รู้ว่าพวกคุณรู้ว่าฆาตกรเป็นใครเช่นกัน ฟางจ้งจิ่ง ที่ผมมาวันนี้ แค่หวังให้คุณร่วมมือกับผม จับตัวฆาตกร”

ฟางจ้งจิ่งได้ยินแล้วอึ้งชะงัก

“คุณเจียง คุณให้ผมช่วยจับตัวฆาตกร？”

“หึๆ แล้วผมได้อะไร มีประโยชน์อะไรกับผม？”

ตอนนี้อำนาจทั้งหมดของเทือกเขาว่อหลงอยู่ในมือเว่ยเหวินเสียง แต่ฟางจ้งจิ่งพวกเขาอยากได้เทือกเขาว่อหลงมาก ดังนั้นพวกเขาปกป้องเว่ยเหวินเสียงยังไม่ทันเลยจะให้ทรยศเขาได้ยังไง？

ทำธุรกิจกันดีๆ อย่าทำเสียเรื่อง

ขณะรอคอยอย่างกระวนกระวาย เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น คนที่โทรมาไม่ใช่ใครอื่น เป็นฟางจ้งจิ่ง

“โทรมาแล้ว!”

เว่ยเหวินเสียงดีใจหน้าบาน แต่ยังแสดงออกมาด้วยความเฉยชาเป็นอย่างมาก

ขอกลั้นใจทนให้สายเรียกครู่หนึ่งจึงจะรับสาย

“ฮัลโหล พี่ฟาง โทรมาหาผมมีอะไรครับ？”

“เว่ยเหวินเสียงคุณอย่าเล่นลิ้นกับผม ผมโทรหาคุณทำไมคุณรู้อยู่แกใจดีไม่ใช่เหรอ？เดี๋ยวผมพาคนไปบ้านคุณ คุณอย่าไปไหน เราจะคุยเรื่องเทือกเขาว่อหลงกันอย่างจริงจัง”

“โอเค ผมจะเตรียมเหล้าดีๆอาหารดีๆ รอคุณอยู่ที่บ้าน”

วางสายแล้ว เว่ยเหวินเสียงดีใจหน้าบาน คาดไม่ถึงเลยว่าพายุใหญ่กำลังจะมา!