จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 1465

ฟางจ้งจิ่งคาดไม่ถึงจริงๆ เขาไม่เคยเจอใครหยาบช้าขนาดนี้มาก่อน

กลับคำกับเรื่องที่ตกลงไว้แล้วเสียดื้อๆ นิสัยหยาบช้าเช่นนี้ คิดว่าไม่มีใครดัดสันดานเขาได้แล้วจริงๆงั้นเหรอ？

ฟางจ้งจิ่งมองเจียงชื่อด้วยสายตาเย็นชา พลางพูด：“คุณคิดว่าตัวเองเก่งมาก คิดว่าไม่มีใครปราบคุณได้ใช่ไหม？จะบอกให้นะ ที่นี่คือภูเขาหยุนหลิง ที่นี่ทำอะไรก็ได้ถ้ามีเงิน”

“ตั้งตัวเป็นศัตรูกับพันธมิตรนักธุรกิจอย่างพวกเรา คุณอยากตายใช่ไหม？”

“คุณเชื่อไหม ผมกล้าฆ่าคุณต่อหน้าโรงพักเลย？”

ฟางจ้งจิ่งและคนพวกนี้ทำชั่วจนเคยตัว ไม่เคยสนใจสิ่งพวกนี้ ที่พูดก็เพื่อขู่ๆเจียงชื่อ

คิดไม่ถึง เจียงชื่อไม่เห็นพวกเขาในสายตาด้วยซ้ำไป

“ผมไม่เชื่อ”

ฟางจ้งจิ่งชะงัก“ได้ เจียงชื่อ แกคอยดู!”

เขาพูดพลางหยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วโทรออก

“เจียงชื่อ ตอนนี้ต่อให้แกอยากคุกเข่าอ้อนวอนก็ไม่ทันแล้ว ฉันเรียกคนมาแล้ว รอดูเถอะ แกเละแน่”

เจียงชื่อกลับไม่ร้อนรน ยืนรออยู่กับที่

แต่เว่ยเหลียงซุนกลับหวาดกลัว เธอรู้ว่าฟางจ้งจิ่งคนพวกนี้เป็นยังไง มีเรื่องกับพวกเขา ไม่อาจมีจุดจบที่ดี

ดังนั้นเลี่ยงได้ก็รีบเลี่ยงเถอะ

เว่ยเหลียงซุนดึงแขนเจียงชื่อ“สองหมัดยากจะสู้สี่มือ(อย่าเอาไม้ซีกไปงัดไม้ซุง) คนคนเดียวเอาชนะคนหมู่มากไม่ได้ ถอยเถอะ อย่าต่อต้านพวกเขาเลย”

เจียงชื่อยิ้มเบาๆ“ถ้าหน้าโรงพักเราหนีไปด้วยความกลัว งั้นมองไปทั้งภูเขาหยุนหลิง เรายังมีที่ไหนให้ไปอีก？”

ถ้าฟางจ้งจิ่งไม่แคร์แม้แต่ตำรวจ งั้น หนีไปที่ไหนก็เหมือนกัน

ฟางจ้งจิ่งโบกมือ ส่งสัญญาณให้ลูกน้องคนงานเข้าไปจัดการเจียงชื่อและพวก

แต่ว่า……

เจียงชื่อหยิบปืนพกออกมาจากกระเป๋าทันที ยิงไปที่ขาของคนที่อยู่ด้านหน้าสุด เสียงดังปัง ชายคนนั้นล้มลงกับพื้นตามเสียง จับขาพลางส่งเสียงร้องออกมา

คนอื่นตกใจแทบตายจากการยิงอย่างกะทันหันนี้ ต่างยืนนิ่งอยู่กับที่

พวกเขาล้วนเป็นคนงานในพื้นที่ เวลามีเรื่องมักใช้อาวุธธรรมดา เคยเห็นอานุภาพของปืนที่ไหนกัน？ก่อนหน้านี้ที่ตำรวจมาห้ามพวกเขาก็แค่ยิงปืนขึ้นฟ้า ขู่ขวัญเฉยๆ ไม่เคยเล็งยิงไปที่คนมาก่อน

นี่มัน……

คนงานหลายสิบคนตกใจกลัวจนนิ่งชะงัก

เจียงชื่อไม่ใช่แค่ต้องการขู่พวกเขา เขาเหนี่ยวไกปืนระรัว ปังๆๆๆ เสียงปืนดังอย่างต่อเนื่อง คนงานหลายคนล้มจมกองเลือดกับพื้น