หยวนหยางจ้องไปที่เจียงชื่ออย่างว่างเปล่า แม้ว่าจะคิดได้แล้ว แต่คำพูดทั้งหมดที่พูดออกมา คาดว่าพวกเขาคงได้อัดเสียงไว้หมดแล้ว จะกลับคำก็ไร้ประโยชน์แล้ว
เพียงแต่ว่า เขาไม่เข้าใจ เจียงชื่อไม่ถูกคอกับเหวินหยุนจือไม่ใช่หรือ?ทำไมต้องออกมาช่วยเธอด้วย?
“ประธานเจียง ท่านลืมไปแล้วหรือว่า ก่อนหน้านี้เหวินหยุนจือได้ใส่ร้ายท่าน?”
"ทำไมถึงต้องไปช่วยไอ้ผู้หญิงเลวคนนี้"
“ขอเพียงพี่ปล่อยผมไป ผมจะไปคุยกับผู้นำตระกูลเจียงดีๆ ให้พี่กับตระกูลเจียงได้มีโอกาสร่วมมือกัน เป็นไง?”
เจียงชื่อพูดอย่างเฉยเมย"ผู้หญิงที่ใบหน้าเหมือนเหวินหยุนจือ อยู่ที่ไหน?"
ไม่สนใจเลย!
เจียงชื่อเพิกเฉยต่อ "ความใจดี" ของหยวนหยาง และถามเพียงว่าผู้หญิงคนนั้นอยู่ที่ไหน
หยวนหยางยังอยากจะเกลี้ยกล่อมเจียงชื่อ แต่ทันทีที่เขาเห็นสายตาที่เย็นชาของเจียงชื่อ เขาก็กลัวจนไม่กล้าพูดต่อ
เขาพูดอย่างกล้าๆกลัวๆ"ผู้หญิงคนนั้นชื่อฮวาเจ้าเหนียนซ่อนตัวอยู่ในบ้านของวังถง"
ได้แล้ว
ได้ประโยคนี้ ก็ได้แล้ว
เจียงชื่อหันหลังและจากไป
หยวนหยางกลืนน้ำลายแล้วถามไก่“พี่ใหญ่ ตอนนี้ปล่อยผมไปได้หรือยัง?”
“ปล่อยคุณไป?”ไก่หัวเราะ และนั่งลงไป“คุณใส่ร้ายคนอื่น มันเป็นการก่ออาชญากรรม ในฐานะพลเมืองดีที่มีสำนึกในคุณธรรมจริยธรรม ผมจะปล่อยคุณไปได้อย่างไร?”
หยวนหยางอยากจะร้องไห้ “พี่ใหญ่ ท่านต้องการให้ผมทำอะไรกันแน่?”
“ไม่ต้องทำอะไร แค่ทำตัวดีๆ มีอะไรจะพูดก็ไปคุยกันที่สถานีตำรวจ”ไก่จุดบุหรี่และรอคำสั่งของเจียงชื่ออยู่ที่เดิม
บนท้องฟ้ายังคงมีเมฆมาก และฝนก็ตกเป็นระยะๆ
“ไม่รีบ ตอนนี้รอกระต่ายก่อน รอจนกว่ากระต่ายตัวใหญ่ตัวสุดท้ายจะถูกจับได้ค่อยว่ากัน”
กระต่ายตัวใหญ่ตัวสุดท้าย ——วังถง! ตอนนี้กำลังอยู่ในระหว่างทางกลับ
……
บริษัทเจียงโจวกรุ๊ปชั้นบนสุด สำนักงานประธาน
เหวินหยุนจือบุกเข้าไปโดยตรง ชี้ไปที่จมูกของเจียงจงจื้อและด่าทอ"เจียงจงจื้อ คุณนี่มันโหดร้ายจริงๆ แม้แต่พี่สาวของตนเองก็ยังฆ่าลงคอ?"
ทันทีที่เจียงจงจื้อ เห็นเธอก็โกรธมาก"ไอ้ผู้หญิงบ้า แกกำลังพูดบ้าอะไรอยู่?พี่สาวของผมเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น ผมก็ไม่ต้องการให้มันเกิด จะบอกว่าผมทำได้อย่างไร?ตอนนี้ผมยังตามหาเธออยู่เลย คาดว่าน่าจะเป็นคนของตระกูลถานลงมือ”
“ถุ้ย!” เหวินหยุนจือกล่าว“กล้าทำไม่กล้ายอมรับ ยังจะมาบอกว่ามันเป็นฝีมือของตระกูลถาน เจียงจงจื้อ ทำไมคุณถึงขี้ขลาดเช่นนี้เล่า?”
เจียงจงจื้อไม่ตอบ เพียงเดินออกไปโดยตรง
เหวินหยุนจือไล่ตามเขาไป ดึงเจียงจงจื้อไว้และทั้งสองก็มองหน้ากัน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมนักรบท้าโลก
บทที่ 1 2 3 หาย...