จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 1533

ครุ่นคิดอยู่นาน เจียงชื่อก็พูดขึ้นว่า “หากมีหลักฐานอยู่ในมือขนาดนี้แล้วยังไม่กล้าลงมือ แล้วจะพูดยังไงได้ว่าจะจัดการกับบ้านตระกูลถาน？เอา รีบกันเดี๋ยวนี้ จัดการขจัดจื้อเกิง กรุีปทิ้ง！”

มีคำยืนยันเป็นคำพูดจากเจียงชื่อ เมษกับกุมภ์ก็ปล่อยเต็มที่ในการลงมือ

เมษรีบจัดการหาข้อมูลเพิ่ม รู้เพิ่มมาว่าคืนนี้จื้อเกิง กรุีปมีการจัดงานราตรีสโมสรยิ่งใหญ่ มีแต่พวกนักธุรกิจระดับชนชั้นสูง ถ้าจัดการได้ตอนนี้ จะทำให้บ้านตระกูลถานจะขายหน้ากันอย่างหนัก ความบอบช้ำจะหนักหนาสาหัส ผลจะได้เป็นเท่าทวี

และแล้วกุมภ์ก็จัดแจงติดต่อกับทางการตำรวจ นำหลักฐานที่มีอยู่ทั้งหมดส่งมอบให้ไป

ทุกอย่างจัดการเป็นที่เรียบร้อย คอยแต่นั่งดูละครฉากเด็ดต่อไป

เจียงชื่อขับรถ พาเมษกับกุมภ์ไปถึงหน้าอาคารจัดงานราตรีสโมสร เฝ้ารอดูเงียบ ๆ

ค่ำคืน เวลาเก้านาฬิกายี่สิบนาที

หยางหย่งจื้อผู้รับผิดชอบจื้อเกิง กรุีป กำลังถือแก้วเหล้ายืนคุยอย่างได้อารมณ์กับอนาคตตรงหน้าไมโครโฟน

และในจังหวะที่เขาพูดจบ เหล่าบรรดาผู้คนข้างล่างเวทีต่างปรบมือชื่นชมให้พรกัน ประตูห้องโถงใหญ่ถูกเปิดออกในทันใด คนกลุ่มใหญ่กลุ่มหนึ่งบุกเข้ามา

เป็นนายหน้าที่ตำรวจ！

ในทันทีนั้น แขกเหรื่อต่างก็ตะลึงงง

นายหน้าที่ตำรวจกระจายกำลังล้อมพื้นที่ไว้ แสดงเอาหมายจับออกมา พูดให้หยางหย่งจื้อที่อยู่บนเวทีฟังว่า “หยางหย่งจื้อ คุณมีข้อหาอาศัยตำแหน่งหน้าที่การงานหาผลประโยชน์เข้าตัว ใช้อำนาจในการฉ้อฉล คอร์รัปชัน อีกทั้งข้อหาให้ร้ายโดยตั้งใจอีกหลายคดี ขอได้ไปที่สถานีตำรวจพร้อมกับพวกเราด้วย”

“อะไรนะ？”

“พวกคุณเข้าใจอะไรผิดมั้ง？”

ตั้งแต่หยางหย่งจื้อมีชื่อเสียงขึ้นมา วางมาดโอหังอย่างมาก ไม่เคยเห็นคนทั่วไปอยู่ในสายตา หลายครั้งถึงขนาดต่อหน้าถานหย่งเซิ่งยังไม่ไว้หน้า

ยโสโอหัง กระด้างกระเดื่องเอาแต่ใจ

คนประเภทนี้ ถูกลิขิตแล้วเลยว่าลงท้ายไม่ได้ดีแน่

ยิ่งเวลานี้เหล้าเข้าปากไปมากด้วย มองนายหน้าที่ตำรวจก็ไม่เกรงใจ พูดไปอย่างเหยียดแคลนว่า “พวกแกมีอำนาจอะไรมาพาฉันไป？ไสหัวออกไปเลย ที่นี่ฉันไม่ต้อนรับพวกแก ไสหัวไปให้พ้นฉันให้หมด！”

นายหน้าที่ตำรวจเห็นว่าไม่ยอมทำตาม ก็จำเป็นต้องใช้ไม้แข็ง

“จับเอาตัวไว้！”

ทันทีนั้น นายหน้าที่ตำรวจหลายนายบุกขึ้นไปบนเวทีล็อกตัวหยางหย่งจื้อ ใส่กุญแจมือ

และแล้ว หยางหย่งจื้อในสภาพเมามาย ถูกนายหน้าที่ตำรวจพาตัวไป

ภายนอกอาคาร เจียงชื่อ เมษ กุมภ์สามคนที่นั่งอยู่ในรถ จับตามองภาพเหตุการณ์ทั้งหมด ต่างเห็นกับตาที่หยางหย่งจื้อถูกตำรวจคุมตัวไป

คราวนั เล่นของจริงกันแล้ว

ถึงแม้ถานกั๋วต้งแค้นใจในถานหย่งเซิ่งอย่างมาก แต่ก็ต้องยอมรับ เขาก็รู้สึก ‘นับถือ’ ถานหย่งเซิ่งอย่างยอมใจ

แม้ขนาดคนฉลาดหลักแหลมอย่างเจียงชื่อ ถานกั๋วต้งยังเชื่อว่า สุดท้ายเขาก็จะต้องแพ้ทางอยู่ในมือของจิ้งจอกเฒ่าแน่นอน！

นายสุนัขจิ้งจอกเฒ่าตัวนี้ นายเล่ห์ของนายเล่ห์เลยเชียว

“เอาหละ นายกลับไปนอนได้แล้ว นอนหลับให้สบาย ๆ นะ” ถานหย่งเซิ่งพูด

“ครับ คุณปู่”

ถานกั๋วต้งก็จากไปทันที

หลังจากที่เขาออกไปแล้ว พ่อบ้านเฒ่าก็เข้ามา จัดการของที่ถานกั๋วต้งใช้แล้วทำความสะอาดจนหมดจด

หลายวันมานี้ ถานหย่งเซิ่งก็ระวังตัวมากจากถานกั่วต้ง

ถานหย่งเซิ่งมองหน้าพ่อบ้านเฒ่า ถามว่า “นายเฒ่า คราวนี้แกเห็นเป็นยังไง？”

พ่อบ้านเฒ่าหัวเราะ “ขอแสดงความยินดีกับนายท่าน ทุกอย่างใกล้จะบรรลุเป้าแล้ว！คุณชายน้อยถูกท่านจูงจมูกเดินแล้ว เจียงชื่อก็ยังงมโข่งอยู่ สองเด็กน้อยนี้มาเทียบกับท่าน ยังห่างกันอีกไกล！”

ถานหย่งเซิ่งได้ฟัง ก็หัวเราะฮา ๆ ขึ้นมา

ดูเหมือนชัยชนะอันยิ่งใหญ่มาให้เห็นได้แล้วอยู่เบื้องหน้า