จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 1497

บริษัทเจียงโจวกรุ๊ป สำนักงานชั้นบนสุด

เจียงจงจื้อยืนอยู่ตรงหน้ากระจกบานใหญ่สูงจากพื้นจรดเพดาน มองดูทิวทัศน์นอกหน้าต่าง เขาอดไม่ได้ที่จะพูดบทกลอน"ภูเขาไท่ซานเป็นอย่างไร? ทิวทัศน์ในเขาฉีหลู่ยังคงเขียวขจีไม่มีสิ้นสุด ต้องขึ้นไปยอดเขาไท่ซาน มองดูฝูงเทือกเขาที่อยู่ตรงหน้าไท่ซาน มันดูเล็กมาก

ในขณะนี้ เขามีความรู้สึก'ต่อหน้าภูเขาไท่ซาน ภูเขาทั้งหมดนั้นเล็กมาก'

เขารู้สึกว่าเขากำลังยืนอยู่บนจุดสูงสุด และทุกคนก็ยอมคุกเข่าลงต่อหน้าเขา เดิมที ตอนที่เขาเข้ารับตำแหน่งผู้นำตระกูล เขาคิดว่าเขาจะทำอะไรก็ได้ตามที่เขาต้องการ แต่ผู้หญิงอีกสองคนก็มาแบ่งอำนาจของเขาไป

ดังนั้น ในช่วงหลายปีที่ผ่านมาเขาไม่พอใจมาก

ตอนนี้ดีแล้ว ผู้หญิงที่สมควรตายสองคนนี้ได้รับการกำจัดแล้ว ต่อไปเรื่องทั้งหมดในตระกูลเจียงก็ต้องฟังเขาคนเดียว

เผด็จการ!

เขาบอกไปซ้าย ไม่มีใครกล้าไปขวา เขาบอกไปข้างหน้า ก็ไม่มีใครกล้าไปข้างหลัง นี่คือความสุขที่อำนาจนำมาให้

"ป่าสัตว์ ซีรีย์ V ต่อจากนี้ไปจะเป็นของผมทั้งหมด"

“ตระกูลถาน ตระกูลจ้าวอะไรนั่น ต่อไปจะไม่อยู่ในสายตาผมเลย!”

ขณะที่เจียงจงจื้อกำลังคิดเกี่ยวกับอนาคตที่สดใสของเขา ก็มีเสียงกริ่งของประตูดังขึ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า เร่งให้เขาเปิดประตู

หืม?

เจียงจงจื้อหันไปมองทางประตูอย่างอารมณ์เสีย

ที่นี่คือบริษัทเจียงโจวกรุ๊ป มันคืออาณาเขตของเขา ผู้หญิงสองคนนั้นถูกกำจัดแล้ว ที่นี่ ทุกอย่างต้องฟังเขา ใครกล้ามากดกริ่งแบบนี้อีก?

“ใครกล้าดีขนาดนี้!” เจียงจงจื้อพูดกับเลขาฯ “ไปดูซิว่าเป็นใคร เดี๋ยวเหอะ”

เลขาก็วิ่งไป เหลือบมองแล้ววิ่งกลับมา

"คือตำรวจ"

"ตำรวจ?"

“อืม ตำรวจเยอะมาก”

เจียงจงจื้อตกตะลึง เจ้าหน้าที่ตำรวจกลุ่มใหญ่มาหาเขาทำไม?หรือเป็นเพราะคดีของเหวินหยุนจือ? ไม่ใช่สิ ควรเป็นคนในศาลสิที่มา

“เปิดประตูไปดูหน่อย”

เจียงจงจื้อตื่นตระหนกเล็กน้อย และ"ความหยิ่งผยอง"ก่อนหน้านี้ก็ถูกยับยั้งในขณะนี้

ประตูเปิดออก

สวี่จุ้นเดินเข้ามาพร้อมกับคนของเขา และพูดกับเจียงจงจื้อ"คุณคือเจียงจงจื้อ ประธานบริษัทเจียงโจวกรุ๊ปใช่ไหม?"

"ใช่"

เจียงจงจื้อเหลือบมองสวี่จุ้น รู้จัก รู้ว่าเขาเป็นรองผู้อำนวยการของสถานีตำรวจ

คำถามคือ สวี่จุ้นมาทำอะไรที่นี่?

ได้ยินสวี่จุ้นพูดว่า "เจียงจงจื้อ ตอนนี้ผมสงสัยว่าคุณใส่ร้ายเหวินหยุนจือ และเกี่ยวข้องกับคดีฆาตกรรม รบกวนไปสถานีตำรวจกับเราหน่อย"

“ใส่ร้ายป้ายสี?คดีฆาตกรรม?” เจียงจงจื้อกล่าวด้วยรอยยิ้ม“รองผู้อำนวยการสวี่ ผมคิดว่าคุณต้องเข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า ผมเป็นพลเมืองดีที่ทำตามกฎบ้านเมือง ผมจะทำสิ่งผิดกฎหมายเช่นนี้ได้อย่างไร?”

สวี่จุ้นหยิบหมายจับออกมา“นี่คือหมายจับ จะไปเองหรือจะให้พวกเราลงมือ?”

รองผู้อำนวยการสวี่จุ้นสอบปากคำเจียงจงจื้อเป็นการส่วนตัว และถามอย่างเคร่งขรึมว่า"เรามาเคลียร์ทีละเรื่องก่อน ก่อนอื่นคือ คดีกล่าวหาเหวินหยุนจือ"

“เจียงจงจื้อคุณและบอดี้การ์ดหยวนหยางของคุณ จงใจแอบถ่ายรูปที่ใกล้ชิดสนิทกัน และให้ฮวาเจ้าเหนียนที่หน้าตาดูคล้ายกับเหวินหยุนจือมาปลอมตัวเป็นเหวินหยุนจือ ฉวยโอกาสตอนที่เหวินหยุนจือไม่อยู่บ้าน ให้เธอเข้าไปในห้องและใส่เสื้อผ้าของเหวินหยุนจือ ถ่ายภาพและวิดีโอกับบอดี้การ์ด แล้วจึงนำมาใส่ร้ายเหวินหยุนจือมีชู้ ทั้งหมดนี้คุณยอมรับว่าตนเองทำไหม?

เจียงจงจื้อตอบอย่างเด็ดขาด"ไม่!ผมไม่เคยทำ"

“คุณไม่เคยทำเหรอ?”

สวี่จุ้นรู้ว่าเขาไม่ยอมรับผิดง่ายๆแน่นอน ดังนั้นเขาจึงเตรียมไพ่ใบสำคัญตั้งแต่แรกแล้ว เปิดวิดีโอของหยวนหยางโดยตรง

ในวิดีโอที่อัดเสียงมานั้น หยวนหยางได้อธิบายทุกอย่างอย่างชัดเจน

เจียงจงจื้อและวังถงวางแผนกันอย่างไร จัดภารกิจให้เขาอย่างไร ให้ผลประโยชน์กับเขามากน้อยเพียงใด และเงินอยู่ที่ไหน ทั้งหมดอธิบายไว้อย่างชัดเจน

“ตอนนี้ คุณยังไม่ยอมรับเหรอ?”

สวี่จุ้นมองไปที่เจียงจงจื้ออย่างเย็นชา เห็นเพียงเจียงจงจื้อกลืนน้ำลายไม่หยุด เห็นได้ชัดว่าเขาตื่นตระหนก อีกนิดเดียวก็สามารถทำลายกำแพงในใจละ

“ยังไม่ยอมรับหรือ?งั้นฟังที่ฮวาเจ้าเหนียนพูด”

สวี่จุ้นเปิดคำสารภาพของฮวาเจ้าเหนียนทันที ผู้หญิงคนนี้ขี้ขลาดมาก ตอนที่เธอถูกนำตัวมาที่สถานีตำรวจ เธอก็ได้สารภาพเรื่องทั้งหมดแล้ว

หลังจากฟังคำสารภาพทั้งหมดแล้ว เจียงจงจื้อไม่อยากยอมรับก็ไม่ได้แล้ว

“ได้ๆๆ ผมยอมรับ”

“การมีชู้ของเหวินหยุนจือ ผมกับวังถงเป็นคนทำเอง”

"ผมยอมรับแล้ว"